The Death Of Her Money - You Are Loved (CD) Digipak

Review
Metalstorm
6.3/10
25.05.2011

You Are Loved by The Death Of Her Money is a bit of a frustrating listen. From a review standpoint, it reminded me a lot of one I did two years ago for Buried Inside’s Spoils Of Failure. Both were post-metal. Both have some good music going on. And both have vocals that annoy me to seemingly no end.

So, yeah, as mentioned above, The Death Of Her Money are post-metal in the Cult of Isis vein. Musically the band shows some promise, despite some inconsistencies. They have a decent vibe. In tracks like the opening to “Enguelades” the guitar goes up the neck a bit and adds in a little wah while the bassist and drummer hold the groove. Later in the track, more of the same… the backbone of the band hold Fort Groove while the guitarist hops around on some effects pedals to a cool segue.

In “Truth” they manage to create a somewhat disconcerting edge, in which the vocal shouts don’t do the song any damage, while the opening to “Maya Deren” almost feels a bit like 5ive… well, before the vocals.

The clean (and mercifully instrumental) “New Bodily Functions” is three minutes of really low key mellow, fairly stark music, a nice lead in to the slow, building riffing of album closer, “The Tonality Of Despair”.

So while perhaps the music isn’t original, and not everything is compelling, I’ve just listed off five tracks that all manage to intrigue this listener through slightly different approaches. To me, it shows some promise.

As for the vocals, I could pretty much end this review plagiarizing the last two paragraphs of my aforementioned Buried Inside. Blah blah harsh shouted/throated vocals that are perhaps a bit loud in the mix, thus burying cool stuff going in the background with something that chaps my ears like leather chaps chap my hide. Fortunately they are absent for huge stretches at a time in this album.

You Are Loved, you are liked. At least musically.

Author: BitterCOld

Review
Imperiumi
4/10
29.03.2011

Post-metal oli vuosituhannen vaihteen aikoihin ehkä huolimattomimmin bändeille lätkitty nimike. Moderniin tyyliin kohtuullisen järjettömästi nimetty The Death of Her Money kuitenkin tarjoaa toisella kokopitkällään suurin piirtein mitä ”metallin ohittaneelta” musiikilta voi kuvitella: junnaavia rytmejä, hallittua kakofoniaa ja painavia huutolauluja.

Vaikka You Are Loved alkaa mukavasti Held Handsin leppoisan raskaasti soljuvan pääriffin ja värikkäiden taustamelodioiden johdolla, ei biisi juuri kulje mihinkään, ja tämä on kokonaisuutena albumin ongelma. Onneksi arvostelukappale tuli sentään cd:nä, koska vinyylistä olisi joutunut tusinan kertaa tarkistamaan ettei vanha neulaparka ole jäänyt jumiin. Sludge ja post-metal toki ratsastavat hyvin paljon loputtomilta vaikuttavilla riffeillä ja toiston aiheuttamalla raskauden tunteella, mutta silloinkin tarkoituksena on parhaimmillaan tietynlaisen tunnelman toteuttaminen. The Death of Her Money näyttää pitävän sitä itseisarvona.

Esimerkiksi jenkkibändi Deadbird hallitsee monimuotoisen junnauksen, päähän jäävät riffit ja kuin veden alla soivat raskaat soundit. Vaikka The Death of Her Money on yrittänyt luoda näitä samoja tunnelmia, ei se onnistu juuri missään. Laulaja Darren Kaskien laulut eivät kanna juuri tusinahardcorehuutajaa paremmin, joten laulujen miksaus matalalle onkin ollut ehkä hyvä idea. Muiden instrumenttien osalta vahvaa hällä väliä -fiilistä on vaikea välttää. Maya Deren muodostuu käytännössä yhdestä rumpukompista, jonka tahdissa kitarat hieman varioivat samaa riffiä. Näillä rakennuspalikoilla on vaikea odottaa kovin tajuntaa räjäyttäviä biisejä.

Voi olla, että joku löytää tästäkin hidastelusta sen säikeen, jonka avulla You Are Loved aukeaa. Pakko kuitenkin todeta, että jos tämä albumi on mainospuheen mukaisesti ”nykypäivän post-metal -skenen parhaiden edustajien” tyylinen, on joko post-metal -skenessä tai mainospuheessa jotain vikaa. Veikkailen jälkimmäistä.

Author: Teijo Aflecht

Review
Magazyn Gitarzysta
6/10

Slow Burn Records, rosyjski konkurent amerykańskiego Hydrahead zaproponował tym razem płytę walijskiego The Death Of Her Money. To drugi długograj w ich stosunkowo krótkiej karierze. Przy okazji tej płyty można oddać się swobodnej refleksji na temat talentu.

Bywa tak, że suma talentu poszczególnych muzyków tworzących zespół daje coś oryginalnego, wyjątkowego i ponadczasowego. Tak jest/było w przypadku np. Neurosis, Cult of Luna, Isis czy nawet Callisto. A czasem finalny produkt jest co najwyżej przeciętny. I tak właśnie jest w przypadku Brytyjczyków.

Wspomniałem o wyżej wymienionych bandach nie bez przyczyny. Ekipa z Cardiff proponuje granie post-corowe/metalowe, bezpośrednio nawiązujące do “Oceanic” Isis. Niby wiedzą, o co chodzi, niby potrafią grać, a jednak całość brzmi wtórnie. Chciałoby się powiedzieć ‘to już było’. Nie znaczy to jednak, że to słaba płyta. Gdybym wcześniej nie słyszał zbyt wielu bandów w tym gatunku, “You Are Loved” z pewnością spodobałoby mi się bardziej.

Muzycznie zespół nie proponuje niczego nowego. Ciężkie gitary, brudne brzmienie, surowy sound perkusji i rozwrzeszczany wokal w stylu Aarona Turnera czy duetu z Cult of Luna. Niby wszystkie potrzebne składniki są, a jednak danie wyszło przeciętne. Utwory płyną, przechodzą jeden w drugi, ale ciężko znaleźć coś, co mogłoby przyciągnąć uwagę. Co sprawiłoby, że będzie się chciało wrócić do danego utworu. Jest kilka niezłych tematów, które nieco giną przez sposób produkcji albumu. Wszystko zlewa się w jedną całość, najlepiej słyszalne są partie perkusji. “You Are Loved” zawiera stosunkowo mało spokojnych momentów. A szkoda, bo akurat w tych wyciszonych partiach zespół wypada najciekawiej.

Brakuje też dramaturgii. jaka zwykle towarzyszy tego typu muzyce, tego charakterystycznego napięcia, budowania klimatu. Niewątpliwie najlepszym numerem na płycie jest “Truth”, przeszło dziesięciominutowy transowy utwór, którego bazę stanowi pulsujący bas i psychodeliczne, brzęczące w tle gitary. Reszta – bardzo przeciętna. Nad wszystkim unosi się duch “Oceanic” i to zdecydowanie pozytywna rzecz. Szkoda tylko, że to tak odległe echo tamtej płyty.

Trudno powiedzieć, dla kogo jest ten album. Ludzie, którzy siedzą w tego typu graniu, raczej nie wpadną w zachwyt, bo słyszeli to już tysiąc razy. Ci, którzy dopiero wchodzą w temat, na pewno mają do poznania wiele ciekawszych płyt aniżeli “You Are Loved”. Nie wiem też, czy trio z Cardiff będzie się dalej rozwijać. Na razie nic na to nie wskazuje, bo nie ma wielkich różnic w ich muzyce, między debiutem a drugą płytą. No, ale kto wie, może spłynie na nich wena i wszystkich zaskoczą kolejnym materiałem. Poczekamy, zobaczymy.

Author: Sebastian Urbańczyk

Review
The Pit of the Damned
6/10
03.05.2011

Eccomi di ritorno dopo una pausa e di nuovo fedele servitore del Pozzo dei Dannati. Riprendiamo quindi con i The Death of Her Money (THoHM), trio inglese di Wales in opera dal 2006, anno in cui hanno rilasciato il loro primo EP Scandinavian Accent (NdP. esclusivamente su vinile, scelta coraggiosa) per poi produrre altri lavori fino a questo LP “You Are Loved” prodotto dalla sempre più attiva russa Slowburn Records. Questo LP contiene 7 tracce per quasi cinquanta minuti di heavy music, come gli stessi The Death of Her Money amano definire il loro genere. Se vogliamo dire qualcosa in più è un metal sludge con qualche influenza post stoner rock. Dopo la dovuta introduzione, passiamo alle canzoni e vediamo cosa ci aspetta. Entrando nel tetro mondo dei THoHM con “Held Hands”, capiamo subito che i pesanti riff distorti sono l’ elemento portante del loro sound, con la tanto inflazionata voce scream che conferma il taglio sludge metal della band. Canzone con qualche buon riff ma di per sé monotona e pesante (in negativo). La terza traccia si intitola “Missing Time” e per otto minuti abbondati non si discosta molto dalle precedenti. Lunghi riff incalzanti, qualche break e pochissimo testo urlato. Ma arriviamo all’ opera magna “Truth”, dieci minuti di lenta potenza intervallata da pause e riprese di ritmo. Effettivamente il pezzo più vario e se vogliamo, addirittura con qualche sprazzo di creatività. Certo, i campionamenti non cambiano il destino di una canzone, ma almeno bisogna provarci. “New Bodily Functions” è un breve sperimento di sludge ambient fatto di chitarre pulite e riverberi spinti che creano un’ atmosfera cupa che sposa ottimamente lo stile THoHM. Concludo spendendo poche parole di valutazione perchè gli altri pezzi si possono considerare molto simili a quelli precedentemente discussi. I THoHM sono già sulla scena rock da qualche anno, alcuni miglioramenti sono reali ma come sempre la creatività non viene solo dal duro lavoro. C’è o non c’è. Per i THoHM probabilmente serve ancora del tempo per produrre un album degno di nota, oppure non accadrà mai, vedremo.

Author: Michele Montanari

Review
The Streets
6/10
07.03.2011

Hmm… disse britene har ikke helt snøring på samsvar mellom musikalsk uttrykk, bandnavn, skivetittel og det visuelle. Jeg antok at det kom til å dreie seg om rævkjedelig og generisk Melodic Metalcore med sukkersøte refreng og pusegutter med sminke, men fikk ikke det helt til å stemme når jeg så hvilket selskap det var snakk om. Og det er seff fordommen min som bommer, for TDOHM dreier seg om massiv og kompakt Post-Hardcore/Sludge. Materialet er ikke av det mest spennende slaget, men at de klarer å lage ekstremt mange partier over samme lest (les: akkorder som «henger» over flere takter) skal de ha skryt for. Både at de får det til å fungere og at de makter å variere akkordprogresjonene på en bra måte. Musikken herjer ikke med deg på samme måten som den gjør hos de største aktørene innen genren, men bandet har såvisst noe å fare med. De trår aldri feil, men løypa de har valgt er rimelig «safe». Det gjør at du fint kan spille «You Are Loved» en del ganger på rappen uten å gå lei, men den helt store wow-faktoren uteblir.

Author: Rune