Re123+ - Magi (CD)

Review
Antichrist Zine
23.04.2010

Russian Bad Mood Man Music was I think in bad mood when decided issue this band :-). I’m sorry but I see this release isn’t something I can understand. The band is coming from Belarus and musically they represent some boring for me personally “music”, I even don’t know how to call their style, this is some kind of ambient music, but made in such meditative, ritualistic way, like sounds of some shamans. I do not listen to such art, and I can’t understand it at all. So let’s leave this review for those who can accept such music:).

Review
Magazyn Gitarzysta
9/10
20.04.2010

Re123+ to jeden z tych setek zespołów, co do których można założyć, że działając gdzieś na obrzeżach szeroko pojętej sceny, prawdopodobnie nigdy nie zdołają zwrócić na siebie należytej uwagi otoczenia. Nie mówiąc już o jakiejkolwiek tzw. popularności. Pozostaje mimo wszystko mieć nadzieję, że jednak jestem w błędzie.
Może jakimś cudem zespołowi trafi się choć minimalna porcja kultowości, w końcu niektórym twórcom tego rodzaju grania udało się to bez pudła. Zwłaszcza, że drone’owe dźwięki, w połączeniu z niecodziennie brzmiącą nazwą oraz nieodzowną aurą tajemniczości, w dobie bezkrytycznego uwielbienia dla takich projektów jak choćby Sunn O))), stanowią potencjalny przepis na niszową przynajmniej kultowość. Nawet kraj pochodzenia - Białoruś - może okazać się tu atutem, przydając całości nieco egzotycznego posmaku. Na pewno w każdym razie na nic by się to wszystko zdało, gdyby Re123+ nie miało nic interesującego do zaoferowania. A ma, i to więcej, niż można by oczekiwać po formalnych debiutantach. "Magi" bowiem, wydane nakładem BadMoodMan Music, to pierwszy oficjalny materiał zespołu.

Bazą muzyki kapeli jest zatem drone, bardzo umiejętnie połączony z post rockiem. Daje to znakomity, świeży efekt, słyszalny szczególnie dobrze w blisko trzydziestominutowym "Way to the Son", rzuconym słuchaczowi na samym początku albumu. Kto przetrwa starcie z tym kawałkiem, dalej czeka go już tylko jazda z górki. Zaczyna się od drone’owych gitar (w składzie nie ma basisty), a po pewnym czasie dołącza delikatny podkład perkusyjny oraz... akordeon. Jeżeli dotąd nie wyobrażaliście sobie rzeczonego instrumentu wykorzystanego do tworzenia podobnej muzy, to koniecznie sprawdźcie "Magi". Okazuje się bowiem, że akordeon to prawdziwa drone’owa bestia. Oczywiście, miałem już okazję słyszeć ten instrument w doom metalu, choćby w Monolithe, ale Re123+ robi to w swój własny, całkiem odmienny sposób, używając go przede wszystkim do odgrywania pojedynczych, przeciągniętych dźwięków. Dla wykreowania odpowiedniej atmosfery nie bez znaczenia jest także wokal (choć w booklecie nie podano, kto za niego odpowiada). Tak czy owak, barwa jego głosu przypomina nieco Brendana Perry’ego, choć nie ma tu mowy o typowym śpiewie. Tak jak nie ma mowy o typowej piosence. Partie wokalne, budzące skojarzenia przede wszystkim z rodzajem tradycyjnych, ludowych zaśpiewów, pełnią tu rolę jedynie instrumentu, który znakomicie uzupełnia drone’ową warstwę płyty. W dalszej kolejności pojawia się plumkająca gitara, a z nią elementy post rocka i kojące, nostalgiczne melodie. Ogólnie rzecz biorąc, mimo pozornego braku akcji, w "Way to the Son" dzieje się naprawdę sporo. Re123+ osiąga efekt, który mógłby powstać, gdyby z muzyki Cult of Luna wydestylować najspokojniejsze momenty, a następnie połączyć je z drone’ową monotonią.

Jakby tego było mało, w kolejnym "Three in a Desert" do głosu dochodzą prawie wyłącznie instrumenty perkusyjne, uzupełnione krótkimi wejściami gitary, które od połowy utworu osiągają niemal noise’owy brud i intensywność. Trzecia i ostatnia kompozycja "Gold, Ladan, Mirra" (tytuły wszystkich utworów budzą dość jednoznaczne skojarzenia) to już właściwie niemal czysty post rock. Przynajmniej, jeśli chodzi o charakterystyczny klimat, bo trudno mówić tu o jakiejś konkretnej melodii. Raczej o zapętlonej ambientowej plamie. Ciekawy efekt daje też wykorzystanie jako podkładu jedynie perkusyjnych talerzy.

W porównaniu z wieloma innymi drone’owymi projektami, muzyka Re123+ jest zdecydowanie bardziej przystępna (oczywiście tylko wówczas, gdy słuchacz wykazuje tolerancję dla przykładowo ośmiu minut odgrywania kilku tych samych gitarowych dźwięków) i ani przez moment nie nuży. Białorusini chcieli osiągnąć zupełnie inny efekt i w pełni im się to udało. Ich łagodnie płynąca muza przeszywa smutkiem i napełnia melancholią. Taki rezultat to także zasługa doskonałej, krystalicznie czystej produkcji. Słychać każdy pojedynczy dźwięk, brzdęknięcie struny czy uderzenie talerza, każde westchnienie wokalisty i każdą sekundę ciszy. W połączeniu ze świetną oprawą graficzną, "Magi" trafia do mnie w całości. Pełna rekomendacja.

Author: Szymon Kubicki

Review
Minaciuos Webzine

Well if you are looking for slow droning music look no further. Re123 (yes that is their name, it is not a typo) is a four-piece hailing from Belarus, and that is all I know about the band. The music is mainly slow droning Doom Metal. Monotonous and repetitive with a raw and filthy edge soaked in strange and incoherent darkness. This is a very strange record. Like I said before the music is mainly Droning Doom Metal but there is also an elements of Post-Rock in the music. Which for me is quite an odd combination. They also use some quite unorthodox instruments, like the accordion for instance. There is a sense of structured chaos to the music, with a lot of different things combined creating something quite unique and dark. I can not really make any comparisons to any other band's music, but know that if you are into slow and droning music this is for you.

Author: Mordant

Review
Aristocrazia Webzine
03.05.2010

Il quartetto bielorusso che si cela dietro il monicker Re123+ arriva al debut direttamente prodotto dalla BadMoodMan dal titolo evocativavo "Magi".
Il viaggio (perchè tale è il percorso sensoriale e alienante a cui ci accingiamo) è un continuo e altalenante vibrato di suoni, un drone/doom che percuote, dissesta, rianima e flagella a seconda degli stati d'animo chi si accinge all'ascolto delle tre sole tracce ma più che sufficienti allo scopo raffigurativo immaginario che la formazione intende ricreare.
Il titolo del disco quanto quelli delle tracce fanno intendere chiaramente che si parla del trio che secondo la storia cristiana oltre duemila anni fa andò alla ricerca della dimora natìa del Cristo per rendergli omaggio: i Tre Re Magi.
"Way To The Sun" è l'indirizzo a cui recarsi, "Three In A Desert" la fonte di vita che in mezzo all'ostentato nulla si radica a forza mentre "Gold, Laudan, Mirra" ricelebrano i doni che posti furono di fronte al nascituro.
I toni profondi e oltremodo dilatati, l'uso del triangolo o dell'accordian e le percussioni presenti solo in alcuni tratti creano una elucubrazione mentale di stile entropico che si espande e ritrae assecondando il personale sviluppo del disco.
Elementi prettamente doom per la loro pachidermica consistenza, sprazzi di post rock e un uso consapevole di un ronzio di base costante fanno sì che le tracce ammicchino al drone intimista senza sfociare in un assolutismo noise.
Interessanti i Re123+ cattureranno l'attenzione di chi cerca sonorità alternative e legate a un caos che non sia fine a se stesso, un drone che nelle parti meno celebrali e più musicalmente libere diviene sereno e rilassante.
Ascoltate "Magi" lasciandovi cullare dal suo carattere, vivendo le sue minime ma importanti variazioni, assorbitene l'essenza, fatelo a occhi chiusi, nel nulla sarà la vostra guida.

Author: Etichette

Review
Lords of Metal
7/10

Net als je denkt alles gehoord te hebben, komt dit op je deurmat vallen: het wel heel erg vreemd genaamde re123+ uit Wit Rusland presenteert hier een van de meest eigenaardige albums ooit. Wat het precies is? Geen flauw idee... Het product van een wilde nacht tussen Neurosis en Gogol Bordello? Waarschijnlijk is het de best mogelijke vergelijking, maar ook dat komt niet dicht genoeg in de buurt van de muziek op 'Magi'.

Het album opent met het enorme, dertig minuten durende 'Way To The Son', dat aanvangt als een min of meer archetypische instrumentale post hardcore/ doom song maar zich gaandeweg ontwikkelt tot iets vreemds als de basgitaar almaar achterwege blijft en er juist een accordeon ten tonele verschijnt. Dit voegt uiteraard een folkachtig element toe aan re123+, maar de manier waarop het instrument wordt ingezet op 'Magi' en het feit dat het ook juist een dominante rol speelt in de muziek maakt het resulterende geluidsbeeld nogal atypisch. Dat kan dan ook weer gezegd worden over de blikkerige, kunstmatige drumsound en de dunne productie. Die leidt echter niet af van het feit dat de song in kwestie een behoorlijke indruk achterlaat, alleen al vanwege de pure verbijstering die het nummer teweegbrengt. Helaas zijn de andere twee tracks op 'Magi', beiden van aanzienlijke lengte, maar kort vergeleken met het openingsnummer, wat te abstract om ze echt als volwaardige songs te kunnen waarderen. Ze komen meer over als soundscapes. Anderzijds is het artwork wel erg mooi om te zien.

'Magi' is zeker een van de mafste albums die ik in tijden heb gehoord. Of het echt zo goed is, is momenteel niet te beantwoorden, deels ook vanwege de lofi productie, maar re123+ zou zich wel eens kunnen ontwikkelen tot een erg interessante band.

Author: Martin