Restless Oblivion - Sands Of Time (CD)

Review
Metalizer
3.5/5

они не создают резких и острых кусков, они плавно перетекают друг в друга,а благодаря такому взвешенному методу склеивания атмосферного звучания с тяжёлой ритмикой слушаются на одном дыхании.Контраст служит опорой для неплохих гитарных проигрышей и возвышенных моментов, которые ярко подсвечивает клавишная основа – всё это придаёт оттенки отчаяния и уныния в особо напряжённых отрезках композиций ("Deadline Of Essence" или"Sin Of Pure Life"), но и выражают надежду, когда вступают в силу мягкие и лёгкие этюды ("ResolutionOfSlavishPain"или "SandsOfTime").Но всё же гитары и ударные могли бы иметь более разнообразную платформу музыкальной палитры, да и, кроме того, самой слабой стороной альбома можно назвать совершенно невыразительную вокальную часть: иногда фронтмен активизирует свои голосовые связки на столь низких частотах, что невольно начинает сливаться с атмосферой, порой и вовсе пропадая из центра внимания.В арсенале группы – концентрация на замедленном темпе, в котором изредка скользит динамика, в связи с чем альбом вышел слишком мрачным… но это ли разве не похвала для данного жанра?Но с другой стороны, не чувствуются связи со звуками, их переплетения порой слишком скрытны, поэтому становится невыносимо тяжело проследить каркас аккордов, соединяющий композиции, да идиску явно не хватает искры, чтобы зажечь интерес с вокалом, который является здесь главным преткновением. В любом случае, "SandsOfTime" – классический и честный труд, который порадует поклонников жанра. Релиз предоставлен Solitude Productions.

Author: Валентина PANTERA Катышева

Review
Pitchline Zine
8.5/10
16.03.2015

Con un nombre tan evocador como Restless Oblivion es difícil no prestar atención a una banda que bebe de las fuentes del Funeral Doom y los géneros lentos y pesados más afines. ‘Sands of Time’ es el título de su debut que ha sido editado por el sello ruso especializado en Doom Metal Solitude Productions, que en tan sólo una década ha acumulado la friolera de casi cien referencias.

Puede que Restless Oblivion nos haga pensar de inmediato en Anathema y su magnánimo ‘Silent Enigma’, pero de la influencia de la primera etapa de los de Liverpool sólo aflora con la melancolía y desazón de algunas melodías, ya que la música del quinteto ruso está más próxima al Funeral Doom. La melancólica ambientación recreada en el prólogo del disco parece acompañarte a lo largo de todo el viaje que supone ‘Sands of Time’, donde la naturaleza suena lejana, como un último aliento de vida. Aunque también hay referencias al Doom Metal más clásico en los temas “Edge of Existence” y “Like The Hope Of Escape” donde mantienen ese pulso entre la luz y oscuridad tan propia de grupos como My Dying Bride o Evoken. Aunque si tuviese que elegir un grupo con el que compararlos los situaría entre los pasajes desoladores de Draconian y la elegancia de Swallow the Sun. Todos los temas son extremadamente complejos, llenos de detalles que parecen incorporarse con cada nueva escucha. La inclusión de solos de guitarra enriquecen los paisajes creados con su música, como el caso de “Deadline of Essence” donde para nada suena superfluo y parece sumarse a la desolación descrita en este tema. Su vocalista Elf parece emitir sonidos casi inhumanos, que no se si de verdad será capaz de reproducir en directo o de lo que hablo quizá sólo sean efectos vocales añadidos a ‘posteriori’. Muy cuidada la atmósfera de “Resolution Of Slavish Pain”, donde las melodías parecen frágiles como el cristal en el que parecen reverberar. Los sintetizadores y teclados enriquecen la propuesta de Restless Oblivion, aunque sin sonar excesivos, únicamente incorporados cuando realmente tienen algo que aportar. El epílogo cierra esta desoladora historia dando un último toque de luz a un inmenso y profundo mar de arena que parece transcurrir por una grieta abierta en nuestro estado de ánimo más pesimista. Un trabajo elaborado y cuidado hasta el más mínimo detalle, y con una ejecución impecable en cada uno de los extensos temas que componen el debut de los rusos, incluida la producción del mismo que no le resta nada de fuerza a la música de Restless Oblivion.

Sin ninguna duda, grupos con este saber hacer consiguen que no se pierda la fe en un género tan ‘a priori’ abocado al inmovilismo y la autocopia, sabiendo incorporar pinceladas que lo hacen único y que se agradezca el haberse acercado a la música de Restless Oblivion para sucumbir de lleno sus densas arenas movedizas. Sólo cabe esperar que un trabajo tan brillante como éste no acabe sepultado por las arenas del tiempo…

Author: AmrotH

Review
Mroczna Strefa
8/10

Raczej wątpliwe by źródłem nazwy tego aktu było cokolwiek innego niż pamiętny utwór ANATHEMY z równie niezapomnianej “The Silent Enigma”. Koniec końców wychodziłoby na to, że mimo genialnych prog/atmospheric czy alternative rockowych krążków, jakie brytyjskiej legendzie udało się nagrać po drodze, jej rewolucja stylistyczna nie pociągnęła za sobą finalnie konstruktywnych przemian, choć to temat na osobne rozważania. Związek między nimi a poniższą recenzją jest zaś taki, że RESTLESS OBLIVION winien uważnie przyjrzeć, a raczej przysłuchać się dyskografii swych idoli wyciągając dla siebie praktyczne i budujące wnioski. Mimo szerokiej otwartości z mojej strony na muzyczny rozwój pewnych grup szkoda by było, gdyby wspaniale melancholijną, w lirycznym wydaniu smutną i przejmująco głęboką muzykę rosyjskiego kwintetu rozwodniły nagle tanie rozwiązania ze świata popu żywcem. Tego, co gra ten zespół raczej nie określiłbym jako innowacyjne czy oryginalne, bo taki wzorowany na dokonaniach peaceville’owskiej trójcy death/doom metal słyszeliśmy już na płytach SATURNUS, MONOLITHE, AMILY, MOURNFUL GUST i wielu, wielu innych grup. „Sands of Time” to nic innego, jak ociężałe, wyjące w niebogłosy gitarowe riffy, jakie na ponurym, choć naprawdę ujmującym, klawiszowym tle przygrywają nisko lamentującemu growlingowi. Dość umiejętnie akcentuje to wszystko perkusja. Weźmy talerzowe razy w środkowym fragmencie „Deadline of Essence”, będące logiczną konsekwencją rytmicznie rozmieszczonych, klawiszowych nut czy zmianę tempa w „Like the Hope of Escape” wyraźnie odcinającą końcowy fragment tego utworu, aczkolwiek robiącą to w sposób płynny. Eugene ‘Taran’ Fomenko spisał się więc za zestawem całkiem nieźle, choć dokładnie to samo można powiedzieć o Ivanie Voitovie, który w swój niski tonalnie, ‘prosiakujący’ niekiedy growling wtłoczył zarówno brutalność, jak i żal. Recytowanie składu nie ma tu chyba jednak sensu, bo można znaleźć go przecież w informacyjnej części facebookowego profilu kapeli. O wiele bardziej warto nadmienić, że jakby wbrew całej tej tradycyjnej w gatunkowym ujęciu strukturze aranżacyjnej, „Sands of Time” słucha się po prostu świetnie. Jest tu małe utrudnienie związane z traklistą, nie uwzględniającą intra i outra, dzięki czemu można się pogubić identyfikując pojedyncze utwory, ale to przecież przysłowiowy pryszcz. Każdy kawałek na tej płycie to wybornie napisana i tak samo wykonana pieśń gniewnej bezradności wobec obezwładniającej beznadziei egzystencji, z którą zarówno podmiot liryczny tekstów, jak i my na co dzień musimy toczyć bój. Oczywiście, że każdy szanujący się fan doom metalu drugiej fali czy funeral doom metalu przerabiał to na płytach już miliony razy, ale mówię Wam, że RESTLESS OBLIVION obleka taki przekaz w stuprocentowo przekonującą muzykę, a przecież w tym wszystkim dokładnie o to chodzi!

Author: Kępol

Review
Spirit of Metal
18.06.2014

Cinq ans après sa fondation, le groupe russe Restless Oblivion (probablement nommé d'après le morceau éponyme d'Anathema) sort son premier album chez le label Solitude Productions.
La formation joue un Doom Death assez classique sur le fond mais bien exécuté et auquel certaines subtilités apportent quelques légères touches plus personnelles. Les mélodies, assez présentes, ne surprennent pas vraiment mais sont bien mises en valeur et proposent leur lot de passages appréciables. Le travail effectué à ce niveau là bénéficie en outre des fréquents changements de rythme qui, si ils pourraient sans doute être parfois plus poussés afin d'offrir plus de contraste dans les atmosphères, permettent de renforcer les émotions évoquées par la partie mélodique de part leur utilisation intelligente et généralement assez bien dosée.
De manière générale les morceaux sont assez riches en variations, proposant par exemple à intervalle régulier de courts interludes d'assez bonnes factures et bien intégrés aux parties plus intenses (on pensera par exemple au très sympathique "Sands of Time", le morceau donnant son nom à l'album). L'album évite ainsi toute longueur intempestive et se révèle être finalement assez efficace.

Au niveau vocal le chanteur Ivan Voitov effectue un travail assez convainquant, bien que pas fondamentalement original. Son growl, de loin le type de chant le plus utilisé, est plutôt réussi et transmet bien les différentes émotions recherchées. Il est de temps en temps complété par des passages en chant plus hurlé (sur "Edge of Existence" par exemple) permettant de varier les plaisirs et de donner à l'occasion un caractère plus torturé à l'atmosphère des morceaux. Enfin, on notera la présence fréquente lors des interludes de passages chuchotés plutôt réussis (sur "Like the Hope of Escape" par exemple).

L'album incorpore également des nappes de claviers généralement assez discrètes, qu'il s'agisse de chœurs ou de cordes, qui renforcent efficacement l'atmosphère des morceaux. De même des notes de piano se font entendre à plusieurs reprises, sur l'outro notamment, de manière ici aussi sobre mais efficace. On notera que dans ce domaine le groupe a reçu l'aide de Nikita Novikov, membre d'Aglaomorpha qui outre sa participation aux claviers a composé l'intro et l'outro et est responsable du mixage de l'album, ainsi que de l'utilisation des nombreux samples qui parsèment les morceaux. Ce dernier point est assez intéressant: en effet les samples sont pour la plupart marqués par un côté assez dérangeant, voir malsain, qu'il s'agisse des ricanements présents sur l'intro, des pleurs sur "Resolution Of Slavish Pain" ou de ce qui semble être un enfant jouant à la guerre en imitant des bruits d'arme à feu sur "Our Tunnel Light". Ces éléments assombrissent légèrement l'ambiance et lui donnent une très légère touche de folie assez bienvenue, qui si elle sera certainement considérée comme anecdotique par certains, permet de donner un peu de personnalité à un album bien executé mais qui pourrait être plus original.
Un éventuel futur second album nous dira sans doute si le groupe explorera plus en avant cette voie ou non. Ce Sands of Time est en tout cas un album globalement assez réussi, qui manque encore des éléments nécessaires pour réellement marquer les esprits mais qui n'en a pas moins de quoi plaire aux fans du genre.

Author: Peacewalker

Review
Metalship
6.5/10
16.08.2014

Le nom de Restless Oblivion m'était familier, ces deux mots étaient bien cachés dans le fin fond de ma mémoire mais n'étaient pas liés à un quintet russe officiant dans le Doom/Gothic. Bizarre… Après m'être trituré le cerveau, je réussis à tirer un vague souvenir d'une introduction au clavier, de guitares aux riffs lourds et d'une voix pénétrante. Mais bien sûr, "Restless Oblivion" n'est autre qu'un des titres de l'excellent album "Silent Enigma" d'un monument de la scène Doom/Death britannique, j'ai nommé Anathema !

Je me retrouve donc avec une formation hommage au pilier qu'est Anathema et je peux vous dire que le risque est grand, car il va falloir faire ses preuves pour tenter d'approcher un groupe dont la carrière de plus de 20 ans est riche d'une dizaine d'albums. Un tel exercice est donc à double tranchant; reprendre pour nom un titre d'un tel groupe est soit suicidaire, soit un véritable coup de génie, car l'ombre d'Anathema planera lors de l'écoute.

"Sands of Time" est donc le premier album de Restless Oblivion et nous pouvons d'ores et déjà dire que l'artwork est sobre, simple mais de qualité. Paroles, photos de nos hôtes russes, tout est présent. Je finis à peine de m'habituer aux différentes pages que déjà, l'orage gronde, des voix bizarres m'interpellent et une ambiance sombre remplit la pièce; ce "Prologue" me promet une suite des plus intéressantes.

Le Doom/Death aux accents gothiques de Restless Oblivon suit un schéma musical assez classique : les nappes de claviers ont pour rôle de dépeindre le paysage obscure, les riffs de guitares apportent la lourdeur alors que les soli ont le rôle mélodique principal. Comme souvent, la basse est quasi-inexistante (sauf peut-être sur "Our Tunnel Light") et la batterie permet de faciliter les changements de tempos et de rythmes. La musique est rendue pesante par l'ajout d'une voix gutturale venue tout droit de nos pires cauchemars. Sur certains passages ("Edge of Existence", "Resolution of Slavish Pain"), cette voix est doublée, accentuant l'effet de vertige. A noter l'utilisation d'un timbre plus typé black metal qui me laisse perplexe car en total désaccord avec l'ambiance générale ("Resolution of Slavish Pain").

Comme toujours dans ce style de metal, le plus important est comment Restless of Oblivion arrive à tirer son épingle du jeu et permet à l'auditeur de s'évader ? La réponse est assez simple puisque l'originalité ici réside dans l'approche de la voix. De nombreux timbres, techniques et autres effets sont utilisés pour nous surprendre ("Sin of Pure Life"). Mais est-ce bien suffisant ? Bien sûr, certaines mélodies sont vraiment bien écrites et vous emmènent dans des contrées lointaines ("Like the Home of Escape", "Sands of Time"), mais le voyage est de courte durée et je me retrouve rapidement sur la terre ferme. Les parties plus atmosphériques n'ont pas le temps d'être exploitées que déjà, l'ambiance se fait plus lourde. La volonté du groupe n'est pas de faire dans le Funeral Doom, je vous l'accorde, mais ces passages auraient mérité plus d'attention et plus de temps pour se développer.

Pour un premier album, "Sands of Time" est plutôt bon et intéressant, le travail sur les voix est assez surprenant et les mélodies sont bien inspirées. Cependant, Restless of Oblivion aurait pu pousser plus loin le développement des ambiances atmosphériques. On a un sentiment d'inachevé alors que tous les ingrédients sont présents. Malgré cela, les russes démontrent toutes leurs qualités de compositions et il est indéniable que leur approche possède des caractéristiques originales, ce qui est de bon augure pour la suite.

Author: dark pimousse