Save 22%

Oktor - Another Dimension Of Pain (CD)

death doom metal, Solitude Productions, Solitude Productions
33 reviews Write a review
List price: 600.00 Р
466.67 Р
You save: 133.33 Р (22%)
Price in points: 700 points
SP. 096-14 x
In stock
+ −
The Polish doom death metal band Oktor is finally ready to present a full-length album after the years of artistic activity, several successful mini albums, compilations and participation in A Tribute to Skepticism! The long tracks alternate with exquisite piano preludes, as if inspired by Frederic Chopin, demonstrate the diversity of ideas: classical dense riffs and low-tempo interludes, a variety of vocals (from clean to growl), alterations of mood and rhythm ... Clean sound of all instruments underlines the high quality of musicians many-years-long searching for their own style.

Tracklist:
1 Another 2:10
2 Conscious Somatoform Paradise 12:38
3 Dimension 1:20
4 Mental Paralysis 17:24
5 Of 0:56
6 Hemiparesis Of The Soul 13:44
7 Pain 1:33
8 Undone 4:45

Artist:
Oktor
Artist Country:
Poland
Album Year:
2014
Title:
Another Dimension Of Pain
Genre:
death doom metal
Format:
CD
Type:
CD Album
Package:
Jewel Case
Label:
Solitude Productions
Cat Num:
SP. 096-14
Release Year:
2014
Country Of Manufacture:
Russia
 Prev
1 2 3 4
Next 
Review
Puro Ruido
20.01.2016

Me gustaría saber quién es el responsable de Solitude Productions. El sello ruso que ha lanzado, entre otras cosas, a bandas del calibre de Comatose Vigil, Ea. Doomed y Doom:Vs, está irguiendo su cabeza por sobre la mayoría de los sellos especializados en Doom Metal debido que Solitude Productions no sólo centra sus ediciones en dicho género (con preponderancia de bandas de Doom Death y Funeral Doom), sino que hoy, en la actualidad, cuenta con el mejor catálogo dentro de dicho estilo. Veamos el caso del primer disco full de Oktor para ir poniendo en claro la cosa.
Trío procedente de Varsovia, Oktor tocan un atmosférico, elegante y ultra-lentos Funeral Doom, aunque tienden a moverse con fluidez dentro de los márgenes del Doom Death, algo que resulta hasta obvio si tenemos en cuenta la proximidad que hay entre ambos subgéneros. Tienen en su haber un EP (llamado así, "EP"), un split junto a The River y Quercus, además de un compilado previo a este full lenght. Desconozco el material previo a "Another Dimension of Pain", mas este trabajo ha despertado en mí el interés por las otras grabaciones del grupo polaco conformado por Piotr Kucharek (voces limpias) y los hermanos Rajkow-Krzywicki (Jerzy en guitarra, bajo, teclados, batería y partes habladas, mientras que Jan se encarga de la guitarra y las voces guturales). Sí, los tres aportan arreglos vocales, entonaciones diferentes entre sí pero que brindan un caudal de matices más que interesante. De hecho, el contraste entre la voz limpia de Piotr y Jan es tan claro como constructivo para la propuesta del grupo. Así, de esa manera, logran definir una propuesta que posee todas las características del estilo (Funeral Doom), pero que muestra más sobriedad antes que esa subyugante densidad tan propia del Funeral Doom.
Incluso el sonido de las guitarras no es tan brutal y aplastante como el de, por ejemplo, Shape of Despair o Worship, por citar a dos popes del Funeral Doom. En todo caso, logran aplastar al oyente a través de los ritmos lentos y los acordes lánguidos, procreando atmósferas de dolor y agonía. ¿Dije la palabra dolor? Presten atención al mejor track del disco, el extenso "Mental Paralysis" (canción que cuenta con la participación de Matti Tilaeus de Skepticism en voces), momento cumbre en el cual los polacos, inspirados y entregados al placer que produce despedir tanto dolor (al cual convierten en algo mucho más positivo, o sea, música, si es que podemos hablar de positivismo en este caso), demuestran que pueden ser más que una buena banda. Lo que quiero decir es que, si bien son una buena banda, están en condiciones de ser una muy buena banda. Tienen todo como para dar ese salto de calidad, en este disco hay pruebas de ello. ¿Darán dicho salto? Está en ellos hacerlo o no, aunque creo que estamos a las puertas de un gran disco en un futuro no muy lejano. Mientras tanto, escuchen este disco y chequeen el catálogo de Solitude Productions, que bien vale la pena hacerlo.
Solitude Productions 27.01.2016, 02:53
Review
Brutalism
5/5
07.05.2015

Another…. Dimension…. Of…. Pain. This is what we’re given here all the way from Poland by none other than Oktor. This is their first full length and also their first release in ten years. Oktor started out in 2003 and put their first release out which was an EP. Now this full length has been released on Solitude Productions. This label is full of great bands. Mainly focusing on the doom side of things but some artists definitely have a black metal slant.

The first track is called “Another” and every other track following spells out the album title. I found this to be quite clever and awesome. They also made each word of the title more of an interlude track rather than a full song. All the interlude tracks are a nice little break with some sullen classical music. “Conscious Somatoform Paradise“, is the first track and rightfully so. The spoken word section of this song captures the funeral doom sound so well. This track feels truly dismal and hopeless. The melodies they use and clean sections are simply gorgeous. The vocals and lead melodies on this album make this band stand apart from the rest of the funeral doom bands. This track and all the tracks have smooth and flawless transitions in and out of clean parts. One of the hardest aspects of writing music is creating seamless transitions and Oktor does that here on “Another Dimension of Pain”. His vocals just sound so haggard when he does the more spoken word style… his pain is quite believable. I get a strong sense that this band is influenced by My Dying Bride and I would also think Funeral. The drummer switches up his beat throughout the tracks so not to be so mundane and continue to hit the same cymbals in the exact same way on each track. The next track on the album is “Mental Paralysis”. This song is heavier and grittier than the first track which is more sullen and dreary like a rainy day. The low vocal tones blend nicely with the growl of the guitars making for some very powerful vocals. Anytime I hear a song over twelve minutes long that I don’t get tired of half way through… I immediately think of Opeth. A lot of times bands will have long songs that just drone on and on but occasionally you’ll get a few bands that have some amazing song writing abilities to give you countless twists and turns throughout only one track. Oktor is good at spacing the instruments out and not overloading the section with to much expression at once. The flow of the lead melody and vocals never step on each others toes but instead blend very well and overlap in the most perfect of ways. They use different guitar and vocal tones throughout each song. The guitar tone is also not the atypical crushing doom sound. The guitar tone on “Another Dimension of Pain”, has its own unique feel to it. Although it is quite heavy and raw it still has it’s own uniqueness with the EQ settings they have selected. I’m curious to know what type of guitar rig set ups they have. I know I just went off on a tangent but the ending to “Mental Paralysis”, is overwhelmingly heartfelt and should be listened to possibly at the end of your day once you get home from all the turmoil of your every day life. It’s so great when bands can capture the genuine aspects of humanity without the glimmer and shine that modern media has given it.

This is a very refreshing Funeral Doom album and I can see why it took Oktor so long to write it. These days the metal scene is overwhelmed with bands, especially doom and black metal groups. It’s hard to find forward thinking music in the mix. Although sometimes you come across hidden gems like this one. Then your interest in the genre is rekindled. Quality over quantity reigns supreme.

Author: Hollow Lung
Solitude Productions 05.11.2015, 13:57
Review
Pavillon 666
8.5/10
25.10.2015

OKTOR nous vient de Varsovie en Pologne. Le groupe se forme en 2003 et sort logiquement son premier EP éponyme en 2004. Le trio officie dans un style doom à tendance funeral doom, lent et émotionnellement très riche. Il est donc assez peu surprenant de retrouver ce combo signé chez nos amis russes de Solitude Productions. Pourtant, il aura fallu près de 10 ans au groupe pour nous proposer un premier album, "Another Dimension of Pain", paru en 2014.

L'album se divise en 8 pistes alternant un morceau instrumental avec un titre long, plus traditionnel. Ces instrumentaux jouent par leurs titres avec le nom de l'album, "Antoher", "Dimension", "Of" et "Pain". L'idée est amusante vous en conviendrez. Même s'ils sont fort intéressants et articulent ce disque, nous concentrerons toute notre attention sur les morceaux plus longs. "Conscious Somatoform Paradise" est le premier de ceux-ci avec ces 12.38 minutes. Parfois le doom se fait monotone, jouant plus sur l'ambiance mais ici OKTOR se rapproche d'une mouvance plus variée avec de nombreux riffs et arrangements. Les changements d'ambiance sont nombreux. On démarre sur un riff rappelant A PALE HORSE NAMED DEATH avant de s'orienter vers des ambiances à la PARADISE LOST. OKTOR ne se fait pas plombant comme certains groupes parfois plus extrêmes. L'atmosphère est plutôt légère avec ses arpèges même si le chant est quant à lui un peu plus ténébreux. La suite du morceau alterne parties lourdes et arpèges qui peuvent nous rappeler un certain ANATHEMA dans les années 90. On retrouve cette richesse sur "Mental Paralysis" et ses 17 minutes. On apprécie d'ailleurs cette belle introduction mêlant arpèges de guitare et violon. La progression se fait doucement puis la machine écrasante démarre enfin. Ce morceau se fait très puissant sur ses riffs les plus agressifs mais comme je l'ai signalé auparavant, OKTOR varie au maximum ses ambiances à l'intérieur de ses morceaux et la richesse de "Mental Paralysis" est conséquente. C'est une constante que l'on retrouve fatalement sur "Hemiparesis Of The Soul" jouant cette fois sur certaines parties légèrement orientées post rock. Le chant clair proche du parler joue sur ce titre un rôle essentiel amenant une ambiance toute particulière. "Undone" clôt ce disque sur une touche de piano voix forcément assez prenante.

OKTOR a pris son temps pour sortir ce disque et c'est sans surprise que l'on se retrouve face à une grande maturité musicale. Le groupe sort des frontières du funeral doom même si c'est encore ce qui le caractérise le mieux. Sur la durée, cela peut être un groupe fort intéressant à suivre. En tout cas, les qualités sont là.

Author: CHART
Solitude Productions 27.10.2015, 00:33
Review
Merchants of Air
21.08.2015

What if Frédéric Chopin wasn't born in 1810 but in 1985? Try to imagine this. He would still be a brilliant composer but he would have the advantage of present day technology. Would he still make the beautiful, intimate piano pieces or would he throw a huge amount of distortion over it all and select a number of friends to make the music as crushing and dark as possible? Like the Great Kat once said, 'If Beethoven would be alive today, he would be making speed metal'. So maybe maybe Chopin would be make some punishing funeral doom metal.

Well, in that case he would have to compete with Oktor, a band from Warsaw, Poland. They founded in 2003 and since then they have been on a journey to write the perfect funeral doom metal album. Their approach incorporates a heap of influences, including bands like Skepticism, Dolorian, Mourning Beloveth, My Dying Bride, Anathema, Pink Floyd (according to their facebook page). Yet, they know how to turn all these influences into their own distinct, and highly versatile sound. That is already a huge accomplishment, regarding the fact that these are all very slow and cumbersome songs.

The album opens with 'Another', a nice piece of solo piano. 'Dimension', 'Of' and 'Pain' repeat that by coming in between the doom metal songs we're about to review in the remainder of this writing. So, these piano passages function as breathers, and are the common thread throughout the entire album. It's like they lull you to sleep with these pieces, right before unleashing a tremendous nightmare. I actually quite like that aspect of this album. It gives the whole something extra, something gentle but impeding and of course a clear notice that these guys know a little something about making music.

'Conscious Somatoform Paradise' then comes up with the doom, and my god what doom they play. With great effects, crushing riffs and a wide variety of vocals, ranging from clean folk-like to deep growls, Oktor brings us right back to the glorious nineties where My Dying Bride, Anathema and Paradise Lost were treated like deities. Yet, Oktor also incorporates a lot of progressive elements, at times even coming quite close to post-rock, combined with strange vocals, reminding me of avant garde goth acts like Virgin Prunes or Christian Death. Now, believe me or not, we're not done talking about this amazing song here. I'd like to add bands like Evergrey, November's Doom to even Evoken or Esoteric. Yes, the tempo is very slow, but there's a lively aspect hidden in the melodic nature of some of the passages.

'Mental Paralysis' takes the level of songwriting even further and, besides clean indie-like vocals, also comes up with violins. Yet, when the guitars and drums finally kick in, it becomes an amazing piece of atmospheric doom metal again. At this point, I've already started wondering about live performances and how this album would be perfect for the stage. They crush the audience with their massive sound, tune their instruments while the pianist does his job and go right back to blasting out the next tune. It will obviously cause an ecstatic audience. The wall-of-sound this band creates is irresistible and I can't wait to witness this live. Someone please book these guys in Antwerp, preferably a whole week!

So now that you have read all the superlatives and all the huge names in this review, you should already be running to the record store (or clicking to Oktor's bandcamp page) if you're a fan of funeral doom. You can't go wrong with this one. I personally can't add more to this review, besides maybe mentioning that 'Hemiparesis Of The Soul' is another mesmerizing doom metal song, driving on similar elements than the previous ones and that 'Undone' is a surprisingly beautiful ballad that reminds me of Olafur Arnalds' 'For Now I Am Winter' album. This is a absolute highlight in today's doom scene, that's for sure...

Author: Serge
Solitude Productions 24.08.2015, 01:27
Review
Two Guys Metal Reviews
04.05.2015

Oktor are the kind of eerie death doom that give the genre such a good reputation. There is something strangely charming about this band, in between their epic long form songs and their strangely soothing piano interludes Oktor have been able to craft something rather singular and very special. The enduring power of Oktor lies in their ability to play through dualities and craft sounds that charm the listener while never coming across as heavy handed. The sense of aural destruction is never hidden though, Oktor wil grind your bones to dust and leave your jaw on the floor. The touches of clean vocals (The best are in Polish) help to accentuate the beautifu magic of the band. There is something distinctly otherworldly about Oktor that seems ot have them set on a path of success, doomed only to grow, sharing their distinct brand of heart rending doom metal with the world. Oktor will tear you apart, so gird your loins and get into the pit.

Author: Matt Bacon
Solitude Productions 20.08.2015, 20:19
Review
Inside the Coffin
8/10

When a band decides to write doom, or in this case death/doom, they have to make sure they get the mood right. In plain ol' death metal there's so much to choose from, but with doom there's only sadness and despair. OKTOR got it right from the first second.

Of the 8 tracks on the album tracks 1, 3, 5 and 7 are actually piano intros. The intros put together are called "ANOTHER", "DIMENSION", "OF", "PAIN". So that actually leaves us with 4 tracks on this album. However, the songs have running times varying from almost 5 minutes to 17 and a half minutes, so there's enough running time left for a decent album.

The vocals on ANOTHER DIMENSION OF PAIN contain lots of variation. From deep growls to spoken word and clean vocals. The clean vocals in the opening part of MENTAL PARALYSIS got me a bit confused though. Sung in what I expect is Polish it almost seemed as if the vocalist has a harelip. In the rest of the song, though, there's a beautiful balance between the extreme low grunts and emotional clean vocals.

Another thing worth mentioning as the immense heaviness of the music. At times you'll feel as if you're being crushed underneath a wall of guitars. Links can be made to old PARADISE LOST and old MY DYING BRIDE, but OKTOR is in no way a copy of either of those bands. The band developed their own style and prove themselves to be an absolute asset to the international doom scene.
Solitude Productions 20.08.2015, 20:18
Review
Zwaremetalen
7.2/10
09.08.2015

Onze excuses aan de Polen van Oktor, jullie debuut is iets te lang blijven liggen in de schuif. Another Dimension of Pain kwam uit in december onder Solitude Productions, dus uiteraard komt er funeral doom op ons af. De broertjes Rajkow-Krzywicki en zanger Piotr hebben er lang over gedaan, want eigenlijk draait deze band al mee sinds 2003. Het ging van ep naar split en van compilatie naar debuut. Een raar verloop.

Dit mag je gerust een aparte band noemen binnen het funeral doom genre, hoewel sommige momenten wel echt gewoon slepen zoals een trage en treurige begrafenisstoet dat doet. Dit trio bedenkt echter wat momenten om aan de droge leegte wat kleur en invulling te geven, waardoor je bij Oktor wel het gevoel krijgt dat er een pak diversiteit aan bod komt. Dat wil niet zeggen dat het allemaal ook klinkt, deze clean vocals op repetitieve sleepritmes of melancholische intermezzo’s op atmosferische akoestiek moeten je wel liggen. Bij mij kan het er wel in, maar deze heren slagen er niet in om écht diep te gaan met de muziek die ze brengen. Je krijgt op basis van deze tracklist ook het idee dat het hier om een enorm lange plaat gaat, maar de tracks die refereren naar de titel van het album, en ook de laatste track, vormen telkens tussenstukjes met klassieke muziek op piano. Dat compenseert met de andere nummers die een lengte van om en bij het kwartier hebben en zelfs een pak langer lijken te duren.

De funeral doom van dit gezelschap mocht nog iets dieper gaan dus, daarom lijken de langere tracks ook een eeuwigheid te duren. Oktor lost dat op dit moment op door wat andere zaken aan te brengen in de muziek en dat maakt dat dit debuut je als luisteraar ook alert houdt tot op zekere hoogte. De kern van het genre nog wat bijschaven en de diversiteit bewaren, dan komt het wel goed met deze heren.

Author: Yves Pelgrims
Solitude Productions 20.08.2015, 20:17
Review
Rockowana
30.12.2014

No i wreszcie jest. 15 grudnia br. ukazał się długo oczekiwany drugi album grupy Oktor. Długo wyczekiwany, gdyż jego pierwsze dźwięki ujrzały światło dzienne ponad 3 lata temu, a poprzednie wydawnictwo zespołu All Gone In Moments pochodzi z 2007 roku. Ale jak można usłyszeć na albumie: „czas nie jest istotny” ;) Być może wydawnicza obsuwa wynika z faktu, iż 66% (\m/) zespołu – bracia Jan i Jerzy Rajkow-Krzywiccy znani są również z innej warszawskiej formacji, a mianowicie Thesis, (a w przeszłości również z dobrze zapowiadającego się zespołu April Ethereal). Oktor prezentuje jednak zgoła odmienny klimat muzyczny – płyta Another Dimension Of Pain opatrzona została etykietką funeral doom metal. Poza wspomnianym rodzeństwem w skład zespołu wchodzi również wokalista Piotr Kucharek. Nie jest on jednak jedynym wokalistą udzielającym się na tym albumie – gościnnie zespół wspomogli również Matti Tilaeus ze Skepticism, Kuba Grobelny z Eternal Tear oraz Kacper Gugała z Thesis.

Na płycie Another Dimension Of Pain znajdziemy 8 utworów, w tym jedynie 3 z nich to mocno rozbudowane kompozycje, pozostałe to krótsze klawiszowe utwory. Jako że pierwszy longplej formacji Oktor był w zasadzie składanką wcześniej zarejestrowanych utworów, można powiedzieć, iż tegoroczne wydawnictwo jest ich pierwszym w pełni przygotowanym albumem. Tym, co najbardziej zaskakuje na pierwszy rzut ucha, to połączenie dwóch języków w warstwie tekstowej: polskiego i anielskiego. Zabieg ten znany jest już z wcześniejszych dokonań zespołu i jest jak najbardziej celowy. I choć początkowo może dziwić takie poplątanie języków, to w ostatecznym rozrachunku przeplatanka anglojęzycznego growlu i polskiego śpiewu wypada bardzo ciekawie. Jak już wspominałam, na płycie usłyszeć można kilka czystych wokali, growl Jana oraz przeróżne szepty i zawodzenia, bez których prawdopodobnie doom metal nie byłby sobą. Jedynym, do czego mogę się przyczepić w części śpiewanej, jest wymowa i maniera wokalna Piotra, które momentami mogą drażnić. Warstwa liryczna wygląda jednak bardzo przyzwoicie, prezentując wpisujące się w klimat gatunku muzycznego egzystencjalno-tanatologiczne rozterki. Całkiem sprytne wydaje się też połączenie nazw instrumentalnych utworów w tytuł całego wydawnictwa.

Co do samej zawartości muzycznej, to mam wrażenie, że chłopcy nieco przyspieszyli kroku. W porównaniu z wcześniejszymi dokonaniami zespołu zawartość ADOP jest jakby bardziej dynamiczna, szybsza (jak na doom) i bardziej melodyjna. Ogólnie mniej funeral, bardziej doom. W tle przebrzmiewa mi nieco My Dying Bride, ale być może dlatego, że jest to jeden z nielicznych zespołów doommetalowych, które znam i szanuję. Płyta ponadto okraszona została fragmentami klawiszowymi inspirowanymi, jak wyczytałam, twórczością Fryderyka Chopina, które zaskakująco dobrze wplatają się w ten muzyczny klimat. Nie jest to jednak typowy koncept-album, słuchając płyty można chwilami odnieść wrażenie, że zarówno całość jak i poszczególne części utworów są nieco „poszarpane”. Pierwsza z dłuższych kompozycji - będąca singlem Conscious Somatoform Paradise, jeśli w przypadku utworu ponaddwunastoipółminutowego utworu w ogóle można mówić o „singlu”, została wypuszczona już rok temu. Utwór jest dość zróżnicowany, jednak przebrzmiewa tu dobry, klasyczny doom. Na uwagę na albumie zasługuje również utwór - Hemiparesis Of The Soul z wżerającymi się w głowę zapętlonymi gitarami i ciekawymi przejściami. Z kolei Mental Paralysis rozpoczyna miłe dla ucha progresywne plumkanie, które następnie przechodzi w cięższe pełne niepokoju dźwięki, a cały numer rozwija się niczym serpentyna. Utwór wieńczący album – Undone który jest dłuższą formą fortepianową, tym razem jednak przyprawioną ciepłym głosem wokalisty Thesis, stanowi dobre domknięcie całości. Po wyłączeniu albumu w głowie przede wszystkim obijają się śpiewane czysto melodyjne frazy i charakterystyczne dla braci Krzywickich skomplikowane gitarowe riffy. Duże ukłony należą się również za produkcję albumu – brzmienie jest bardzo przestrzenne, czyste i jasne, jak na ten gatunek muzyczny ;)

Uwielbiam muzyków wszechstronnych, multiinstrumentalistów, a do nich zaliczyć można również Jerzego, który ogarniał większość zarejestrowanych na płycie ścieżek instrumentów (gitara, bas, klawisze, perkusja) oraz jak mniemam zajął się również brzmieniem albumu. I za to muzykowi należą się wielkie brawa. Tym bardziej myślę, że warto śledzić dalsze losy formacji Oktor, która nie bez kozery wydała swój album pod szyldem zagranicznego wydawcy. Nie od dziś wiadomo, że Polska dobrym metalem stoi.

Author: zROCKowAna
Solitude Productions 20.08.2015, 20:15
Review
Spirit of Metal
17/20
06.08.2015

Un titre par an… c’est à peu près, nivelé dans le temps, le rythme de composition que tient Oktor depuis sa formation en 2003. Car suite à la compilation quatre titres "All Gone in Moments" parue en 2007, c'est jusqu’au milieu de la décennie suivante qu'il nous a longuement fallu patienter pour que, enfin, le trio polonais en finalise huit de plus pour en faire son tout premier album, baptisé "Another Dimension of Pain" ; autant dire un cadeau des plus inespérés, d'autant que Solitude Productions l'a laissé échapper de sa hotte peu avant le Noël dernier.
Et puisque nous parlons de fêtes, lançons-nous dans un petit jeu de logique…

Qui dit Noël dit ? … Famille !
Tout juste, car Oktor est avant tout une affaire de famille ; les frères Rajkow-Krzywicki, en l'occurrence, qui tiennent les rênes instrumentales ainsi que l'essentiel des vocaux (growl pour Jan et spoken words pour Jerzy). Piotr Kucharek demeure ainsi le seul élément « extérieur » du line-up, épaulant les deux frères pour les parties de chant clair.

Qui dit famille dit ? … Tradition !
Bien joué car, dans sa forme, le doom/death pratiqué par Oktor repose en grande partie sur l'héritage du Peaceville Three du début des années 90. Et si nous nous lançons cette fois-ci dans le jeu des ressemblances entre le légendaire triumvirat britannique et l'héritier polonais, nous pourrons notamment retrouver, chez ce dernier, la sombre pesanteur et les mélodies tragiques de My Dying Bride, ainsi que les penchants acoustiques d'Anathema, judicieusement accompagnés de claviers atmosphériques, discrets bien qu'essentiels de par l'onirisme qu'ils laissent dans leur sillage.

Qui dit tradition dit ? … Musique classique !
Bonne réponse là encore, Oktor étant manifestement très attaché aux grands compositeurs de son pays. Il y eut, traversant "All Gone in Moments", ces quelques emprunts à la mélancolique troisième symphonie de Henryk Gorecki. Il y a, parsemant "Another Dimension of Pain", ces interludes au piano qui, bien qu'issus d'une partition originale, s'inspirent étroitement des Nocturnes de Frédéric Chopin dont ils partagent la touchante sobriété ; des moments intimistes interprétés par le troisième frère Rajkow-Krzywicki (Jacek), invité pour l'occasion.

Mais à présent, fini de jouer car, vous l'aurez malgré tout saisi entre les lignes de cette parenthèse ludique, l'ambiance est tout sauf à la rigolade dans la musique d'Oktor.
Les résonances fantomatiques de "All Gone in Moments", qui rappelaient ce vague malaise que l'on peut ressentir en observant nos défunts parents immortalisés sur de vieux clichés jaunis et dont le regard semble nous sonder l'âme depuis la tombe, avaient déjà de quoi jeter un froid. Les résonances plus tangibles de "Another Dimension of Pain", qui en appellent à des troubles somatoformes illustrés par un artwork où la souffrance intérieure se manifeste par les plus horribles symptômes extérieurs, ont quant à elles largement de quoi perturber notre psychisme.

Tout dans la construction de cet album concourt à éprouver une palette émotionnelle aussi multi-facette que dérangeante.
Les segments instrumentaux y sont agencés selon un réseau neuronal d'apparence accessible, mais qui se révèle plus tortueux qu'escompté, aussi bien que truffé d'inquiétantes zones d'ombre ; de sorte que plus nous l'examinons, moins nous avons l'impression de véritablement le connaître tant il reste à en découvrir… A ce titre, "Mental Paralysis" se nourrit de déconcertantes antinomies, tiraillé entre de déchirants souvenirs évoqués par un violon tout droit sorti d'un vieux gramophone et un implacable courroux traduit par un abattage rythmique sans pitié (bien appuyé par la participation de Matti Tilaeus, vocaliste du légendaire Skepticism), jusqu'à retrouver, le temps d'une fugace clôture néoclassique, un apaisement salvateur.
Les diverses tonalités vocales s'entremêlent en dialogues bipolaires. Les voix du subconscient tantôt chuchotent leurs angoisses (profitant des ponts acoustiques de "Conscious Somatoform Paradise" pour se faufiler jusqu'à la conscience) tantôt hurlent au supplice (la tempête sous un crâne se déchaînant sur le final de "Hemiparesis of the Soul"). Se tenant en équilibre instable sur la corde raide de la justesse, menaçant constamment de chuter dans la maladresse, le chant clair y gagne paradoxalement une forme d'extrême fragilité et apporte une facette supplémentaire à la palette émotionnelle déjà bien garnie d'Oktor.
L'affect se superpose aux méandres de "Another Dimension of Pain" et l'on se sent tour à tour abattu, colérique, perclus, agité, souffreteux, exalté... guidé par de multiples sautes d'humeur jusqu'à l'épilogue "Undone" sombrant, à l'image du piano évanescent qui le hante, dans les regrets puis l'abandon.

Par son fond psychiatrique doublé d'un brillant contrepoint musical, Oktor parvient à insuffler plus qu'une once personnalité dans un canevas pourtant traditionnel. Il n'y a pas de génie sans un grain de folie, comme l'on dit.
Et pour qui ressortira de cette première consultation sans trop de séquelles, rendez-vous est pris aux alentours de 2022 pour une deuxième ? Mais alors, dans quel état physique et mental pourrons-nous bien nous trouver, à ce moment-là ?
Une seule chose est certaine : qui vivra verra…

Author: Vinterdrom
Solitude Productions 20.08.2015, 20:15
Review
Dark Underground Music zine
8/10
10.05.2015

Oktor are a band from Poland that plays funeral doom metal with some death metal and atmospheric elements and this is a review of their 2014 album "Another Dimension Of Pain" which was released by Solitude Productions.

Classical music style pianos start off the album and after the intro the music starts going for more of a heavy doom metal sound along with a decent amount of depressive sounding melodies and all of the musical instruments have a very powerful sound to them and the vocals that are used are deep death metal growls.

Clean playing can be heard in certain sections of the recording and a good portion of the tracks are very long and epic in length and some of the songs also bring in a small amount of spoken word parts and the pianos also make their return at times and there are also a couple of instrumental pieces.

At times clean singing can be heard and the solos and leads that are utilized are very dark and melodic and as the album progresses violins and other stringed instruments can be heard in certain sections of the recording and the songs also bring in a great amount of atmosphere and the whole album also sticks to a very slow musical direction.

Oktor plays a style of funeral doom/death metal that is very dark, melodic, heavy and depressive sounding and also mixes in a touch of classical, the production sounds very professional while the lyrics cover pain, sorrow, oblivion and despair.

In my opinion Oktor a very great sounding funeral doom metal band and if you are a fan of this musical genre, you should check out this album. RECOMMENDED TRACKS INCLUDE "Conscious Somatoform Paradise" "Mental Paralysis" and "Hemiparesis Of The Soul".

Author: OccultBlackMetal
Solitude Productions 20.08.2015, 20:14
 Prev
1 2 3 4
Next 
Write a review

All Labels