The Morningside - TreeLogia (The Album As It Is Not) (CD) Digipak

Review
Heavy Music
9/10
15.11.2011

Не зря этот EP московской группы The Morningside назван "Трилогия". На диске представлены три песни, или, я бы сказал, три довольно длительных по времени монолитных куска.

Первый начинается звуками дождя, а позже к этим семплам присоединяется печальный эмбиентный проигрыш. Позже те самые звуки дождя появляются снова, но на этот раз уже в сопровождении гитарной мелодии, в скором времени перерастающей в полноценный музыкальный трек. Сам трек звучит достаточно красиво, что вполне свойственно качественному дум-дэзу, так же очень органично в нём сочетаются различные вставки, проигрыши и сэмплы. Вокал плюётся ядом и заставляет сосредотачивать своё внимание, расслушивая слова

Второй начинается с пронзительной гитарной мелодии, звучащей чень уверенно и в то же время тревожно, вокал не менее напорист и силён и вместе они сочетаются прекрасно. А барабаны только поддерживают ритм и нагнетают обстановку- эта песня уж точно не даст расслабиться, ведь слушая её, не покидает ощущение, что всё самое интересное там, впереди.

Третий начинается со звуков горящего костра и продолжается эмбиентым проигрышем, как и на первом. Но здесь его дополняет ритмично пульсирующий звук барабана, а так же гитары, очень приятно жужжащие на всём его протяжении. Так же не стоит забывать об ударных вкупе с акустическими проигрышами, сопровождающими эту композицию и только добавляющими ей пикантности и изящности звучания. Под конец песни, сливаясь в эдакое благозвучие из всех семплов и инструментов, которые были использованы в записи всех трёх треков, заканчивается всё это опять дождём и эмбиентом.

Послушать этот мини-альбом рекомендую всем, кто хотя бы немного ценит атмосферу и красоту в музыке.

Author: Grimmsberg

Review
Scream Magazine
5/6

Snodig tittel, ikke sant? Det er kanskje på sin plass å forklare hva som ligger til grunn for at tittelen ble slik den ble her. I 2007 ga The Morningside ut et album med tittelen “The Wind, The Trees And The Shadow Of The Past”. Et av sporene het “The Trees”, og bandet fant senere ut at historien som ble fortalt der var i snaueste laget, så man bestemte seg dermed for å lage et helt album rundt det temaet som først ble tatt opp der. Albumet inneholder tre komposisjoner, altså en tre-logi, eller trilogi om du vil. Og siden alt går i ett, som om det hele hadde vært en eneste lang låt, blir det dermed en single, og (i hvert fall i deres skrudde sinn) ikke et album, selv om herligheten varer i nesten femti minutter. Puh! Hva med musikken? Jo da, den er her den, i ganske så fin form også, hvis du foretrekker majestetisk og episk doom/death, strukket ut over tre lange spor og med utagerende instrumentalarbeid. Veldig bra.

Author: Bjørn Nørsterud

Review
Metallized
7/10

Il numero tre ricorre coerentemente nella storia dei doomsters russi The Morningside. TreeLogia è infatti il titolo scelto per il loro terzo album da studio, contenente solo tre tracce (in realtà definibili suite per lunghezza, arrangiamento ed inserimenti melodici) per una durata complessiva di cinquanta minuti. Dopo The Wind, The Trees And The Shadows Of The Past (2007) e Moving Crosscurrent Of Time (2009) si è effettivamente creata una certa attenzione nei confronti della band, il cui nucleo stilistico/ispirativo sembra essere lo stesso da cui attingono gli statunitensi Agalloch che, per dovere di cronaca, è giusto sottolineare come un po' più famosi dei The Morningside.

Ma se gli Agalloch hanno dalla loro una comunione quasi ancestrale con oscurità, occulto, e anche tanto, tanto paganesimo, i The Morningside sono artisticamente più “evanescenti”: abitano infatti dimensioni che attraversano con eleganza il doom, l’ambient, l’atmospheric, mantenendo una determinata impronta stilistica creata sin dal primo album, ancora fortemente solcato dalle impronte di Cathedral, My Dying Bride, gli onnipresenti Katatonia e quasi non rinnegando rimandi persino ai dischi solista di Brian Wilson (mi riferisco a Insurgentes, in particolaree). Possibili riferimenti agli Opeth possono essere confermati dalla presenza, soprattutto nella prima traccia, di atmosfere che condividono molto con Blackwater Park.

Eppure in TreeLogia c’è qualcosa di più, se consideriamo i tre brani in un’ottica più avanguardistica: ciascuno di loro, infatti, si sviluppa come una suite, ma è innegabile che l’arrangiamento proposto da Egorychev, Sergeev, Nikitin e Chelyadinov sia abbondamente indirizzato alla creazione di suggestioni sonore quasi come venivano intense da Klaus Schulze, famigerato tastierista dei Tangerne Dream e degli Ash-Ra Temple, senza contare le innumerevoli collaborazioni da lui sostenute. Se prendiamo come termine di paragone un album come Timewind (1975), notiamo alcune evidenti assonanze, come il mancato ricorso a bruschi cambi di tonalità, ma la tendenza, al contrario, verso uno scivolamento quasi onirico da una tonalità all’altra, accompagnato da interessanti intrecci di chitarre ad opera di Sergeev e Chelyadinov, senza trascurare l’abilità di Egorychev nel tessere linee vocali (e di basso) decisamente soffuse, se lo screaming può assumere (ossimoricamente) questa caratteristica.

I tre pezzi di TreeLogia paiono incastrarsi perfettamente all’interno di un delicato sistema di scatole cinesi, e questa peculiarità è, tuttavia, sia l’asso nella manica sia il tallone d’Achille di questo quartetto: ciò che suona bene alle orecchie spesso è certo melodico, ma anche noioso, a tratti., e TreeLogia pecca (anche basandosi sulla lunga durata dei brani) di soluzioni ripetute, strascichi di qualcosa di già ascoltato, seppur ottimamente registrato.

Non spiazza TreeLogia; si fa apprezzare ma non incide la memoria.

Author: Lynda Giacomello "Sangre De Lyn"

Review
Silas Likes Music
22.09.2011

Metal has pretty much reached the entire globe, but it seems that we in America tend to only focus, with a few exceptions, on the American, English and Scandinavian bands. I think we forget that there are scores of bands from Eastern Europe. One country that has been putting out some excellent releases lately isRussia.

Moscow’s own The Morningside’s recent album, “Treelogia (The Album as It is Not)” is a great release. The band calls its music “Melancholic Metal,” which is actually a good description as atmospherically, there is a depressive quality to the music and while I’ve never been to Moscow, the music matches the images that have been put in my head by movies: Cold. Overcast. Gloomy. Yet somehow it’s beautiful with a sense of hopefulness.

The album consist of one song, broken up into three parts and per the press release, it either tells the story of a man who was lost amongst the trees and permanently became one of them or the story of a of man fleeing from something, perhaps, his past, who found harmony or loneliness or insanity among the trees. Regardless of what story it is telling, it’s a powerful and moving work of art.

Apparently the albums subtitle, “The Album as It is Not” is referring to the fact that this album is more like a single as it its really only 1 song, however at 50+ minutes its longer than many actual albums out there.

Author: silentium1

Review
Funeral Wedding
5/5

Quando recebi esse material juro que fiquei sem entender o que se passava, pois trata-se sobre uma “trilogia” que envolve a faixa The Trees que figurou em seu debut.
Novamente coloquei o disco no playlist e novamente abri o press-relesse e aí sim caiu a ficha sobre esse material.
Os caras resolveram lançar esse mini-álbum baseado na faixa The Trees, onde não somente re-gravaram para esse material como inseriram alguns elementos deixando a faixa até um pouco maior do que a versão original.
E que diabos seria a Part Two e Part Three (TreeLogia) afinal??
Segundo a banda, a música The Trees era tão boa que lhe faltava uma continuidade, e então resolveram escrever algumas peças dando um desdobramento maior para ela.
Segue um trecho do press-release: “TreeLogia surgiu passo a passo, ganhando sua forma atual e finalmente apareceu como um conto. O ouvinte pode tomar uma decisão se este material é uma história de um homem perdido entre as árvores e permanente tornou-se uma delas, ou uma história de um homem fugindo de algo, talvez, o seu passado, e o encontraram em harmonia ou na solidão ou até mesmo… enlouquecido.”
Agora musicalmente falando, encontramos nesse mini-álbum canções de excelente bom gosto por vezes pesado e por muitas vezes melódico e atmosférico. Na faixa que encerra esse play temos algumas passagens acústicas em meio a guitarras e bateria, e outras que me lembraram o Burzum da época do Filosofem.
Preciso dizer mais sobre a sua obrigatoriedade de ir atrás desse mini-álbum???
Apenas coloquem pra rodar no player, fechem os olhos e sinta seu espirito saindo de seu corpo e indo de encontro a natureza.