Стены Льда - Белое Безмолвие (CD) Digipak

Review
Terroraiser
7/10

Музыку московской группы не отнесешь к такой, которую можно включать как обычный музыкальный фон. Для ее прослушивания необходимо внимание, и желательно – соответствующая атмосфера. Атмосфера отреченности от окружающей действительности, ибо здесь звуковое полотно уносит в какие-то нереальные дали, или же наоборот – вглубь подсознания. Отталкиваясь от пост-роковых влияний через элементы прогрессива, композиции при известной доли воображения или с помощью некоторых стимуляторов переносят в какое-то совершенно иное измерение, крайне далекое от имеющихся за окном реалий. Очевидно, что такая музыка не может быть воспринята широким кругом, но не менее очевидно и то, что аудитория у такой музыки есть. И “Белое Безмолвие” наверняка этой аудиторией будет воспринято более чем положительно.

Author: Thrashmentor

Review
Mroczna Strefa
8/10

Jeśli szukać wśród młodych zespołów z kręgów post-metalowych tych, które prezentują się w tej chwili najbardziej ciekawie i obiecująco, należy spoglądać też czasem na wschód Europy i pogranicze euroazjatyckie. To tam – a dokładnie w Moskwie – działa od kilku lat formacja STENY LDA, a nowy album, „Beloe Bezmolvie / White Silence”, rozwija pewne wątki z poprzedniego (debiut nosił tytuł taki, jak nazywa się band), ale jest – od każdej strony patrząc – bogatszy, lepszy i bardziej dojrzały. Przede wszystkim muzycy nie popadają w pewien schematyzm, którego oczekuje się mniej lub bardziej świadomie od grup poruszających się w ramach post-metalu, choć swoje kompozycje (w dużej mierze instrumentalne, nie pozbawione jednak wokalnych akcentów tu i ówdzie) opierają na kontrapunktach, a więc z przestrzennego, bardziej wyciszonego fragmentu przechodzą w bardziej hałaśliwe granie i vice versa. Takim przykładem jest drugi na albumie „Ledjanoj Shtorm, Nesushhijsja Nad Zemljoj”, w którym wręcz encyklopedycznie budują nastrój zmieniający się co kilkadziesiąt sekund, dramaturgia jest przejrzysta, ale nie oczekujcie powtarzalności i monotonności. To jest to, co lubię w takiej stylistyce i STENY LDA w świetny sposób wykorzystują na wpół akustyczne granie, mocne akcentowanie akordów, gromadzenie tonów wybuchających zgrzytliwym, prawie że noise rockiem oraz ambientowe plamy w końcówce. Należy pamiętać, że to prawie 11-minutowy utwór, ale zespół sprawdza się też w tych krótszych, trzy-, cztero- i pięciominutowych formach i tu przykładami na zwarte i łapiące za serducho kawałki są otwierający album „Fordevind” czy „Beskrajnie Snezhnye Prostory, Osveshhaemye Sijaniem Vechnoholodnyh Zvezd”. Nie brakuje w nich niebanalnej melodyki, łamania rytmu i przede wszystkim klimatu przez duże ‘K’, a to chyba najważniejsze w takiej estetyce. Zresztą cały album jest poświęcony siłom zimnej, arktycznej i antarktycznej natury oraz potędze wieczystej zimy, co da się wyczuć w poszczególnych fragmentach, a także w klawiszowych i gitarowych ozdobnikach. Również zwolennicy klimatycznego black metalu mogą odnaleźć na “Beloe Bezmolvie / White Silence” coś dla siebie, a najlepiej słychać to w bardzo bezpośrednim numerze zatytułowanym „Svincovo-Serye Oblaka, Ischezajushhie Za Sumerechnym Gorizontom”. Z drugiej strony swoiste piękno bardziej osadzone w post-metalu i nawet post-rocku wysłyszeć można w następującym po tym kawałku „Drejfujushhie V Tumane Ajsbergi, Nesushhie Gibel’ I Razrushenie”, wcześniej wspomnianym „Ledjanoj Shtorm, Nesushhijsja Nad Zemljoj” i zamykającym całość, 13-minutowym „Holod Zemli”. Jedno z najlepszych wydawnictw w tej kategorii muzycznej wydane w tym roku!

Author: Diovis

Review
Metalizer
5/5

элементами хардкора, им удалось соорудить на удивление изящный материал, разве что вокал мне показался лишним на альбоме, поскольку он не создаёт нужного эффекта для психологического перегруза саунда. А исходя из названий треков, которые соответствуют настроению каждого номера, можно с уверенностью сказать насколько логично были выстроены композиции, они как звенья одной цепи последовательно сообщают определённые события, выискивая точки опоры для новых сюжетных линий, как например, “Сопротивление и Смерть” или “Холод Земли” – яркие представители этого концепта. Ну а для некоторых композиций отнюдь не проблема вызвать морозную вьюгу в вашей душе – послушайте “Ледяной шторм, несущийся над землей” или “Свинцово-серые облака, исчезающие за сумеречным горизонтом”. Ни о каких положительных эмоциях здесь речи быть не может. “Белое Безмолвие” – это своеобразный реквием по ушедшим в мир иной членам экспедиции, соперничавшим с норвежской группой исследователей.
29 марта 1912 г. Роберт Скотт сделал свою последнюю запись в дневнике: “Каждый день мы собирались отправиться к складу, до которого осталось 11 миль, но за палаткой не унимается метель. Не думаю, чтобы мы могли теперь надеяться на лучшее. Будем терпеть до конца, но мы слабеем и смерть, конечно, близка. Жаль, но не думаю, что смогу писать ещё. Ради Бога, не оставьте наших близких!”.
Стены Льда перенесут вас в маленькое путешествие на холодный и мёртвый край Земли. Рекомендовано для прослушивания фанатов атмосферного post metal. Релиз предоставлен Slow Burn Records.

Author: Валентина PANTERA Катышева

Review
R.U.M. Zine
23.09.2014

Co skrývají stěny ledu? Ano, je to pravda, přesně takhle se jmenuje i jedna moskevská formace, která nasedla do rozjetého rychlíku už před čtyřmi lety, a to prostřednictvím stejnojmenného debutu. Po čtyřech letech, kdy se kapela (nebo tehdy spíše projekt) tak trochu vypařila ze světa, přichází nově zkonsolidovaná sestava s druhou řadovou deskou, opřenou o dnes tolik oblíbený post-metalový základ, sloučený se sludge, doom metalem, rockem, ambientem… a hlavně všudypřítomným „melancho“ základem.

Pokud kapela v něčem opravdu exceluje, pak je to přenos nálad na posluchačovu mozkovnu. Ono jen stačí, aby si vás tahle hudba alespoň trochu získala a už se vám ji nebude chtít vypnout. V této souvislosti mě kupříkladu napadá srovnání tvorby Rusů s našimi FIVE SECOND TO LEAVE. Domnívám se, že třeba zrovna tyhle dvě formace by okamžitě mohly zapracovat na společném splitu! Že by je tahle recenze dala dohromady? Možná! Každopádně je však třeba zmínit i to, že ruští zástupci jsou ve svém projevu o poznání chladnější a pokud je v jejich projevu cítit jakási skepse či letargie, pak rozhodně pramení z přírodních jevů, kterých se mimochodem dotýká každá ze skladeb.

Стены ЛьдаJedna jako druhá, je postavena na několika nosných motivech, natolik přesvědčivých, že člověk jen zírá a nevěřícně kroutí hlavou! Skutečně, celé se to poslouchá moc hezky a pokud mě před nějakým časem nadchli lotyšští AUDREY FALL, tak v obdobném rozjaření jsem i z této kolekce. STENY LDA sice nevytvářejí nikterak bláznivě složité tracky, ale umějí si kompozici skvěle rozfázovat tak, aby nenudila a ještě dokázala zaujmout. Přesto všechno, ne každý posluchač práci STENY LDA ocení. Určitou překážkou může být i výraznější absence vokálů, jež jsou v podstatě součástí jen dvou skladeb. Jinak je „White Silence“ čistě instrumentální záležitostí, což pro některé posluchače může být opravdu velký hendikep. Hudba kapely, však absencí zpěvu ani zdaleka netrpí a dokonce bych si dovolil tvrdit, že ho zde ani není třeba. Uvidíme, kterak tuhle záležitost budou řešit kluci+jedna slečna s basou, v dalších obdobích.

„Beloe Bezmolvie / White Silence“ je všem hodně sympatické album. Pokud mu něco chybí, dost možná je to taková ta typická bombastičtější produkce, která by dokázala kapelu okamžitě katapultovat mezi světovou elitu. Na druhou stranu, pokud by tomu tak skutečně bylo, nahrávka by pravděpodobně ztratila takovou tu „příjemnou tvář nenápadnosti“ a své podstatě by se ocitla v úplně jiném světě. Ale třeba i to se někdy stane.. V tento moment si však můžeme vychutnávat tuhle příjemnou kolekci hudební decentnosti, křehkosti a polovičního hrubiánství. Velikost uměleckého díla lze pak ještě podtrhnout slovy o vkusně zpracovaném obalu i bookletu. „ Beloe Bezmolvie / White Silence“ není kolekce bez chyby, ale je zatraceně lákavé si ho opakovaně užívat. Dál a dál a dál… Óda na led, óda na zimu!

Author: All

Review
Pavillon 666
10/10
12.09.2014

STENY LDA continue sa petite épopée avec « White Silence » quatre ans après avoir signé sur le label Slow Burn Records et sorti leur premier album éponyme. Peu d’informations circulent sur ce groupe excepté le nom des membres et leur position : Yuri Kononov (chant / guitare), Andrey Leshchenkov (guitare), Alexandra Semenova (basse), Andrey Kazhevitch (claviers) et enfin Ivan Mitrofanov (batterie). On va donc pouvoir se concentrer pleinement sur la musique !

Dans la lignée de leur premier opus, STENY LDA continue à nous faire voyager dans un paysage précis : après les collines vertes et brumeuses, nous nous retrouvons au beau milieu d’une mer gelée. L’ambiance de la pochette est extrêmement traduite dans le CD. Un calme extrêmement relaxant nous prend sous son aile et nous lâche au beau milieu d’une tempête de sons entremêlés de mélodies plus magnifiques les unes que les autres. On se perd réellement dans la musique voguant au fil des vagues et dérivant au rythme des icebergs et autres débris de glaces dans la froideur extrême mais reposante de l’album. Des titres comme « The Ice Storm Rushing Over The Earth » (traduction approximative) nous donnent des frissons avec un peu plus de 10 minutes de musique, captures de sons, et autres ambiances. Bien sûr on ne se rend aucunement compte du temps qui passe et j’ai même été choqué de voir la barre des 10 minutes dépassée moi qui croyais avoir écouté 3 ou 4 minutes maximum. Je vous parle de musiques douces pour l’instant mais l’album nous donne un pic de violence sur le titre « The Lead-Grey Clouds Disappering Behind The Twilight Horizon » rappelant un Black Metal à la CELESTE mais version instrumentale uniquement. Les 3 minutes du court morceau derrière nous, la bande reprend à nouveau un chemin plus calme et retourne dans le Post Metal typé MOGWAI ou encore FRAMES. Parlons de la voix du chanteur que nous n’entendons que très rarement. Cette voix colle parfaitement à la musique. Un peu en retrait, elle est rauque, aiguë et plutôt monotone ce qui ne dérange aucunement sur ce type de morceau Autre pic de brutalité où l’on trouve quelques relents de Sludge et Stoner, l’avant dernière musique « Resistance And Death ». Le tempo est nettement plus élevé que sur les autres compositions, la distorsion des guitares est beaucoup plus grassouillette et surtout la basse est audible et ronde à souhait ! L’album se termine sur un retour à la normale et sur une chanson énormément lente et mélancolique (« Cold Of The Earth »). Un retour à la normale et au froid en quelques sortes…

Y-a-t-il réellement besoin d’une conclusion ? Je pense que vous l’avez compris, cet album est un sacré coup de cœur qui restera longtemps dans ma playlist. Je n’exagère aucunement en disant que c’est le meilleur album de Post Rock/Metal/Hardcore que j’ai entendu, voir même le meilleur tout court. Un CD oscillant entre brutalité et calme plat, presque un CD d’ambiance, mesdames et messieurs, procurez vous le et écoutez le en guise de relaxation. Acupuncture ? Méditation ? Massages ? Oubliez tout ça. STENY LDA. Point.

Author: NegativeHate