Grown Below - The Other Sight (CD)

Review
Iye Zine
8.3/10
06.03.2014

I belgi Grown Below si propongono agli appassionati di post-metal con un secondo album che dovrebbe auspicabilmente incontrarne i favori.

The Other Sigth è infatti un lavoro nel quale è pregevole il bilanciamento tra le parti melodiche e lo sludge, che resta acquattato normalmente negli abissi del songwriting per esplodere in repentine quanto azzeccate sfuriate capaci di trasfigurare in un amen il sound della band.
Se i nomi di riferimento per il genere sono i soliti (e pur una volta non li cito, se qualcuno non sa di chi stiamo parlano tanto meglio per lui, vorrà dire allora che si godrà questo disco senza alcun pregiudizio dovuto ad ingombranti termini di paragone), è vero anche che i Grown Below si spostano talvolta sia su lidi molto più dark e acustici, andando a lambire i migliori Antimatter nella superlativa My Triumph, anche grazie alla voce pulita di Matthijs Vanstaen che a tratti ricorda quella di Mick Moss , sia verso un rock atmosferico avvicinabile ai primi, ottimi, Muse, come accade nella traccia capolavoro Reverie.
Intendiamoci, tali momenti sono soprattutto accenni, da considerarsi più alla stregua di citazioni che non di influenze vere e proprie, specie nel secondo caso, perché in fondo i brani mostrano un’impostazione di base pressochè simile ma ugualmente avvincente, con un avvio tra l’intimista e il riflessivo per l’uso appropriato di strumenti acustici, prima che il placido fiumiciattolo si trasformi in torrente in piena per il fragore e la distorsione degli strumenti elettrici, coadiuvati dall’inasprirsi tra lo screaming ed il growl della voce del bravo Mattijs.
The Other Sight è un disco di grande valore, non solo dal punto di vista musicale ma anche da quello concettuale, trattandosi in tal senso di una sorta di sequel del precedente “The Long Now”; musica colta, ma ugualmente fresca e mai noiosa, grazie alla capacità dei Grown Below nell’ inscenare passaggi dal grande coinvolgimento emotivo, anche quando le partiture si fanno più ruvide.
Da una band proveniente da Anversa era più che lecito aspettarsi che ci venisse regalato un piccolo diamante, e The Other Sight non tradisce le attese.

Author: Stefano Cavanna

Review
Destructive Music

Belgian Sludge lords Grown Below have returned with their sophomore full length album!

Entitled The Other Sight and released through Slow Burn Records this new opus follows up the bands debut offering from 2011, The Long Now. Kicking things off with New Throne and you are instantly met by reverb and fuzz before a chugging, groove laden melody moves forward at a meticulous speed. Scorching raw vocals combine well with the bands more winding, melodic nature and grinding, abrasive riffs. With a lyrical concept behind the band of the end of days, life’s end and in particular all time coming to an end, there is a suitably morose ambiance about the music that Grown Below create, often portrayed through moments of still calm, softer acoustic tones and the gentle twang of bass or solitary snare beat! Even the odd cleaner set of pipes assail you with more haunting, pleading tones.

The Other Sight is a nice contrast of textures and depths, on one hand a savage doomed sledge hammer blow of crippling intensity, the next a more atmospheric, soaring ambiance and finally a calm before the storm. At all times played with a methodical care to create a diverse and exciting album!

Review
Out of Step
8/10
07.02.2014

If you are into slow, dark, deep, silent atmospheric but heavy music and that, in combination with terms like sludge and postrock, doesn’t give you feverish shivers, then there are two Belgium bands you should check, both have a new record out: Musth and Grown Below.

The trouble I have with these kind of bands is that I have to drag myself through their records: dragging, monotonous sludge/post-rock music doesn’t suit me very well. This does not mean that their music sucks and that ‘The Other Sight’ by Grown Below is automatically a bad album. On the contrary, even I must admit that the beauty and the greatness of the album lies in the silence combined with the heavy outbursts, the dark atmosphere, the theme, … the whole package actually.

Thematically ‘The Other Sight’ begins its journey where their previous album ‘The Long Now’ ended. So if you want to enjoy this album and Grown Below to the fullest, you should pick up both albums.

Review
Ashladan
9.1/10
12.01.2014

Mijn eerste, zeer aangename, kennismaking met Grown Below was afgelopen zomer op Antwerp Metal Fest. In een half uurtje tijd speelde de band drie nummers, die allemaal ontzettend sfeervol zijn, maar ook plotseling geweldig konden uitbarsten. Oorspronkelijk geïnspireerd door bands als Cult of Luna, Tool en Isis, gaat de Belgische formatie op The Other Sight op dezelfde voet verder als het debuutalbum The Long Now.

Ten opzichte van The Long Now is The Other Sight niet echt verrassend. De dromerige, sfeervolle passages en de uitbarstingen zijn beiden weer present. Toch vind ik zeker dat Grown Below is geëvolueerd, en dat uit zich vooral in de prachtige stem van frontman Matthijs Vanstaen. Opener New Throne kent zo op het einde een geweldig hoogtepunt met grunts die niet alleen mij, maar ook de meeste anderen personen zullen raken. Voor Phantoms geldt eigenlijk precies hetzelfde: met een lange intro en schitterende cleane vocalen word je langzamerhand in een slaap gewiegd, totdat…nou ja, luister zelf maar is mijn aanbeveling. Maar ook het feit dat zelfs de drums bijdragen aan de sfeer op dit album, verdient een zeer groot compliment voor drummer Johan Heyrman. Het korte Valo Etendi, Phantoms en het dertien minuut durende My Triumph zijn daar mooie voorbeelden van. In hetzelfde nummer (My Triumph) en de voorlaatste song Reverie wordt overigens ook duidelijk dat de Belgen een iets progressievere invloed niet schuwen met ritmes en tempo’s die variëren.

Maar daar waar de muziek schitterend is en de band zeker vooruit is gegaan de afgelopen twee jaar, moet men ook oppassen. Want Grown Below laat vooralsnog maar één echte truc horen, die ze wel geweldig uitvoeren. Voor een derde album zou het mooi zijn, mocht de stijl iets gevarieerder uitpakken dan de huidige, iets progressievere invloeden in My Triumph en Reverie.

Waar collega’s Grown Below al bestempelde als één van de bands waar ze veel verwachtingen van hadden dit jaar, kan ik alleen maar zeggen dat deze verwachtingen volledig worden ingelost. Van complete rust naar prachtige hoogtepunten, die zich vooral laten horen aan het einde van New Throne en Phantoms, de schitterende stem van Matthijs Vanstaen en zelfs de drums die het sfeerniveau nog eens verhogen…Het enige waar de Antwerpenaren voor moeten uitkijken, is dat ze zichzelf op het derde album niet gaan herhalen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dit goed gaat komen!

Author: Lethe

Review
Nocturne
10/10
31.10.2013

Grown Below su napravili jednu muzičku aždaju koja traje 44 minuta i koju je veoma teško dočarati rečima. Upravo zbog toga, približavanje ovog vrsnog noviteta rečima biće posve beznačajno ukoliko ovoliko kvalitetnom i zanimljivom sastavu ne pružite šansu kakvu itekako zaslužuje.

Neretko se dogodi da nas debi album nekog benda oduševi, ali nakon toga dolazi do tog čuvenog „prokletstva drugog ostvarenja“, kao što je slučaj u većini vrsta umetnosti, kada sastavi padaju, ostaju bez ideja i elana, iz raznoraznih razloga. Srećom, to nije slučaj sa Belgijancima GROWN BELOW. Naprotiv.

Momci su pod tim nazivom počeli da rade 2011. godine, a iste objavili fenomenalan debi „The Long Now“. Koliko je taj album bio progresivan i miljama udaljen od radova drugih sličnih sastava, toliko je naslednik mu „The Other Sight“ utemeljen na zdravim osnovama dotičnog prvenca, a da se hrabro otišlo dalje u istraživanju zvuka, insistiranju na atmosferi i kvalitetnoj produkciji. Kao najavnu pesmu za album Belgijanci su odabrali izvrsnu „My Triumph“, trinaestominutnu himnu koji ima neverovatno veliki raspon, od najdivnijih, gotovo romantičnih melodija i vokala, preko mamnih rifova i ritmova, pa sve do fenomenalno otpevanog growl-a i perfektno izbalansirane doze agresivnosti, a da je celokupna, uzavrela smesa znalački upakovana u progresivnu strukturu, u kojoj smo samo naizgled izgubljeni, ne zna se gde je početak a gde kraj. Ali… Svakako znamo da je slušamo sa ogromnim uživanjem i gotovo religioznim prepuštanjem.

Dotične opaske za „My Triumph“ zapravo važe za ceo „The Other Sight“, koji počinje hitičnom „New Throne“, u okviru koje Matthijs Vanstaen pokazuje fantastičnu vokalnu mogućnost. Muzika svakako prati žestoku i atmosferičnu nit, sa jasnim akcentima na bubnjevima i bas gitari. Upravo sredinom numere, kod takozvanog down-tempo dela dolazimo do suštine Grown Below. Još više otvoreni za muzička lutanja, za istraživanja po notnim krajolicima, oni kao da pružaju sebe u svakom deliću numere, a svakako nas najviše zahvataju hipnotišućim clean vokalima i produkcijom udaljenim sludge elementima.

Instrumental „Vallo Etendi“ na prvi pogled može zbuniti naivnog posmatrača, ali i on ubrzo shvata da je reč o savršenoj sponi, misterioznom mostu između „New Throne“ i magične „Phantoms“, koja pre svega pleni emotivnim i umirujućim vokalima i perfektnim gitarskim zahvatima koji doprinose dubini atmosfere i izražaja. Sa osetnom dozom post rock i post doom uticaja, dotična numera upotpunjuje sliku savršenosti koja je, već sad, postala toliko grandiozna da nam je savršeno jasno da slušamo pravu zver od albuma, zver koju smo zavoleli do te mere da je postala deo nas. Finiš kompozicije samo nas dodatno ubeđuje u to, a ona nastavlja da se račva u potpuno neočekivanom smeru, što je zapravo jedan od najjačih aduta celog albuma.

Zatim dolazimo do ubistveno dobre „Reverie“, ličnog favorita na novitetu, iako je verovatno greh to reći budući da je celokupna ploča prosto savršena. Ipak, moglo bi se reći da u ovoj pesmi ceo sastav dolazi do celokupnog izražaja. Jednostavni a efektni bubnjevi, perfektne bas deonice, mamni ritmovi, stvarno fenomenalni vokali voze nas suvereno kroz kakvu pustoš sve dok nas nešto ne gurne u visine, ne vine u samo nebo, neistraženu vasionu. Ta pokretačka snaga leži u „refrenu“ koji ostavlja bez daha; sukobljavaju se solo gitare i vokali, te živopisne melodije i očajnički urlici, te otrovne strelice koje nas pogađaju u srce i krici koji kao da nas upozoravaju na nadolazeće zlo. Neka iskonska snaga s onoga sveta nas manijakalno pogura natrag na tlo, tresnemo kao urušena zgrada, a da ne osećamo bol; nežni i melanholični vokali ubrzo prelaze u najdublji mogući growl, odnosno muzika u pravu funeral doom metal deonicu zbog koje nas oblije hladan znoj i obuzme gotovo razarajući strah. Bar shvatimo da smo i dalje živi.

Outro „Malwarma“ nam neprikriveno stavlja do znanja da nas odnekle vreba prisustvo koje, zapravo, sve vreme osećamo slušajući ovo vanserijsko ostvarenje. Istovremeno, „Malwarma“ ima i funkciju introa, pa nas sasvim efektno tera da pustimo album bar još jednom. Suludo ili ne, u tom minimalnom instrumentalu možemo primetiti i neku vrstu uvoda u narednu ploču, jer smo poučeni iskustvom; isto se može reći za komad „Malklara“ koji zatvara pređašnji „The Long Now“, a zapravo otvara sadašnji „The Other Sight“.

Ovo seckanje je, nažalost, neophodno u novinarskom svetu ne bi li albume bilo lakše objasniti čitaocima. Međutim, činjenica je da je „The Other Sight“ toliko snažna celina, potpuno nedeljiva. Da li slučajno ili namerno, tek Grown Below su napravili jednu muzičku aždaju koja traje 44 minuta i koju je veoma teško dočarati rečima. Upravo zbog toga, približavanje ovog vrsnog noviteta rečima biće posve beznačajno ukoliko ovoliko kvalitetnom i zanimljivom sastavu ne pružite šansu kakvu itekako zaslužuje. „The Other Sight“ još uvek nije zvanično izašao, to bi se trebalo dogoditi početkom 2014., ali kada konačno dođe do toga, biće to dan za proslavu, pravi praznik za manji, a odabrani krug ljudi.

Grown Below su nakon izvanrednog debija nastavili da nas prijatno iznenađuju. Napravili su još jedno istinsko remek-delo u kojem mnoge duše mogu zaplivati bez bojazni; „The Other Sight“ nas vodi u svet koji je toliko ubedljiv i naočit da je velika privilegija biti prvi putnik u njemu. On je, pak, toliko živopisan da će svaki turista postati ponosni državljanin tog apstraktnog prostora, dok će mu ovaj novitet biti pasoš, a samog puta će se sećati doveka.

Author: Boban Pantoš