Kamlath - Stronger Than Frost (CD)

Review
Forgotten Path
8/10

Yet another interesting release from Russia, brought to us by “BadMoodMan Music”, a division of “Solitude Productions”. An album of lighter, yet super interesting content. Kamlath is musical project of two musicians from the Siberian reaches, assisted by musicians like Wead (Bibleblack, King Diamond, Mercyful Fate, ex-Candlemass), Dennis Leeflang (The Saturnine, ex-Within Temptation) and vocalized by Marco Benevento (How Like a Winter, The Foreshadowing). This collaboration results in a gem of Gothic/Dark Metal. It’s like Katatonia meets Zeraphine/Dreadful Shadows. Solely clear vocals, dark, well-tuned guitar parts. The music isn’t very heavy. It is rather closer to the progressive genre, though it is still a pleasure to listen to. Even if the tracks aren’t super original, and sometimes even simplistic, they still leave a good impression. The musicians don’t use the skill and status of their instrumentalists and play tastefully and with measure. “Stronger than Frost” connects Doom, Gothic and Dark Metal. Near aforementioned bands I can see some slight relations to Novembre. The album in no way lacks sharpness or heaviness and is definitely dominated by darkness and melancholy (though a majority of melodies are moderately paced).

Author: Odium

Review
Magazyn Gitarzysta
6/10

Kamlath to taki ciekawy zespół, niby z Rosji, ale gra tam tylko jeden Rosjanin. Niby debiutanci, a w CV członków kapeli znajdziemy takie marki jak Within Temptation, Candlemass czy The Foreshadowing. A co za tym idzie, niby doświadczeni Ci muzykanci, a popełniają błędy jak dzieciaki.

"Stronger Than Frost" to niewątpliwie płyta z aspiracjami. Płyta dumna z dziedzictwa ziemi, z której pochodzi zespół w sposób niebudzący jakichś skrajnie prawicowych skojarzeń. A mimo to daleko jej od pagan/folk metalu. Płyta chcąca godnie zbudować mroźny, porażający klimat przechadzki po Syberii. A mimo to daleko jej do atmospheric/gothic metalu. Czym zatem jest debiut formacji Kamlath? To w dużej mierze Dark Metal spod znaku Iced Earth z czasów pierwszej obecności Matta Barlowa. Na bazie zdawkowych gitarowych patentów i minimalistycznego, tubalnego sposobu śpiewania budująca mrocznego ducha.

Więc czemu w pierwszym akapicie napisałem, że kapela popełniła dziecinne błędy? Otóż we wkładce albumu czytamy, że zespół chce oddać hołd "zimnej" mitologii swemu "motherlandowi" poprzez "Stronger Than Frost". Oj, trzeba było nie porywać się z motyką na słońce... Kamlath po prostu zabrakło środków przekazu w budowaniu klimatu by przedstawić nam swą wizję. Wokal w dużej mierze zamiast "mrozić" budzi skojarzenia z Sisters of Mercy. Gitary zamiast riffować w stronę okolic fatalitów Sub-Zero tworzą niczym nie wyróżniające się pejzaże spod znaku "Burnt Offerings". Sorry panowie, Icedzi byli pierwsi w tym rejonie. Brak Kamlath armat, po prostu nudzą.

Aranżacyjnie mamy również chaos. Ciężko wyłowić z kompozycji jakiś zamysł. Nie polepszają sytuacji pojawiające się znikąd solówki, które nie pasują do całości. Gitary zamiast budować mroźny klimat snują opowieść prowadzącą słuchacza prosto w ramiona snu. Brak też jakiegoś zamysłu w produkcji albumu. Jest ona... poprawna i śliczna. Przyznacie sami, że jak na mroczny metal to dość słaby pomysł. Na "Stronger Than Frost" zabrakło również jakiegoś punktu kulminacyjnego, jakiejś kompozycji, która podsumowała by snutą opowieść, czy chociaż zwyczajnie zapadła w pamięć.

Mimo wszystko debiut to debiut, nikomu w metrykę czy konotację z innymi bandami nie patrzę. Bo nawet pomimo wytkniętych powyżej wad, widzę w Kamlath pewien potencjał. Czuć inteligencję u twórców, którzy po prostu zapędzili się w kozi róg przy tworzeniu pierwszego albumu. Mniej igrzysk, czyli mniej pisania w booklecie o czym jest płyta, a więcej chleba, niech przemówi za siebie muzyka, bez zbędnych didaskaliów. Jak na Dark Metal, którego ostatnio nie słyszałem za dużo w dobrej jakości, płyta znośna. Dla fanów środkowego Iced Earth, tudzież ogólnie rzecz ujmując gatunku, "Stronger Than Frost" może być ciekawym przeżyciem. Ja jednak idę dalej. Z Syberią mi nie po drodze.

Author: Grzegorz Żurek

Review
Burning Black

"Stronger than Frost” is an album that’s drenched with woefully melodic vocals that weave in and out and also combined with somber harmonies. The members are no strangers when it comes to delivering this type of power to the masses seeing as the majority has played with the likes of bands such as Within Temptation, Candlemass, Mercyful Fate and King Diamond. Although they are labeled as “dark metal” they preferred to be called Siberian metal and I fully agree with that as I am completely fascinated with the idea of metal coming out of Siberia.

The album begins with “Isgher” that has Marco Benevento bringing his sorrowful vocals before that is meshed with beautiful harmonies and distorted guitars that are held back as not to overpower. Mike Wead gives us a solo on this track that holds a very mature rhythm that shows the soul of their music. “Thy Revelation” is a haunting track with Marco’s eerie vocals with an elegant bass line that makes it even darker. The title track delivers some excellent riffs and solid drum work with Marco’s vocals once again leaving you with goose bumps. “From Siberian Deeps” is a powerful closer that carries a fierce rhythm that is slowly carried out by a howling wind and quiet whispers that say “take a breath of cold day and blood, pulsing through our veins, our tribe still strong”.

“Stronger than Frost” shows that Kamlath has great pride for Siberia and the people who reside there and I believe they did them a great honor. They delivered this album with expertise, talent and soul. You will not want to miss out on this fantastic album.

Author: WK

Review
The Streets
2/10
26.09.2011

Fra lytterdagboken: Jeg har nå hørt igjennom debuten til russiske Kamlath én gang og kvier meg for å sette den på igjen. En av grunnene til det er at displayet sier at skiva kun varer i 41 minutt, mens den subjektive opplevelsen tilsier at den varte like lenge som den dobbeltimen med matte klokken halv ni på morrakvisten som man alltid gruet seg til på videregående... Grunn nummer to er sjangertilhørigheten «Dark Metal», som i dette tilfellet er et dårlig maskert forsøk på å unngå ordet «gotisk». Kamlath tilhører ikke den romatiske delen av sjangeren, heldigvis, men det hjelper så lite når musikken uansett er ubeskrivelig kjedelig. Det var sikkert bare innbilning, men jeg kan banne på at vokalisten snorket et par plasser under fremførelsen av sine monotone og ensformige vokalmelodier.

Duoen bak prosjektet har fått med seg tre dyktige studiomusikere (som må ha fått grovt betalt for å stille opp på disse traurige greiene), men her er ingen iver, spilleglede, entusiasme eller genuin interesse for sluttproduktet. Materialet i seg selv er uinspirerende og de innleide musikerne har sikkert tenkt «jaja, fort inn, fort ut, så har jeg til smør på skiva i dag også». Dypere enn det kan det umulig lodde. Jeg etterlyste større grad av profesjonalisme i omtalen av Fangtooth, men det må ikke gå på bekostning av forkjærligheten til sin egen musikk. Kamlath viser her at flinke musikere ikke er nok i seg selv.

Author: Rune

Review
Heavy Impact
7/10
22.09.2011

Prescindendo da qualsivoglia definizione di genere e stile musicale, il saper comporre buona musica è un patrimonio che si culla nel talento; da ciò si evince, con facilità, che tale “patrimonio” appartiene a pochi. Nel caso odierno, ovvero quello riguardante questo primo lavoro dei Kamlath, non ci si trova di fronte ad un album avanguardista, di quelli capaci di dettare le coordinate e di influenzare intere generazioni di musicisti, ma ciò non toglie che il talento dei suoi autori, regala e saprà regalare soddisfazione agli stessi ed ai potenziali ascoltatori.

Presentatisi come Dark Metal band siberiana, in realtà il progetto Kamlath cela in sé alcuni musicisti noti alla maggioranza del pubblico. Parlo di Mike Wead alla chitarra (Bibleblack, King Diamond, Mercyful Fate, ex-Hexenhaus, ex-Memento Mori, ex-Witch, ex-Candlemass, ex-Maninnya Blade, ex-Abstrakt Algebra, ex-Warning), di Dennis Leeflang alla batteria (ex-Within Temptation) e del “nostro” Marco Benevento alla voce, rappresentate di quello che, personalmente ritengo uno degli act di maggior calibro all’inteno del Doom Metal europeo, ovvero i The Foreshadowing.

Detto questo, bisogna subito dire che “Stronger Than Frost” è un lavoro che si muove in modo alterno, spesso sbilanciato tra songs ispirate e momenti di maggiore anonimato. Lo stile della band va ricercato nelle radici del Doom Metal d’impronta melodico/emozionale. Ed è proprio alla estenuante ricerca del pathos emozionale che sono dirette le sette tracce che compongono il lavoro; in merito a ciò i brani mettono in risalto un mood sofferto ed estremamente melodioso che ha il merito di stemperare le dinamiche metalliche di base. Naturalmente è nella diversificazione e non nell’estremo tributo al riff che vanno ricercate le distanze tra il Doom più classico e la proposta dei Kamlath, nonché nelle linee vocali di Benevento, eccelso come sempre, anche se rispetto alla propria band madre, il singer impregna le proprie vocals entro chiaroscuri meno imperiosi e teatrali rispetto ai propri standard. Ma è una scelta dovuta, dettata anche dal continuo gioco di una musicalità che gioca tra il tenue ed il vigoroso.

Tra i brani di maggior rilievo del disco, vanno annoverati: l’opener “Ishger”, “Thy Revelation” (forse il brano migliore del lotto) e “One Tired Wise”. Discorso inverso per “Seven Thousand Winters” che fila via in maniera troppo anonima ed apporta qualche senso di déjà-vu, ma è un breve episodio sul quale si può sorvolare, nella valutazione complessiva di un disco più che interessante.

In conclusione, “Stronger Than Frost” è un lavoro non avaro di spunti interesse, e questo sia per le qualità compositive evidenziate, sia perchè si pone ad uno stato intermedio tra l’asfissia ed il romanticismo. Consigliato.

Author: Andrea Angelino