S.C.A.L.P. - Чужая Война (CD)

Review
Shapeless Zine
6/10

Come giа anticipato nella recensione di "Through Eternity", la ristampa del primo album degli S.C.A.L.P. per mano della Bad Mood Man Records, eccoci qui a parlare invece della nuovissima pubblicazione del gruppo, ovvero il terzo disco, "Chuzhaya Voina", che segue dopo parecchio tempo "Blood And Tears", dato alle stampe nel 2004.
Dal secondo album, comunque, di cose ne sono successe, in primis la prematura scomparsa del cantante/bassista Evgeny Ryzhenok, che ha reso necessario un cambio di line-up. Cosм oltre a Alexey Kuznetsov alla batteria, abbiamo Pavel Peristiy che, oltre a occuparsi della chitarra come nelle precedenti pubblicazioni, prende posto anche dietro al microfono. Infine il nuovo arrivato, Evgeny Semenov, ricopre il ruolo di bassista.
Il CD che ho tra le mani и ancora una volta ben curato grazie all'ottima Bad Mood Man, che di certo non si accontenta di prodotti amatoriali e quindi abbiamo una copertina pregevole, una registrazione senza sbavature e una buonissima resa sonora; eppure questa volta c'и qualcosa che mi convince meno del solito. Il debutto "Through Eternity" riusciva a convincere anche nella sua ingenuitа (parliamo del 1997) e, anzi, proprio grazie a quella la musica del quartetto (all'epoca c'era anche un tastierista) l'opera risultava fresca e sincera; allo stesso modo "Blood And Tears" convinceva per i suoi progressi verso un contesto piщ professionale sebbene meno spontaneo e il risultato non era inferiore. Invece questa volta qualcosa si inceppa nel cammino degli S.C.A.L.P. e il risultato finale и un album che non и brutto, ma di certo non aggiunge assolutamente niente al percorso della band. Questo, attenzione, non vuol dire che l'album и una fotocopia dei precedenti, anzi, le sonoritа sono cambiate e di parecchio, ma intendo che questa nuova direzione artistica non sembra portare la band a fare un passo avanti.
Oltretutto l'incipit dell'album mi aveva fatto ben sperare: i due minuti di introduzione di "Rassvet" erano un bell'esempio di intreccio chitarristico, con la malinconia di una chitarra solista languida che si appoggia su un leggero arpeggio acustico. Giа dalla seconda "Skvoz Stenu", invece, la musica si appiattisce su ritmiche pesanti e metalliche che perт mancano di mordente e dinamismo; la sezione ritmica sottolinea i momenti piщ forti senza grande inventiva e anche la voce di Peristiy non и sicuramente un passo avanti rispetto a quella giа non eccezionale del povero Ryzhenok.
Forti cambiamenti si vedono con chiarezza in altri episodi, come nel caso della title-track, che sacrifica l'atmosfera del primo disco in favore di una struttura piщ dondolante e groovy; il taglio della musica si fa nettamente piщ moderno e le chitarre vanno a pescare in certe soluzioni del thrash, senza perт riuscire ad averne la tagliente forza. Restano di tanto in tanto degli episodi interessanti come "Teni (Tvoi Mir...)", piщ triste e malinconica, o "Za Gorizont II", dove si vedono buoni spunti melodici. Perт la sensazione generale и quella di avere a che fare con un gruppo che dopo tanti anni vuole cambiare completamente pelle, senza sapere bene come muoversi.
Se quindi non conoscete gli S.C.A.L.P. e volete cercare qualcosa di adatto per scoprirli, il mio consiglio resta quello di puntare sulla ristampa del debutto appena pubblicata, oppure su "Blood And Tears", che perт и forse un po' piщ difficile da reperire. Per quanto riguarda il nuovo corso della band, speriamo che il prossimo album chiarisca loro le idee e che riescano a uscire da questo momento di confusione.

Author: Danny Boodman

Review
The Streets
3/10
05.12.2009

Etter å ha lidd meg gjennom debuten til dette bandet, var det ikke særlig enkelt å gi seg i kast med deres siste tilskudd til diskografien. De har bare rukket å gi ut ei skive mellom denne og sin første fullengder, men å kvalitetssikre låtmaterialet sitt det har de neimen ikke klart. Alle de negative tingene som ble påpekt i forbindelse med debuten er også gjeldende her. Lyden og produksjonen er kraftig forbedret, naturlig nok, men der stopper også rosen. Det skal vedgås at denne skiva er marginalt bedre enn debuten og opparbeider seg dermed ett ekstrapoeng, men trioen er blottet for noenting som ligner musikalitet. For min del må bandet gjerne holde seg på de russiske stepper til evig tid, de har iallfall ingenting å gjøre på stereoanlegget...

Review
Metallibrary
2+/5
31.01.2010

К великому сожалению, группа S.C.A.L.P., не только не отошла окончательно, вместе со своим возрождением, от своего названия (имею в виду корней в дэте), но и нашла возможность, сделав перерыв на создание коллектива Инталия, вернуть все прошлое в настоящее, потеряв чувство стиля и испортив зародившееся восхищение от своего дебютного альбома.

На новом альбоме новособранного коллектива, который распространялся по поводу качества записи дебютника, мало того, что вы услышите звук, едва ли не более плохой, чем тогда. Ко всему прочему полностью утеряна нить, по которой вилась эстетика группы, все те чувства и атмосфера, которые были заложены на старте. Теперь, с ватными ударными поддерживающими столь же пещерные гитары, на этот раз выведенные чуть вперед и без эффекта эхо, зато "мясом" звука поедающие все вокруг, в том числе и гнусавую соло гитару, коллектив словно отскочил назад, представляя некую помесь своей собственной дум стилистики с чем-то подобным недо-трешу ("Черный Обелиск", например). Наибольшее влияние на это оказывают даже не возросшие до дэтовых скорости песен, не неудачная агрессивная подача материала, а вокал – хриплый крик, в духе худших образцов советской тяжелой сцены. Где уж там чувственный хрип или чистый вокал – хорошо, если так получается...

Лишь две композиции вызывают положительные эмоции в процессе прослушивания "Кто" и дилогия "За Горизонт", которую я позволю себе объединить в моем восприятии. Все остальное настолько бездумно и не интересно, что диву даешься, как можно так снизойти с небес на землю. По большей части придэтованный хеви-треш диссонирует не только с прошлыми работами, но и с хорошей музыкой в целом. Полубаллады в духе "Тени" очень напоминают нечто вроде Лепс meets Paradise Lost – ну разве это дело? А истерические "Жажда" и заглавная вещь, просто вырывают желание слушать с корнем. Лирика похожа на песни раненых, ну или здоровых, солдат у метро, в которой красной линией проходит некая (кажется, даже догадываюсь какая) война, теряющаяся среди стандартных штампов детей на обложках, глаз, смотрящих на тебя и внутренних лабиринтов неясных блужданий, внезапно разрывающих военные нити диска, таящиеся в русскоязычных текстах. Оформление, частично о котором упомянуто в предыдущем предложении, к тому же выполнено на уровне демо-запси, особенно дико странно расположенные строки технической информации, которые в лучшем случае можно прочитать, а не понять.

Отвратительная метаморфоза из красивой, душевной музыки, в балаганные воспоминания прошлых лет. Нужен ли нам такой S.C.A.L.P. большой вопрос... иногда можно просто красиво уйти, а если возвращаться иными, то, забыв и простив себе все сделанное, а, не трогая его одной рукой, и стоя где-то в другом месте.

Author: Maliceth aka Алк.

Review
Atmospheric Magazine
3.5/5

S.C.A.L.P. to rosyjski zespół grający doom metal z wpływami, który zapewne w Polsce jest znany nieco starszym sympatykom tego gatunku. Dokładnie w roku 1997 ukazała się płyta „Through Eternity”, która dotarła w kilka miejsc w naszym kraju. Swoją drogą, niedawno materiał ten doczekał się reedycji nakładem BadMoodMan Music. I właśnie ta wytwórnia wydała jeszcze całkowicie premierowy album kapeli pt. „Chuzhaya Voina”. Mijające lata, jak się okazuje, nie miały większego wpływu na tę grupę. Bowiem nowa muzyka Rosjan zdecydowanie ma w sobie ducha czasów minionych. No, może tylko S.C.A.L.P. znacząco oddalił się od heavy metalowych wpływów, których na debiucie było więcej. Na najnowszym krążku takim echem jest tylko ostatni bonusowy utwór „The Last”, szczególny także dlatego, iż został zaśpiewany po angielsku. Tak, tak, jest to ewenement. O ile Pavel dawniej dawniej śpiewał „po europejsku” (prawdę mówiąc, z nie najlepszym efektem), o tyle na „Chuzhaya Voina” teksty są w ojczystym języku chłopków. Poza tym S.C.A.L.P. balansuje na granicy... po prostu melodyjnego metalu (bowiem jednak nie jest to typowy doom/death), z klawiszami, ożywionego w rytmicznych tempach. I to ostatnie akurat się nie zmieniło, bo twórczość Rosjan nigdy nie była posępna, miała w sobie takiego optymistycznego, ożywionego ducha. Podobieństwa do staroci są jeszcze zauważalne w aranżacjach, no i oczywiście w brzmieniu, które „pilnuje”, żeby muzyka była cięższa i mroczniejsza. Jeśli chodzi o konkretne fragmenty wydawnictwa, kompozycja tytułowa to w sumie balladka, w „Skvoz Stenu” słyszymy chwilami toporne „blasty”, zaś gitary mogą przywodzic na myśl TOOLa, „Teni (Tvoi Mir...)” to znowuż taka pieśń, w „Zhazhda” i „Kto” wokal jest bardziej zaangażowany, kreowany na dramatyczny (poza tym generalnie jest to brzydki, „niedorobiony” growl, ale z czasem staje się znośny, można się do niego przyzwyczaić). Podsumowując, pewnie powrót S.C.A.L.P. nie był potrzebny fanom doom metalu na świecie, ale przecież tyle kapel reaktywuje się w dzisiejszych czasach, że nic już nie dziwi i pojęcie przesytu jest względne. „Chuzhaya Voina” nie jest płytą, która przywróci (a właściwie przysporzy blasku tej grupie), ale pewnie troszkę osób po nią sięgnie, pomimo paru niedociągnięć...

Author: Kasia

Review
Imperiumi
7/10
07.12.2009

Metal Archivesin mukaan tämä jo vuonna 1991 perustettu venäläisyhtye aloitti levytysuransa nauhoittamalla vuoden 1994 demolleen parin oman biisin lisäksi covervedot Napalm Deathilta ja Bad Religionilta. Sittemmin tyylisuunta on muuttunut jokseenkin täydellisesti. Aiemmin tänä vuonna julkaistu Chuzhaya Voina on nimittäin deathdoomin sekaista melodista metallia. Pääosin keskitempoista sellaista.

S.C.A.L.P.:in musiikki on siinä rajalla, onko se itäeurooppalaisella tavalla positiivisen hellyttävää ja aidon linjatonta vai yksinkertaisesti kyvytöntä. Vaikka mistään mestariteoksesta ei voida puhua, sanoisin, että Chuzhaya Voina on aitoa ja ajoittain mielenkiintoistakin musiikkia. Levyltä huokuu selkeä omaehtoisuuden tuntu, eivätkä kaikki S.C.A.L.P.:in ratkaisut länsimaisiin metallikonventioihin kalibroiduille korville kuulosta ensi alkuun lainkaan toimivilta. Varsinaisen eksoottista ei bändin musiikki ole paitsi ehkä laulukielen osalta, mutta monin paikoin yhtyeen metalli tulee ikään kuin hieman epätavanomaisen suodattimen läpi.

Kieltämättä tämä tekee S.C.A.L.P.:in muutoin hivenen horjuvasta, linjattomuuteen taipuvasta ja paikoin perusideoiltaan jopa tavanomaisesta musiikista ainakin näennäisen kiinnostavaa. Esimerkiksi Teni (Tvoi Mir...) -biisin voimakkaasti venäläisen kuuloiset melodiat tuntuisivat toimivan useammankin kuuntelukerran jälkeen mainiosti, kun taas suuri osa levyn materiaalista hahmottuu nopeasti keskinkertaiseksi. Vaikkapa Zhazhdan laulujen heittäytyvyydessä olisi joka tapauksessa opittavaa yhdelle jos toisellekin yhtyeelle. Onkin mukava kuulla venäläisen Solitude Productionsin suunnalta (BadMoodMan on SP:n alamerkki) kerrankin jotain edes etäisesti "kotimaista", eikä aina vain toinen toistaan kehnompia deathdoom-kopioita.

Author: Antti Korpinen