Скидка 29%

Amily - To All In Graves (CD)

gothic doom death metal, Solitude Productions, Solitude Productions
Рекомендованная цена: 466.67 Р
333.33 Р
Вы экономите: 133.33 Р (29%)
Цена в баллах: 500 баллов
SP. 067-12 x
В наличии
+
Ещё один блистательный дебют от молодой украинской группы, в творчестве которой любители разнообразных направлений doom metal смогут найти для себя музыку по своему вкусу. Amily гармонично смешивают doom death metal с gothic doom metal и funeral doom metal, и делают это вдохнув в свои оригинальные творения душу. «To All In Graves» – это, прежде всего, мелодичность в мрачном обрамлении, возвышенные клавишные оркестровки, отсылающие к неоклассической музыке. И, самое главное то, что опираясь на традиции жанра, музыканты сумели создать свой собственный гармоничный мир, в который готовы пригласить каждого, кто способен открыть ему сердце и почувствовать его.

Треклист:
1 Endless Exequies 2:33
2 Fading Image Of My Own 6:20
3 Renaissance Day 4:55
4 Daydreams Of Peeled Wallflower 6:22
5 Under The Black Voile 1:38
6 Winds Of Culmination 4:56
7 Rejected Cells 4:34
8 Forever Cold 7:11
9 To All In Graves 7:12
10 Funeral Of Love 4:36

Артист:
Amily
Страна артиста:
Ukraine
Год альбома:
2012
Название:
To All In Graves
Стиль:
gothic doom death metal
Формат:
Compact Disk
Тип:
CD
Упаковка:
Jewel Case
Лейбл:
Solitude Productions
Кат. номер:
SP. 067-12
Год издания:
2012
Страна-производитель:
Russia
Review
Hardsounds
7.4/10
16.01.2013

Un andamento orchestrale e mortifero risalta subito alle orecchie una volta fatto partire il disco. E' il debutto di questa band ukraina che si destreggia con darkeggiante armonia tra il death doom anglosassone ed il gothic doom sempre di matrice albionica, enfatizzato a livello drammatico da tastiere che soccorrono i brani nei punti chiave delle loro strutture. Nessuna novità sul piano stilistico, ma grande determinazione sul versante emotivo a tal punto che gli Amily si mostrano fin da subito una band che mira alla sostanza. L'affollato esequie di suggestioni che il genere evoca è attraversato per intero con fervente intensità, impronta che lascia un passaggio evidente soprattutto nelle trame sonore più immediate, aperte e meno opprimenti: da questo punto di vista Paradise Lost e My Dying Bride figurano più distanti rispetto al complesso delle tracce in cui il duo batte maggiormente la strada dello struggimento funesto tanto caro al genere. Ad ogni modo 'To All In Graves' gode di coralità, e nella sua costante ricerca d'equilibrio non perde quasi mai di vista il suo obiettivo, cioè quello di suonare malinconico ed oscuro, pesante e lento, ma con la grazia, l'eleganza e la consapevolezza di chi osserva la morte dal punto di vista romantico del termine.

Author: Andrea Punzo
Review
Funeral Wedding
4/5

Lançado no início de novembro passado o debut desses ucranianos conhecidos como Amily.

Após algumas mudanças em sua lineup, a banda se estabilizou como um duo, com De Mort, responsável pelas guitarras e programações, e Growllemin Amor, que ficou encarregado das letras e dos vocais.

O álbum tem início com Endless Exequies, uma faixa de início orquestrada, que tão logo ganha o peso das guitarras e dos tambores. Fading Image of My Own começa com um som de cello (sintetizado) dando todo um clima soturno para a música. Orquestrações são ouvidas aqui e ali, dando um contraponto muito interessante com as guitarras pesadas, vocais guturais e a bateria marcada.

Nessa faixa temos a participação da ex-vocalista Amatielle, onde participa somente nessa faixa.

Renaissance Day tem um clima meio Cradle of Filth, com seu início sendo tocado nos teclados começando de uma forma mais lenta e ganhando velocidade a medida que vai avançando, como se estivesse convocando todas para sua última valsa fúnebre. Não sei porque, mas os vocais me lembraram os do grande compositor Asis Nasseri do incomparável Haggard, talvez pela forma como foi colocado os vocais.

Lá pela metade da faixa ela ganha velocidade, onde podemos conferir até alguns blast beats, mas se não fosse pela bateria programada, acredito que o resultado teria sido melhor.

Outros bons momentos são encontrados nesse debut, vide as faixas Daydreams of Peeled Wallflower, Winds of Culmination, Cold Forever e To all in Graves.

E da mesma forma que começou o disco ele termina, ou seja com uma faixa instrumental, (Funeral Of Love) regados a marcação de bateria e corais aliados aos teclados que vão dando todo o andamento.

Esse disco não irá mudar a rotação da terra, mas renderá alguns bons momentos em sua apreciação.
Review
Femme Metal Webzine
9/10
08.01.2013

When I first came across Amily (from Rivne, Ukraine), they were marketing themselves as Funeral Doom – slower and bleaker than traditional Death Doom / Gothic Doom, (but not quite as slow as Drone Doom – a kind of Doom Metal where the drummer has time to leave the stage, go to the bathroom, buy a beer at the bar, drink it, chat to a few friends, update his Facebook status, return to the stage and still be 10 minutes early for the next drum beat…. so he goes off again to buy another drink, has a few shooters while he’s at the bar, gets drunk, forgets the time and ends up missing the next drum beat altogether totally messing up the timing of the song and throwing the rest of the band completely out on sync… pffffft… drummers! Well, OK, perhaps a bit of an exaggeration there…) Anyway, the first two songs I heard from Amily were the demo versions of the title track to their then upcoming album, the bleak and heavy “To All in Graves”, and the immense and beautifully crafted “Fading Image of My Own”: both songs that made Amily a name to keep a very close eye on in the future. So the release of their album when it came was cause for some excitement.


The album starts off as expected with a beautiful Doomy instrumental intro (“Endless Exequies”) before going into the album version of “Fading Image of My Own” (the only song on the album to feature Amatielle on vocals). After that, they move away from Funeral Doom and into a pacier, and potent Doom / Death Doom style with powerful riffing and drumming interlaced with sombre symphonic harmonies… returning to slow Funeral Doom and going back to powerful Doom Death again and suddenly, from nowhere, into blistering blast beats…. and then back to Funeral Doom again. Indeed, their compositions are extremely variable and versatile – each song is different and each song goes through many different moods and cycles, but always keeping the distinct Amily sound throughout. Growllemin Amor is an expert growler: deep and dark, perfect for this type of music; and he adds some sonorous spoken word passages, chants and clean vocals that are also masterfully done. The album ends off with the title track followed by a beautiful Doomy instrumental outro (“Funeral of Love”). As highlights, together with all the aforementioned songs, I’ll include the tracks “Daydreams of Peeled Wallflower” and “Rejected Cells”.

I have waxed lyrical before about the power of well played Doom Metal, and you can add Amily to the list of bands that do exactly that. Amily, it may be said, have an extra straight-to-the-solar-plexus punch in their sound, emphasized by their versatility, heaviness and measured pacing; and by their dark, deep male vocals. That said, it is perhaps a little unfortunate that we got to hear so little of Amatielle, but when she did sing she made it count, and the rest more than made up for it. Another Doom Metal must-have, especially if you’re into the further reaches of its extremes.

Author: Vard Aman
Review
Atmosfear #11
6/10

Об этой группе я был наслышан ещё задолго до выхода их дебютного альбома. По словам очевидцев перформансы этой команды производили неслабое впечатление: вокалиста выносили на сцену в гробу (фишка конечно не новая, но всё же), и прочие страшилки. И вот наконец-то музыканты разродились своим первым диском. Уж не знаю, что в них такого особенного нашли ребята из Solitude Productions, не иначе как им приплатили. На диске представлен стандартный gothic/doom metal без особых изысков. Слышали мы такое уже раньше и не один раз. И никакого тут собственного саунда в помине нет, как утверждает издающий лейбл. Так что, печаль и тоска в этом плане. Не знаю даже, кого может заинтересовать данный релиз. Разве что упертых коллекционеров, которые не пропускают ни одного релиза в данном жанре.

Author: CS
Review
Metalizer
5/5

"Все мы будем там... рано или поздно…". Такова суть дебютника "To All In Graves" украинцев Amily, если вкратце. Очередной сюрприз от конторы Solitude Productions. Исходя из предложенного названия диска, можно сразу заключить, что в работе присутствует основной элемент – doom metal. И это действительно так, но при старте альбома, понимаем, что "To All In Graves" обрамлен сильным готическим звучанием, на смену ему приходят death и местами funeral. В то время как случайное сравнение непроизвольно возникнет в памяти с пресловутыми My Dying Bride и Mourning Beloveth, наши территориальные соседи Amily формируют широкую платформу шаблонов и прогрессии, чтобы продемонстрировать наиболее интересную атмосферу. Противоречивые партии скрипки и неумолимый звук церковного органа передают в наше подсознание лишенные цвета изображения разрушающихся зданий. Это как судьба, которую человек строил на протяжении всей своей жизни и в какой-то определенный момент времени все его построенные конструкции рушатся после его смерти, а вместо этого появляется всего лишь одна постройка – могила, да иногда памятник. Обратите свой взор на арт-ворк (над которым работал, кстати, Сергей Терентьев), пожалуй, нет лучшего объяснения, что ждёт каждого из нас в конце предначертанного пути.
Дуэт предлагает несколько сценариев развития событий. Релиз суров и глубок, он обладает некоторой непредсказуемостью, но при этом звучит равномерно и даже весьма пластично. Да что и говорить – он определенно выходит за рамки doom/death метала, все ингредиенты тщательно перемолоты и не один раз перемешаны друг с другом. Готический оркестр, хоралы, разнообразные гитарные рисунки, клавишные, которые используются для зловещего эффекта, что делает общее окружение альбома искромётным. Начиная от мужского гроулинга и заканчивая кристальным женским пением, богатой мелодикой, проницательной атмосферной оболочкой – всё это создает драматические сцены безысходности, полного подчинения и смирения перед неизведанным. Но сцены, отнюдь не лишенные порядка и гармонии, Amily как раз-таки обошлись без хаоса, на полном серьёзе, аккуратно расставив всё по полочкам каждого трека. Четко выстроенный альбом, который располагает к себе естественной красотой и которым действительно можно заслушаться. Но нельзя забывать, что "To All In Graves" создан для того, чтобы источать боль, страдания и страх. "To All In Graves" - это готический роман без страниц, но он полон великолепного содержания.
Помимо двоих основных участников, в создании релиза помогали трое приглашенных гостей, которые также внесли свой неоценимый вклад в достоинства этого диска. Релиз предоставлен Solitude Prod.

Присутствует: Смерть, Траур, Мрачная симфония
Отсутствует: Неуклюжесть, Безликость, Дисгармония

Атмосфера – 5/5
Техника – 5/5
Материал – 5/5
Реализация – 5/5

Author: Валентина Pantera Катышева
Review
Hardsounds
7.4/10
16.01.2013

Un andamento orchestrale e mortifero risalta subito alle orecchie una volta fatto partire il disco. E' il debutto di questa band ukraina che si destreggia con darkeggiante armonia tra il death doom anglosassone ed il gothic doom sempre di matrice albionica, enfatizzato a livello drammatico da tastiere che soccorrono i brani nei punti chiave delle loro strutture. Nessuna novità sul piano stilistico, ma grande determinazione sul versante emotivo a tal punto che gli Amily si mostrano fin da subito una band che mira alla sostanza. L'affollato esequie di suggestioni che il genere evoca è attraversato per intero con fervente intensità, impronta che lascia un passaggio evidente soprattutto nelle trame sonore più immediate, aperte e meno opprimenti: da questo punto di vista Paradise Lost e My Dying Bride figurano più distanti rispetto al complesso delle tracce in cui il duo batte maggiormente la strada dello struggimento funesto tanto caro al genere. Ad ogni modo 'To All In Graves' gode di coralità, e nella sua costante ricerca d'equilibrio non perde quasi mai di vista il suo obiettivo, cioè quello di suonare malinconico ed oscuro, pesante e lento, ma con la grazia, l'eleganza e la consapevolezza di chi osserva la morte dal punto di vista romantico del termine.

Nella tomba con amore.

Author: Andrea Punzo
Review
Mroczna Strefa
7/10

Proszę, oto kolejny debiutant ze wschodnich rubieży Europy. AMILY to ukraiński band, który po okresie działania w szerszym składzie, w ostatnim czasie zmalał do dwóch osób w postaci głównego kompozytora, muzyka i wokalisty DeMorta oraz piszącej teksty wokalistki Growllemin Amor. Od pierwszych dźwięków ich pierwszego w historii albumu starają się we dwoje (no powiedzmy, że we dwoje…) panować nad sytuacją, tworząc muzę z pogranicza doom/death, gothic/doom metalu i funeral doom. Należy jednak od razu wspomnieć, że daleko im jeszcze do klasy kilku innych, nie tak znowu starszych od nich stażem formacji, choć pierwszy krok został postawiony i „To All In Graves” przynajmniej próbuje swoich sił w tworzeniu nasyconych orkiestracjami i jednocześnie ciężkich pod każdym względem kompozycji. Tu wszystko trzyma się ‘dupy i czerepa’, jak to ktoś kiedyś powiedział, chociaż niedoróbki jeszcze są na porządku dziennym. Przede wszystkim poklask się należy za zgrabnie poskładane dźwięki i różnorodność, która akurat nie jest tu jakąś tam wadą, bo i tak kawałki opierają się głównie na gitarowych riffach, a oprócz nich DeMort powplatał, jak umiał, quasi-symfoniczne wstawki, chóry z komputera, nie tak znowu szablonowe melodie i różne mroczniaste motywy, a ponad nimi roztacza swoim growlem opowieści jak to jest źle i w ogóle ;) Jego towarzyszka pojawia się bardzo rzadko, właściwie na dobrą sprawę tylko raz, gdy robi smaka wraz ze swoją koleżanką Amatielle w poprzedzonym intro numerze „Fading Images of My Own”. Od trzeciego na płycie „Reneissance Day” jest to już przede wszystkim solowe dziełko DeMorta, ale chyba dzięki temu staje się bardziej spójne muzycznie i tak jak napisałem wcześniej, miesza ze sobą elementy doom metalu w jego różnych postaciach. Minusem „To All In Graves” jest jakaś taka syntetyczność klawiszy, odwzorowywanie tego, co już słyszeliśmy na wielu różnych tego typu wydawnictwach i powtarzalność pewnych motywów, ale mimo tego nie jest najgorzej. Zobaczymy co będzie dalej.

Author: Diovis
Review
Mroczna Strefa
7/10

Proszę, oto kolejny debiutant ze wschodnich rubieży Europy. AMILY to ukraiński band, który po okresie działania w szerszym składzie, w ostatnim czasie zmalał do dwóch osób w postaci głównego kompozytora, muzyka i wokalisty DeMorta oraz piszącej teksty wokalistki Growllemin Amor. Od pierwszych dźwięków ich pierwszego w historii albumu starają się we dwoje (no powiedzmy, że we dwoje…) panować nad sytuacją, tworząc muzę z pogranicza doom/death, gothic/doom metalu i funeral doom. Należy jednak od razu wspomnieć, że daleko im jeszcze do klasy kilku innych, nie tak znowu starszych od nich stażem formacji, choć pierwszy krok został postawiony i „To All In Graves” przynajmniej próbuje swoich sił w tworzeniu nasyconych orkiestracjami i jednocześnie ciężkich pod każdym względem kompozycji. Tu wszystko trzyma się ‘dupy i czerepa’, jak to ktoś kiedyś powiedział, chociaż niedoróbki jeszcze są na porządku dziennym. Przede wszystkim poklask się należy za zgrabnie poskładane dźwięki i różnorodność, która akurat nie jest tu jakąś tam wadą, bo i tak kawałki opierają się głównie na gitarowych riffach, a oprócz nich DeMort powplatał, jak umiał, quasi-symfoniczne wstawki, chóry z komputera, nie tak znowu szablonowe melodie i różne mroczniaste motywy, a ponad nimi roztacza swoim growlem opowieści jak to jest źle i w ogóle ;) Jego towarzyszka pojawia się bardzo rzadko, właściwie na dobrą sprawę tylko raz, gdy robi smaka wraz ze swoją koleżanką Amatielle w poprzedzonym intro numerze „Fading Images of My Own”. Od trzeciego na płycie „Reneissance Day” jest to już przede wszystkim solowe dziełko DeMorta, ale chyba dzięki temu staje się bardziej spójne muzycznie i tak jak napisałem wcześniej, miesza ze sobą elementy doom metalu w jego różnych postaciach. Minusem „To All In Graves” jest jakaś taka syntetyczność klawiszy, odwzorowywanie tego, co już słyszeliśmy na wielu różnych tego typu wydawnictwach i powtarzalność pewnych motywów, ale mimo tego nie jest najgorzej. Zobaczymy co będzie dalej.

Author: Diovis
Review
Metal Revolution
6.5/10
26.04.2013

Amily is a doom metal duo formed in 2006 in Ukraine. At first I thought it was a femme fronted gothic doom outfit, but I was wrong! The band released their first demo in 2007 and many live shows followed. Now To All In Graves is ready to be unleashed upon the dark and misanthropic doom metal hordes.

As the moniker suggests, this is another strong doom metal assault. All ten songs have a strong horror/gothic/desolate atmosphere with discordant violins and angelic operatic vocals with church organ. Most of the time one can hear sinister spoken words which add this extra scary dimension to their sound. I also highly enjoyed in a gothic riffing and ditto choirs accompanied by occasional orchestral blasts.

As said before it is a very atmospheric piece and the moods can go from the beautiful to creepy, but always with a strong doom approach. Lyrically and conceptually it is very much about standard (funeral) doom metal topics of despair, isolation, loneliness, quietness and death.

To All In Graves is definitely not the most original doom metal album, but it manages to capture and evoke some emotions. Esp. recommended for fans of Comatose Vigil, Paradise Lost, Shape of Despair, My Dying Bride, Saturnus and similar scene giants.

Author: bato
Review
Metal.tm
6/10

Normaler Weise haben Metalbands ja eher bedrohliche oder coole Namen, aber davon scheinen die Ukrainer offenbar nichts zu halten. Eine Doom-Death Band die sich schlicht AMILY nennt ist ja schon irgendwie besonders. AMILY besteht lediglich aus zwei Mitgliedern die sich aber für das Debut hier mehrere Gastmusiker an Bord geholt haben. Das Duo bastelt bereits seit 2006 an seinen Songs und dennoch bringt man erst jetzt das Debut an den Start. Viel Vorlaufzeit, aber hat sich diese auch gelohnt bzw. hört man diese auf dem Album? Ne, leider nicht wirklich. Die Songs an sich sind zwar größtenteils schön arrangiert, haben aber zum einen eine nicht wirklich tolle Produktion bekommen (was mich besonders beim Gitarrensound nervt) und zum Anderen wollten die Beiden an manchen Stellen einfach zu viel. Die Stücke bleiben dadurch nicht immer im Ohr hängen und gerade übertriebene Theatralik finde ich persönlich ganz besonders schrecklich. Die Mucke an sich ist irgendwo ein Gemisch aus MY DYING BRIDE, EISREGEN und Gothic Mucke à la DIE VERBANNTEN KINDER EVAS.
"To all in Graves" hat wirklich gute Ansätze die sich das Duo allerdings leider immer wieder selbst versaut. Schade eigentlich, denn die Mixtur aus oben genannten Bands gefällt mir an sich wirklich gut. Vielleicht wird das nächste Album ja in sich schlüssiger und die Gitarren klingen nicht mehr nach Plastik-Ukulele. Alleine das würde schon einen Punkt ausmachen...

Anspieltipps: "Winds of Culmination" und der Titelsong "To All in Graves".

Author: Sascha S.
Написать отзыв