Autumnia - O'Funeralia (CD)

Review
Atlantis Tales
10/10

Вот и вышел уже третий альбом AUTUMNIA. Вслед за MOURNFUL GUST, выпустивших свою вторую пластинку в 2008 году на BadMoodMan Music (подразделение Solitude Prod), AUTUMNIA также воспользовались услугами этого значка и, в результате, альбом был выпущен с очень качественной полиграфией (8-страничный буклет), кроме того, диск был выполнен с золотой рабочей поверхностью и pit-art'ом. Что же можно сказать об "O'Funeralia"?... Вновь величественные риффы, потрясающей силы и глубины музыка, превосходный гроул... Можно продолжать засыпать этот релиз громкими и абсолютно заслуженными эпитетами, а можно просто затаить дыхание и слушать Музыку… Как и прежде, это канонический и монолитный doom/death metal, выверенный и точный от первой до последней секунды. Если попытаться сравнить этот альбом с предыдущими работами AUTUMNIA, то он больше походит на первую работу "In Loneliness Of Two Souls", чем на предшественника "By The Candles Obsequial", своей жесткостью и большим значением грубых вязких гитар (Breathe Your Mourning Into Me). Отличием от предыдущих работ можно назвать еще большее значение клавишных аранжировок, появление великолепной скрипки (все это можно услышать в эмоциональной Falling Asleep With Entreaty, на которой Влад Шахин пел вкрадчивым шепотом), а также то, что Влад практически не использовал на этом альбоме чистого распевного вокала (лишь немного в Blessing Your Illness), закружив этот альбом в вихреподобном гроуле. Замечательный альбом, вызывающий искренние, неподдельные возвышенные чувства.

Author: Atlantis

Review
PAVILLON 666
5/10
13.07.2009

« Le dimanche à Bamako, c'est le jour de mariage » , c'est la fête ! tout le monde a mis ses jolis souliers, son joli pantalon, jusqu'à ce que le DJ passe O'Funeralia...dès lors, une nébuleuse tournoyant de nuages noirs cache le soleil, la terre s'ouvrant sous les pieds des habitants pour les entrainer en hurlant dans les abysses infinis des profondeurs innommables...
Le dimanche avec Autumnia n'est effectivement pas jour de fête mais plutôt le moment de rendre visite aux caveaux de défunts oubliés. Les musiciens sont ukrainiens, doom est leur couleur. Le style semble connaître un réel renouveau dans les pays de l'ex URSS, à tel point qu'un label entier leur est consacré, produisant une série idéale pour remettre un peu de noir là où les couleurs ne seraient que trop apparentes.

Avec 5 titres d'une durée moyenne proche des 10 minutes, autant dire qu'Autumnia renoue avec la plus pure tradition du style. Tempo lent, grosses grosses nappes de guitares, chant d'outre tombe, c'est lourd, c'est dur, c'est doom! Les transitions au piano/violon ajoutent la petite touche de désespoir mélancolique qui manquait, des apports bienvenus pour creuser des compositions somme toute très classiques pour le style. Les accompagnements au violon (« Breath your mourning into me ») ou mélodie guitare d'arrière plan (« Blessing your illness ») se révèlent même nécessaires pour rajouter un élément d'accroche et casser un peu cet aspect linéaire de lourdeur minimaliste, plaisante pour les amateurs de doom old school mais tout de même bien peu surprenante. « Linéaire » le mot de la mort est lancé! Un tabou a été brisé...mais il faut bien le constater, entrer véritablement dans la musique d'Autumia n'est pas facile, question d'état d'esprit peut être? Toujours est il que l'album peine à entrainer l'auditeur dans les tréfonds de ses tourments. Le dernier titre « By The candles obsequial », avec l'intervention d'une voix claire plaintive, de fond de clavier et de guitares plus pures se révèle plus varié et plus intéressant, une parenthèse insuffisante pour démarquer O'Funeralia d'un trop grand aspect traditionnel.
En résumé, une pierre brute qu'il est encore possible d'affiner.

Author: S.Y.L.

Review
Metalitalia
6.5/10
2009

Date un'occhiata al nome della band, ai titoli e alla copertina... è un po' tutto un clichè, questo terzo full-length degli Autumnia. La formazione ucraina, guarda caso, è autrice di un disco di doom-gothic metal legato alle sonorità che hanno dominato i primi anni '90 - My Dying Bride su tutti - ma appesantito ulteriormente da un growling cupissimo e da un incedere monolitico che portano alla mente anche realtà come Mourning Beloveth e Shape Of Despair. Composizioni lunghissime (quattro superano i dieci minuti), certo non movimentate e dinamiche, tuttavia a base di riff e melodie - di chitarra e di violino - che, pur stra-sentiti, conservano in questa sede un buon appeal. Se infatti gli Autumnia da un lato ostentano forse eccessivamente il loro amore e la loro dipendenza verso un determinato filone e tutto ciò che vi ruota attorno, dall'altro non mancano di dimostrarsi discreti rielaboratori, per nulla audaci ma in possesso di una ispirazione e un gusto sufficienti a confezionare delle trame che tutto sommato riescono a smuovere. Il bello e il meno bello del disco è dunque tutto qui: se si apprezza un certo tipo di musica o si è fanatici delle band menzionate poc'anzi, gli si può dedicare qualche piacevole ascolto; altrimenti, la tentazione è di passare rapidamente oltre, alla ricerca di qualcosa di diverso o di più fresco. Che forse in questo genere non arriverà mai.

Author: Luca Pessina

Review
Zwaremetalen
7.2/10
22.06.2009

Autumnia is opgezet door ex-Mournful Gust/ex-Vae Solis gitarist Alexander Glavniy. Daarin wordt hij ondersteund door Mournful Gust (en ex-Vae Solis) zanger Vladislav Shain. Ondertussen zijn de heren toe aan de derde release. Naast multi-instrumentalist, is Alexander ook een verdienstelijke producer en engineer. Door de erg lekkere productie van dit album besef je dat je een goed Oostblokproduct in handen hebt.

Dit duo brengt een vrij stevige doom/death variant met veel invloeden vanuit de Funeral. Het album begint wat slapjes met In Heavens ... Among the Tombs, een behoorlijk standaard funeral/death nummer. Dit komt door de trage en net te simpele riffs en de diep roggelende grunt. Een deel van de nummers stamt al uit 2007 waardoor de kwaliteit van de nummers nog wel eens wil wisselen.Het tweede nummer is namelijk direct alweer een stuk diverser en eigenzinninger. Vladislav laat meer horen dat hij een getalenteerd en divers zanger is. De melodielijnen zijn wat complexer en het nummer komt gewoon beter over. Na een nummer wat meer als een intermezzo gezien kan worden (Falling Asleep with Entreaty) wordt het album met een tweetal nummers afgesloten die beide laveren tussen het eerste en tweede nummer qua kwaliteit.

Autumnia laat enerzijds een erg sterk album horen, want het loopt goed en het klinkt goed. Toch mis ik iets om van een echt topalbum te spreken. De concurrentie is tegenwoordig heftig in de hoek waar Autumnia opereert, zelfs als je alleen al naar de Solitude-stal kijkt. Het is overigens wel een lekker instapalbum voor diegenen die nog niet zo bekend zijn met doom/death/funeral.

Author: Jan Hendriksen

Review
Metallized
8/10

Questa è la cronaca di un'infelicità.
Questa è la rassegnata immersione nell'infinito dolore dell'animo umano.
Questa è musica terapeutica.

Già, terapeutica, non saprei descrivere altrimenti l'ultima esperienza di casa Autumnia, gruppo appartenente alla sempre più fiorente scena doom ucraina. Mai veramente assorti agli onori della cronaca, gli Autumnia (in attività dal 2003) giungono con O'Funeralia al traguardo del terzo disco. La loro proposta consta di un death/doom dalle forti tinte melodiche e romantiche: lontani dall'estremismo del doom più funereo gli Autumnia si muovono sulle coordinate di gruppi quali Shape Of Despair, Draconian, Mourning Beloveth. La matrice nordeuropea è dunque ben presente ma a ciò non consegue necessariamente una proposta poco ispirata o originale; il gruppo ucraino, generatosi da una costola dei Mournful Gust, dimostra infatti di aver raggiunto una maturità compositiva invidiabile: niente di nuovo fa vibrare i nostri timpani, certo, ma questa vibrazione è dannatamente piacevole (leggasi dolorosa) e, cosa fondamentale, eccita la risonanza delle nostre corde più intime e profonde (a patto di essere nella giusta disposizione d'animo).

L'apertura, affidata a In Heavens...Among the tombs, è la classica dichiarazione d'intenti, contiene tutti gli ingredienti che costituiranno l'impasto portante del disco: i riff di chitarra anzitutto, così disperati e taglienti da squartare l'anima e non paghi rigirarsi all'interno; il growl cupo e profondo; la sezione ritmica solida e mai banale o ripetitiva; i synth atmosferici; gli intermezzi di violino, di pianoforte e di voce pulita utili a dare tregua, come una fiammella di speranza, alle nostre membra ormai rivoltate ed allo stesso tempo prepararle al successivo nuovo salto nelle tenebre. Non vi basta? Avete ragione, manca ancora l'ingrediente principale, quello senza il quale nessuno dei precedenti avrebbe senso di esistere: il sentimento. E, credetemi, non si può certo dire che gli Autumnia abbiano lesinato su questo prezioso intingolo. A questo punto la ricetta si può dire pronta. E così gli ucraini, da ottimi chef (della nostra ultima cena?), ci presentano nel piatto, oltre alla già citata opener, altre prelibatezze quali Blessing Your Illness (giocata sull'ottimo contrasto tra growl e clean vocals), Breathe Your Mourning Into Me (sorretta da un violino degno della più famosa sposa) e la conclusiva By The Candles Obsequial che, curiosamente intitolata come il loro secondo full lenght, si profila come la song più finemente tappezzata di evocativi synth.
Tutti i pezzi si aggirano come da tradizione intorno alla decina di minuti ognuno, eccetto la traccia di mezzo, Falling Asleep With Entreaty, la più insolita del disco: l'incedere è dominato da una linea struggente di pianoforte mentre le linee vocali, ora lamentose e sussurrate, quasi recitate, ricamano cinque minuti di romantica rassegnazione.

Finito il disco l'impressione è quella di riemergere da una seduta di autocoscienza, ma la filosofia in questo caso abbandona l'astrattezza ed entra nella vita: sentimenti, affetti, carne, sensi. Da profano (ma neanche più di tanto) delle sonorità doom/death questo è ciò che mi rimane dall'ascolto di O'Funeralia, la mia morte terapeutica.
Perchè non c'è niente di meglio della morte per riconciliarsi con la vita.

Author: Stefano Asti "Autumn"