Скидка 50%

Talbot - Eos (CD) Digipak

doom / post metal, Slow Burn Records, Slow Burn Records
25 Отзывов Написать отзыв
Рекомендованная цена: 533.33 Р
266.67 Р
Вы экономите: 266.67 Р (50%)
Цена в баллах: 400 баллов
BURN 002-10 xs
В наличии
+ −
Первый полноформатный альбом эстонского дуэта Talbot сразу привлекает к себе внимание своей нестандартностью: вся музыка сыграна без гитары, но при этом не лишена мелодичности и плотности, а создаваемому при помощи баса и ударных звуковому напору, могут позавидовать многие современные коллективы. Музыка Talbot содержит в себе много элементов разных музыкальных стилей, начиная от post rock и заканчивая традиционным doom metal, создавая при этом уникальную атмосферу и запоминающееся звучание. Диск выпущен в формате digipak. Лимитированное издание 500 копий.

Треклист:
1 Threshold
2 Cayenne
3 Observer X
4 Eos
5 Combat Zen Speech
6 The Van Of Pleasant Living
7 Coach

Артист:
Talbot
Страна артиста:
Estonia
Год альбома:
2010
Название:
Eos
Стиль:
doom / post metal
Формат:
Compact Disk
Тип:
CD
Упаковка:
Digipak
Лейбл:
Slow Burn Records
Кат. номер:
BURN 002-10
Год издания:
2010
Страна-производитель:
Russia
 Назад
1 2 3
Вперед 
Review
Mtuk Metal Zine

There’s always something intriguing about a bass-led setup – Beehover, Primus, Lightning Bolt, Palehorse – that’s endless fascinating. Of course, given that Talbot operate in the cosmic doom sphere, which values tunings low enough for the strings to drag along the floor, having a bass and drum set up is an instant universe. But to fill a universe with noise, you need more than a rumbling stack and a target spot on the loudest part of the cymbal. Talbot have all this, and succeed in cracking open the boundaries of your mind, all without leaving your iPod.

Coming on like a metronomic Buzzov*en mixed with a spilling of YOB (a band so heavy they’re always capitalised), ‘Threshold’ gets off to a steady unfussy start, with delicately double-tracked feedback helping you bed in before the churning locomotive riff jerks into life, which is neatly broken up by something more lithe to keep everyone on their toes. And that in essence, is the Talbot formula. And happily enough, they have enough tricks in the bag to keep the momentum. ‘Observer X’ has more of an Earth feel to it, with desolate winds heralding the stampede on the horizon; it does lack Earth’s delicate touch, but then the delicate passage is a means to an end, rather than an end in itself. And to Talbot’s credit, when the overdrive kicks in, they retain the same momentous regal pace and motif. The title track is sparse, mischievous, and leads perfectly into the centrepiece of ‘Combat Zen Speech’. Swamped in space age feedback and reverb heavy vocals, it once again proves that slow and steady wins the riffing race, especially if it is twelve minutes long.

After this dizzying high, the last two tracks meander somewhat. ‘Coach’ closes out the album, but sounds rather claustrophobic and heavy-handed, and the switch between shimmering reverberating clean vocals and depth-of-sludge growls isn’t quite as seamless as it should and had been previously; so is the sudden switch halfway through – a middle passage that could well be Motцrhead – slots in about as unobtrusively as a fat trucker with his dick hanging out on loose women. At this point, you can deduce that Talbot’s bag of tricks has run out by this point, but one dodgy moment aside, this a tight display of celestial heaviness.

Author: Steve Jones
Slow Burn Records 27.06.2018, 09:01
Review
Metalstorm
8/10
13.04.2011

Hailing from the land where Metal Storm was born we have Talbot, and their initial offering, EOS, an album defined by pounding drums, thundering bass, and crushing guitar riffs.

Wait. What?

Uh, scratch that last.

EOS is defined by pounding drums and thundering bass all right, but there is no guitar here. Nope. Nosiree Bob. We just have drums, bass, and some effects. (EOS: Eschewing Obligatory Six-String?) So when discussing drum and bass, two things come to mind – god awful “cars that go ‘boom!'” thump thump music and the Sleep offshoot, Om. Talbot sound like neither.

“So what do they sound like”, you ask?

I’ll tell you. They sound like thundering doom. The duo sound like B.C. Green and the machine that was the backbone of early Godflesh’s sound, in terms of power. Musically they crush, plod, groove, and plunder forth, incorporating some post-rock, doom, and sludge stuff and re-interpreting it with their stripped down approach.

The vocal approaches are also as wide in variety… almost chanted vocals, standard shouted vocals, and deep, booming growls reminiscent of, say, Esoteric back up the band’s shifting approach.

It’s really amazing to enjoy the wide variety of approaches, styles, moods, and, well, noise that can be created with drums and an instrument that 9 times out of 10 sits forgotten in the background of most metal bands. It is intense, and yet still manages to simultaneously suck the listener in and alienate them.

From the groove of “Cayenne” to the lulling, trance-inducing development of “Observer X” to the Godflesh-ian “Combat Zen Speech” to the suddenly up tempo pounding of closer “Coach”, the band show off quite a range. And all these pieces are tied together with slow, grooving, doomy paced crushing passages… thus making the album both a bit out there as well as cohesive.

Cerebral at times, crushing at others, I found this a rather appealing album. One that will leave you thinking “cool!” as it runs you down and drags your carcass 50 yards up the road.

Author: BitterCOld
Slow Burn Records 27.06.2018, 09:01
Review
Metal Revolition
7.5/10
03.04.2011

It is not every day that I have this unique opportunity to review a material from former eastern bloc country of Estonia. Talbot, formed in 2003, is an Estonian band, signed to infamous Russian-based Solitude Productions. This label has specialized in presenting yet undiscovered bands to the wider European audience. Signing of Talbot is yet another step in the right direction.

EOS is this Estonian duo’ debut release containing seven songs of original music that best can be described as melancholic, experimental, depressive and weird. Although their music is played without a guitar, it still features nice melodies and a very solid and massive sound. I enjoyed this sound-blast created mainly by the bass and drums. Their music features elements of few different subgenres; from post rock to traditional doom metal thus creating atmosphere that is so unique. Furthermore their sound is very memorable and it is another pro of this record.

Riffs are very catchy and playful, supplemented by numerous experimental parts and sometimes clear and sometimes angry and grunting vocals. Most of the time the pace is slow, but also with some unexpected turns and tempo shifts. It feels like being punched in the face by a mammoth. This duo is surprisingly good and I can only recommend this effort to any fan of modern doom metal or the ones into Electric Wizard, Om and similar acts.

Author: bato
Slow Burn Records 27.06.2018, 09:00
Review
Stereo Invaders
7/10
02.04.2011

Gli eclettici Talbot, metal band estone, pubblicano “Eos”, primo loro full-lenght dopo l’EP del 2008 “Tundra”, ed un singolo. Le 7 tracce che lo compongono, per un totale di 43 minuti, non si avvalgono in alcun modo di chitarre elettriche, tant’è che la line-up fa forza unicamente sul basso di Magnus Andre (anche tastierista e voce) e sulla batteria di Jarmo Nuutre. Come è facile intuire, il risultato è qualcosa di estremamente sperimentale e duttile. Di base il sound prende spunto dal doom metal e dallo stoner/sludge, ma le componenti che si intersecano sui binari delle songs sono molteplici e cangianti, dalla psichedelia al metalcore, dalllo slow death di marca swedish al rock atmosferico, fino a frequenti spruzzate alternative (perlopiù indigeste, almeno per quanto mi riguarda). I Talbot sono estremamente “moderni” nella loro concezione di musica, senz’altro “progressiva” come attitudine, instabile nelle ritmiche e nelle melodie. Tutto parte dal basso, distorto come una chitarra, dalle sue trame sonore, supportate e “percosse” dalla batteria. Molti i momenti dilatati, sospesi, pregni di pathos e sentimenti morbosi, che lasciano poi spazio ad esplosioni elettriche invero potenti, sulle quali si spalma un cantato ora ai limiti del growl, altrimenti lamentoso, strascicato e antipatico come da manuale dell’alternative music. Un ascolto suggestivo, anche se faticoso; non un album per tutte le stagioni e per tutti i palati. Comunque una band originale e dotata di personalità.

Author: Psychotron
Slow Burn Records 27.06.2018, 09:00
Review
Metal Italia
6.5/10
01.12.2010

Probabilmente è una prima assoluta per Metalitalia.com, fatto sta che ci troviamo a recensire un album di una band proveniente niente di meno che dall’Estonia. Il duo di Tallinn Talbot propone un doom metal cacofonico, oppressivo e profondamente psichedelico, che, anche se molto ben sviluppato, farà fatica a sbracciare e farsi notare in un microcosmo di riferimento che ha come band di punta pesi masssimi come gli Elecric Wizard, gli Yob e i recenti bravissimi Eagle Twin e Cough. Insomma, una strada che sembra essere in salita per i due, ma pare comunque che le idee e l’ambizione a questi due bucanieri dell’est Europa non manchino. Il tratto distintivo che la band sfrutta ottimamente per rendere godibile la propria musica, è il sapiente uso dei synth (in maniera non dissimile da ciò che viene proposto dagli Ufomammut) e delle due voci pulite, ma rigonfie di delay e reverbero, che si sovrappongono e attorcigliano continuamente su se stesse creando onde continue di lamenti e pianti squarcianti. Le melodie vocali sono talmente ben costruite da essere quasi il pilastro portante della musica dei Talbot, e l’intensità sviluppata dalle stesse sembra dettare il passo alla musica piuttosto che il contrario come normalmente accade. Il resto, com’è facile intuire, è un fangoso vortice nero ottenuto dalla costante e assillante costruzione e distruzione di montagne di watt cariche di elettricità e tensione. La lentezza dei riff raggiunta in certi frangenti non fa altro che aumentare l’intensità del lavoro utilizzando il vuoto, la mancanza prolungata del respiro, e la procrastinazione sonica come forme di estremismo. L’intero album dà quasi la sensazione di essere in costante animazione sospesa, con i normali riferimenti spaziali e temporali completamente deformati e rallentati quasi fino alla totale ibernazione. Insomma, il lavoro più che dignitoso di una band ben inquadrata in un genere di appartenenza riconoscibile che, anche se non ha (ancora) invenato nulla di nuovo, riesce comunque a resistere bene alla previdibilità, e offre spunti e idee di tutto rispetto che fanno ben sperare per il futuro. Promossi.
Slow Burn Records 27.06.2018, 09:00
Review
Metal.de
8/10
16.01.2011

TALBOT sind laut. TALBOT sind mächtig. TALBOT reissen mit. TALBOT beweisen, dass Klischees nichts bedeuten. Wo normale Bands mit fünf oder mehr Musikern fuhrwerken, brauchen TALBOT nur zwei. Gitarren? Unnötiger Ballast! Wenn überhaupt, dann nur ganz am Rande eingesetzt! Limitierungen? Wozu? Was in Estland so alles möglich ist…

Drums und Bass, nebst Keyboards und Gesang. Mehr brauchen TALBOT nicht, um ihren bleischweren Doom zu zelebrieren, der trotz aller Heavyness nicht mit Groove spart und in solchen Momenten gar beschwingt klingt! Klargesang poppiger Ausprägung und Todesgrummeln aus tiefsten Lagen halten sich in etwa die Waage, wenn den Herren aber der Sinn danach steht, hört man auch mal ein paar Lieder lang gar keine Stimme. Der Eindruck einer dreiviertelstündigen Jamsession drängt sich immer wieder auf, alle Songs fließen ineinander über und machen das Album zu einem dichten Gefüge aus Gewitterstürmen und infernalischen Abgründen, aber auch aus filigranen Melodien und friedlichen Stimmungen. Ganz großes Kino!

Störende Elemente kann ich keine ausmachen. Die beiden Musiker sind hervorragend aufeinander eingespielt und abgestimmt und sie verfolgen auf dem gesamte Album trotz des Jamcharakters eine klare atmosphärische Linie. Ein Spannungsbogen wie in einem guten Film reisst den Zuhörer vom ersten Moment an mit, Mikro- und Makrostrukturen bieten Ohren und Gehirn immer wieder Herausforderungen, laden aber auch zum Sich-Treiben-Lassen ein. Das finale “Coach”, ein flotter Neunminüter, zeigt nochmals die harte Seite der Band, bevor die Scheibe genau zum richtigen Zeitpunkt endet. Und die beste Nachricht zum Schluss: auf der Internetseite des Duos kann man das gesamte “Eos”-Album kostenlos runterladen, da die 500 Digipacks des Albums schon längst vergriffen sind!

Author: Johannes.Schmuck
Slow Burn Records 27.06.2018, 09:00
Review
Gitarzysta Magazyn
9/10

Niektórzy uważają, że gitara basowa (czy nawet, generalnie, sekcja rytmiczna), pełni w muzyce funkcję służebną względem gitarzystów czy wokalistów. To przecież oni wypełniają treścią szkielet kompozycji, wykreowany przez sekcję, a taki już nieszczęsny los szkieletu, że będąc niezbędnym i kluczowym dla istnienia całości, pozostaje zwykle niedoceniany.

A przecież to gitara bywa przereklamowana, niekiedy wręcz zbędna. Dowiódł tego choćby dwuosobowy projekt Karl Marx was a Broker, którego epkę recenzowałem kiedyś w Gitarzyście; dowodzi tego i estoński duet Talbot. Magnus Andre zaopiekował się basem, Jarmo Nuutre wybrał perkusję. Panowie podzielili się klawiszami i elektroniką, jak również partiami wokalu. To wystarczyło, by nagrać znakomity, bogaty i wielowątkowy album. A gitara? Ktoś w ogóle potrzebuje gitary?

“EOS” pierwotnie wydany został własnym sumptem przez zespół, na szczęście jednak Talbot szybko trafił pod skrzydła Slow Burn Records, która wypuściła digipackową reedycję krążka. Dobrze się stało, bo kapela bez dwu zdań na to zasługuje. Powodów jest kilka. Po pierwsze, brzmienie. Tak masywnego, ciężkiego soundu, wytworzonego w głównej mierze przez agresywny, głośno pracujący bas, mogłoby Estończykom pozazdrościć wiele innych ’klasycznych’ kapel. Nie tylko nie odczuwa się tu braku gitary; jestem wręcz przekonany, że właśnie dzięki niemu muzykom udało się uzyskać tak intrygujący i świeży efekt. Kto jednak powiedział, że bas nadaje się tylko do tworzenia stutonowych nut? Zwróćcie uwagę na niespodziewane, gwałtowne przyspieszenie w “Coach”. Po prostu, coś pięknego.

Talbot porusza się przeważnie w granicach doom metalu i sludge, ale z równą łatwością sięga po spokojniejsze dźwięki, gdzieś z pogranicza post rocka, a nawet psychodelii czy space rocka. Ten kosmiczny element to zasługa doskonale wykorzystanych efektów i syntezatorów. Dzięki nim “EOS” zyskał sporo dodatkowej przestrzeni, a kiedy trzeba, także łagodności. Swoją rolę spełniają tu również podwójne wokale. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że dawno nie słyszałem tak udanego duetu, gdzie głęboki, klasycznie doom metalowy growl wspomagany jest przez czysty śpiew, który naprawdę dobrze komponuje się z muzyką. Wszystkie te elementy tworzą unikalną, kolorową i bardzo spójną mieszankę. Rewelacja.

Author: Szymon Kubicki
Slow Burn Records 27.06.2018, 08:59
Review
Pavillon 666
8.5/10
08.03.2011

Qui n’a jamais rêvé de découvrir les sensations d’un voyage en apesanteur? Fouler la poussière des cratères lunaires et carboniser le capteur de son appareil numérique face au rayonnement solaire en tentant de photographier la Terre? Sentir la morsure du zéro absolu et le frisson du vide intersidéral l’envahir? Que les pauvres rêveurs bien ancrés sur Terre que nous sommes se rassurent, certains artistes s’échinent à nous faire voyager loin, loin, avec de simples bouts de musiques. Particulièrement les Estoniens de Talbot – rien à voir avec la marque de voitures – qui nous ouvrent un corridor cosmique à travers le temps et l’espace grâce à leur premier disque au titre énigmatique, “EOS”. Décollage immédiat.

Ils sont peu à officier et être reconnus dans le stoner dit “cosmique”: YOB, Ufomammut et S:t Erik sont les seuls noms qui me viennent. Il faudra désormais y adjoindre Talbot dont la caractéristique la plus surprenante n’est ni d’être estonien, ni d’évoluer en duo, mais bel et bien de ne pas employer la moindre guitare. Basse, batterie, synthés et voix, il n’en faut pas plus à ces extraterrestres pour nous envoyer musicalement en orbite. Pas de guitare, non. Mais au résultat, on se dit qu’une six cordes n’aurait vraiment rien apporté à ce son étourdissant qui nous enveloppe sur ce disque.
Epais, lourd, grognant, tout le travail rythmique repose sur la basse hyper saturée et grave, qui vrombit des riffs sabbathiens aussi denses qu’un quasar. A cela s’ajoute une batterie évidemment pesante et groovy, style oblige, aux cymbales hystériques, ne cessant ne tinter comme une pluie d’astéroïde sur une carcasse abandonnée de station orbitale russe. Aucune révolution à l’horizon mais suffisamment d’idées et de savoir faire pour passionner du début à la fin.

Maintenant que la trajectoire est tracée, il ne restaient plus à notre duo qu’à laisser libre champ à l’inventivité de l’instrument principal et des synthés. Entre psychédélisme et exploration cosmique, Talbot pousse la basse dans ses derniers retranchements en lui tirant des sons et des bruitages dignes d’un épisode de Star trek, appuyés par des claviers tout aussi maltraités mais plus discrets.
Ce voyage parmi les astres alterne entre grondements telluriques, explosions de supernova et flottements oniriques dans un flux de particules flottantes et le paysage est décrit par deux voix opposées mais complémentaires. D’un coté, un raclement sludge rageur, suscitant la peur de l’infini et de l’autre le chant chaud et apaisant du rock psyché, vantant la beauté des phénomènes de la création.

“EOS”, “Cayenne”, Observer X”… autant de perles en suspension dans le vide rendant presque à la perfection l’atmosphère qui peut régner lors de l’amalgame de deux galaxies ou l’effondrement d’une naine blanche. Ce n’est qu’en milieu de parcours que l’on commence à perdre un peu pied devant l’immensité et la relative répétition des ambiances. Mais nous sommes déjà loin, aux confins de l’univers, là où les étoiles se font plus rares, où le temps ne semble déjà plus le même. Et le retour n’est déjà plus possible…

Massif, vibrant, mystérieux et attractif, comme un objet céleste vorace et sans pitié, ce premier satellite de Talbot les place d’ors et déjà dans la navette des formations inventives et originales. Celles dont on suit la carrière avec autant d’intérêt que l’on assisterait au big bang lui même. Vers l’infini et au delà.

Author: Oceancloud
Slow Burn Records 27.06.2018, 08:59
Review
Lords of Metal
7.6/10

Het uit Estland stammende Talbot brengt met ‘EOS’ zijn debuut CD uit. Zoals het de meeste Oost- Europese bands vergaat, begint men uiteraard bij het Solitude Productions label, die al een sterke naam heeft opgebouwd in het uitbrengen van Slavische doom metal. Laat ik het dan maar als eerste noemen: the New Slavic Wave Of Doom Metal.

Talbot bestaat uit Jarmo en Magnus en is een duo, die in die zin een opvallend combo zijn omdat er geen gitaar te bekennen valt op een van de zes superzware doomstukken. Men weet de super- en tegennatuurlijke en spacy magie van Om, Electric Wizard, Kodiak maar zeker ook Head Of David of het geestverruimende Hawkwind te omvatten in speelse riffs, gedurfde uitspattingen, gewaagde versnellingen en vertragingen, heldere en gruntende vocalen die elkaar afwisselen en opzwellende ontknopingen die je aan dit luistergenot kluisteren. Met een nummer als ‘Combat Zen Speech’ doet men zelfs de tijden van zwaar depressieve New Wave van Joy Division of The Sound herleven, zij het met de toevoeging van een vet basgeluid om het geheel wat op te pimpen. Het rustige begin van ‘Observer X’ had zo op een Jesu of Hawkwind plaat kunnen staan. Een meer dan interessante release die zo uit de handen van een Engelse band had kunnen komen… Maar geografische verschillen en interesse van de grotere labels die – helaas – uitblijft tot op heden, zorgen ervoor dat Slo Burn Records (een sub label van Solitude) er eerst maar eens vijfhonderd op CD heeft gedrukt. Op de site al uitverkocht, maar vast (en hopelijk) elders te vinden…

Author: Erik
Slow Burn Records 27.06.2018, 08:59
Review
Arstocrazia
14.02.2011

Il doom dilaga, la voglia di cimentarsi con sonorità grevi e dilatate sembra essere diventata una droga che scatena i sensi piacevolmente in qualsiasi parte del nostro pianeta.
Di questa nuova ondata di seguaci dediti a musica che fa dello stoner, della psichedelia e dell’anthem doomico i propri vessilli fanno parte anche i Talbot.
Il duo estone, formatosi nel 2003, ci mette un po’ a carburare dando vita al primo ep “Tundra” solo cinque anni più tardi, seguito dal singolo “Combat Zen Speech” che ricoprirà il ruolo d’apripista per l’uscita del full “Eos”.
Vi troverete a fronteggiare un platter caratteristicamente richiamante Electric Wizard, Sleep, i nostrani Ufomammut e infarcito di una psichedelia acido spaziale intensa, un po’ come se avessero frullato Hawkwind e Pink Floyd dando come colpo di grazia una bella shakerata violenta.
Quasi quarantacinque minuti che vanno offrendoci con lo scorrere dei brani dai classici passaggi scuri e massicci a vere e proprie oasi di calma e relax dove la mente è libera di vagare. Non vi è una traccia che domini sulle altre, questo perché il disco è stato elaborato in modo che le canzoni più lunghe come “Cayanne” e “Combat Zen Speech” sfruttino al meglio gli assist che gli episodi più brevi posti a ponte forniscono sin dalla iniziale “Threshold” o la titletrack “Eos”, si viene così a creare un effetto armonico a livello sensoriale, questo fa sì che l’ascolto sia fluido e aggraziato anche quando le pachidermiche impronte dai tratti stoner evidenti s’impongono.
Per essere una release autoprodotta i ragazzi han realizzato un gran bel lavoro, sia dal punto di vista esecutivo dove Magnus Andre (basso, voce e synth) e Jarmo Nuutre (batteria, programming e voce) si gestiscono e coadiuvano egregiamente, sia per quanto riguarda il suono che pulito e bilanciato dona risalto soprattutto alle corde del basso che più e più volte incantano divenendo spesso e volentieri uno dei punti focali d’attrazione, merito anche questo che rimane in casa visto che della registrazione e del missaggio se n’è occupato lo stesso Andre.
Come bravi artigiani hanno modellato fase dopo fase la creatura, il risultato che n’è venuto fuori è “Eos”, una marmitta che ribolle colma di buona musica pronta a farsi gustare dagli appassionati del genere o da chiunque abbia bisogno di fuggire dalla terra cercando riparo in spazi sconfinati in cui perdersi, lasciando ad altri comuni mortali la noia della normalità statica.

Author: Mourning
Slow Burn Records 27.06.2018, 08:59
 Назад
1 2 3
Вперед 
Написать отзыв

Все лейблы