Save 25%

HellLight - …And Then, The Light Of Consciousness Became Hell… (CD)

funeral death doom metal, Solitude Productions, Solitude Productions
41 reviews Write a review
List price: 533.33 Р
400.00 Р
You save: 133.33 Р (25%)
Price in points: 600 points
SP. 043-10 x
In stock
+ −
The third album of a Brazilian band demonstrates the further progress of the musicians. Six epic tracks featured on the album are filled with deep tragic passion created by solid guitar sound and rich keyboards. Dense sound and interesting melodies distinguish the album among their other works. Piano interludes, mid-tempo fragments and clean vocals make the new album of HellLight an outstanding example of funeral doom death metal.

Tracklist:
1 The Light That Brought Darkness 12:21
2 Downfall Of The Rain 14:12
3 Soaring Higher 14:06
4 Children Of Doom 12:19
5 The Secrecy 12:53
6 Beneath The Light Of The Moon 12:55

Artist:
HellLight
Artist Country:
Brazil
Album Year:
2010
Title:
…And Then, The Light Of Consciousness Became Hell…
Genre:
funeral death doom metal
Format:
CD
Type:
CD Album
Package:
Jewel Case
Label:
Solitude Productions
Cat Num:
SP. 043-10
Release Year:
2010
Country Of Manufacture:
Russia
 Prev
1 2 3 4 5
Next 
Review
Froster
8/10
04.08.2011

С таким названием как HellLight играть разве что блек или дез, но как оказалось бразильцы извлекают из своих инструментов скорбные звуки тягучего и мрачного дез дума, перемешивая жёсткий гроулинг со стонущим чистым мужским вокалом. В этой музыке легко заблудится и потерять нить мелодии, потому как она льётся без конца и без начала, по крайней мере складывается именно такое впечатление. Хмурые и атмосферные клавишные партии, как правило идут фоном, но иногда и выходят на передний план, добавляя красоты звучанию, которое между прочем отлично записано. Да и с техникой исполнения у ребят всё отлично. Просто ещё один великолепный образчик дез дума, который должен непременно понравится всем ценителям сего стиля.

Author: Rover
Solitude Productions 27.08.2011, 05:25
Review
Diztorted
01.03.2011

Прям «мурашки по коже» от живости и реалистичности доносящихся из колонок тягучих, мрачных, давящих гитарных риффов и, в целом, древнейшего дум-металла в духе Candlemass, Solitude Aeternus, Tristitia иже с ними. Как давно это было, как мощно это звучит и сейчас! Звук ныне, конечно, уже гораздо мощнее, клавиши на несколько порядков богаче сэмплами, но эти блага технического прогресса в данном случае нисколько не осовременивают музыку, ибо основа – она задаёт настрой, и всё в ней, а не в атрибутах как таковых.

На данном альбоме чистый вокал, претендующий на оперный, конечно не дотягивает до незабвенного Мессия Марколина, и не изобилует тонкими приёмами исполнения, но сильный, весьма уверенный и, что также важно эмоциональный. Он делит роль с хрипяще-сопящим вокалом, который тут тоже весьма уместен.

Атмосфера альбома – эзотерика, тайное «другое» знание, мрак. Эх, «добрая» старая Европа..! Чего стóят хотя бы логотип с замечательно изображённым адским свечением букв (особенно первой из слова «Hell») и не менее адской пентаграммой; тексты, пронизанные отчаянием и горечью утраты смысла жизни.

Мелодизм создаётся гитарными жанровыми риффами и обильными клавишами, которые порой строги и классичны (пианино), камерны (орган), а порой атмосферны и расширяют звучание металл-секции. В общем, всё так, как и должно быть в хоть и sympho, но metal’е!

Вынужден отметить, что альбому не хватает более ярких моментов (мелодий, ритмов, риффов и пр.), и он немного однообразен. В некоторой прямолинейности и тягучести тут может показаться funeral metal, но только «показаться»!

Ценителям и любителям жанра рекомендуется!

Author: Valentii
Solitude Productions 27.08.2011, 05:24
Review
Global Metal Network
7.5/10

Amassing a one hour twenty minute, six track third full-length release is Brazil's Funeral Death Doomsters HellLight, combining the deepest and darkest atmosphere in the depression state with Metal, the Brazilian trio cultivate a new meaning of soul-chilling and spine-whipping. It is the sort of release that many would be astounded by, one by the vibrant and different song composures but more than ever the sheer length of each song, this is probably in the top 30 of the longest albums in Brazilian Metal history, '…And Then, The Light of Consciousness Became Hell…'.

Author: RHYS STEVENSON
Solitude Productions 16.07.2011, 02:16
Review
Doom Metal Front
7.5/10

Dank des scheinbar unaufhaltsamen Expansionskurses von SOLITUDE PRODUCTIONS findet nun auch das brasilianische Duo HELLLIGHT, nach einem ersten Demo im Jahre 1998 und zwei Alben 2005/2008, mit seiner aktuellen Full-Length „…And then, the light of consciousness became hell…" Unterschlupf beim russischen Doom-Label. Fast schon standesgemäß für südamerikanische Bands strahlt uns auch hier ein großes Pentagramm vom Frontcover an, welches auf die antichristliche Intention von Fabio De Paula (vocals/guitar/keyboards) und Alexandre Vida (bass) hinweist. Textlich wendet man sich jedoch nicht dem Satanismus zu, sondern frönt in erster Linie dem Heidentum und behandelt Themen wie Einsamkeit und Tod. Dieses lyrische Konzept wird von den beiden Paulistanos und mit Unterstützung eines im Booklet leider nicht erwähnten Gastschlagzeugers, symphonisch instrumentalisiert und mit todesmetallischem sowie epischem Gesang versehen, in eine wahrhaft monumentale Funeral Doom Form gegossen. So bringt es dieser, im wahrsten Sinne des Wortes Longplayer, mit seinen 6 Songs auf eine Gesamtspielzeit von über ein und einer viertel Stunde und dürfte eingefleischte Funeralisten, denen breite Keyboard-Teppiche zusagen, nach allen Regeln der schwarzen Kunst bedienen.

Author: Slowmas
Solitude Productions 06.06.2011, 23:33
Review
Metal Revolution
8.3/10
17.05.2011

Never heard of a Brazilian band playing doom? If so, here’s your unique chance to get familiar with one of the best of its kind. HellLight is the name of this Brazilian duo (from São Paulo ) and they are presented here with their third album entitled ...And Then, The Light Ff Consciousness Became Hell... being a very slow-paced, plodding, melodic and highly atmospheric album in a doom/death manner. There’re again some funeral doom elements, but this would not be a quite fitting description as their sound has a lot more to offer that just haunting funeral chants.

The sound is heavy and massive, but with soaring keyboard parts, semi-growling vocals and distorted guitars. It is clear to me that this band is not afraid of challenging themselves and their audience. There’re some odd and unexpected switches and turns on this record, spicing the whole thing a bit.

...And Then, The Light Of Consciousness Became Hell... is a well-structured, focused, balanced and tight album. Lyrical themes on this album are mainly about; sorrow, loneliness, death and paganism. HellLight has an ambition of creating an art rather than just noise and with this six-tracker opus I think they’ve succeed. Esp. recommended for fans of Tiamat, Candlemass, Saturnus and similar obscure funeral doom acts.

...And Then, The Light Of Consciousness Became Hell... made a big impact on me and therefore I can only advise you to give these dedicated guys a chance they deserve. "May the Pagan philosophy lives among our souls”.

Author: bato
Solitude Productions 18.05.2011, 01:42
Review
Evilized

Unheil verkündend prangt der Titel “…AND THEN, THE LIGHT OF CONSCIOUSNESS BECAME HELL…” auf dem, mit einem Pentagramm verzierten, Artwork des aktuellen Werkes der Gruppierung HELLLIGHT. Wie bereits auf den Vorgängeralben “IN MEMORY OF THE OLD SPIRITS” und “FUNERAL DOOM” sprengt die düstere Tonkunst nahezu das Fassungsvermögen der sie präsentierenden Lichtscheibe. Lediglich 1 Minute und 14 Sekunden bleiben von den sechs episch ausufernden Stücken ungenutzt.

Mit majestätischer Erhabenheit fließt so ein zähes und hymnenhaftes Endprodukt aus den heimischen Boxen

Der aufmerksame Leser dieses Artikels wird aus den obigen Zeilen bereits herausgelesen haben, welchen musikalischen Pfad das brasilianische Duo mit seinem Schaffen beschreitet. Mit viel Liebe für`s Detail wurde von den kreativen Köpfen hinter dem Namen HELLLIGHT ein dichtes und packendes Klanggewand geschaffen, dass sich aus einem dezent, aber wirkungsvoll bedientem Schlagwerk und schleppenden Gitarrenriffs zusammensetzt. Trotz der sehr geschickten Einarbeitung eingängiger Melodien der Saitenfraktion, sind die sphärischen Klänge eines Tasteninstrumentes wichtiger Bestandteil der weiteren Ausschmückung der schleppenden Grundstruktur des Liedguts. Eine gewisse Monotonie macht sich auf “…AND THEN, THE LIGHT OF CONSCIOUSNESS BECAME HELL…” dennoch bemerkbar und gehört doch zugleich in gewisser Weise zum guten Ton eines Funeral Doom Metal Werkes. HELLLIGHT überspannen den Bogen der Eintönigkeit allerdings nicht und sorgen vor allem mit unterschiedlichen Gesangspuren für regelmäßig neue Eindrücke. Neben den genretypischen Growls setzt Sänger “Fabio” mit verzweifelt und klagend anmutendem Klargesang stimmungsvolle Akzente. Mit majestätischer Erhabenheit fließt so ein zähes und hymnenhaftes Endprodukt aus den heimischen Boxen, in dem die gängigen Thematiken Einsamkeit und Tod durchaus sehr gelungen vorgetragen werden.

Abschließend stellt sich dem Hörer jedoch die Frage der Notwendigkeit “…AND THEN, THE LIGHT OF CONSCIOUSNESS BECAME HELL…” auf eine Gesamtspielzeit von nahezu 80 Minuten zu ziehen. Eine Kürzung mancher Stücke wäre sicherlich von Vorteil gewesen, da das Material nach einer gewissen Zeitspanne trotz seiner vielen auflockernden Momente anstrengend wirkt und daher nicht unbedingt an einem Stück genossen werden sollte.

Einen Einblick in die Klangwelt von HELLLIGHT gewährt deren MySpace Seite, auf der auch das Stück “The Light That Brougth Darkness” vom hier besprochenen Werk probegehört werden kann.

Author: Urkraft
Solitude Productions 14.05.2011, 13:51
Review
Magazyn Gitarzysta
7/10

Brazylijski HellLight dopiero od niedawna znany jest szerszej grupie odbiorców. Zespół istnieje już ponad 10 lat, ale dopiero teraz dorobił się trzeciego długogrającego wydawnictwa (a pierwszego dla rosyjskiej wytwórni Solitude Productions).

Album "...And then, the light of counciousness became hell" wielu słuchaczom uświadomił, że w gorącej, słonecznej Brazylii też gra się wolny, epicki funeral/doom metal. HellLight sami siebie określają jako wypadkową Bathory, Black Sabbath, Candlemass i Danzig, ale rzecz jasna zarówno inspiracji jest więcej, jak i muzyka zespołu nie jest prostą kopią czy sumą dokonań tychże artystów. Ale niewątpliwie jest to "stara szkoła" tego typu grania, wzbogacona o wpływy muzyki filmowej czy melodyjnego death metalu. Nie obyło się nawet bez złośliwych uwag, że w istocie tego typu muzyka była nagrywana 20 (i więcej) lat temu, natomiast dziś brzmi nieco anachronicznie. Tyle tylko, że ten zarzut dla wielu jest zarazem podstawowym atutem. A 12-minutowe kompozycje robią wrażenie na każdym fanie funeral/doom. I do takich właśnie odbiorców skierowane jest to wydawnictwo.

HellLight na swym trzecim albumie nie brzmią radykalnie inaczej, niż na wydawnictwach go poprzedzających. Długie, majestatyczne kompozycje, smutek, pogaństwo, czyste wokale, klawisze, lekkie wpływy death i black metalu, chóry jak ze wspomnianego Bathory. Tutaj dostajemy to natomiast w zwielokrotnionej, prawdziwie epickiej dawce. 6 utworów trwa w sumie prawie 80 minut, ale nie odczuwa się tego podczas słuchania. Ta muzyka pozwala wpaść w lekki trans, stan zawieszenia - być może to zasługa zawartej w niej melancholii. Mimo, że "...And then, the light of counsciousness became hell" nie jest płytą perfekcyjnie wyprodukowaną ani tym bardziej odkrywczą czy zaskakującą, fani gatunku na pewno ją polubią. To jeden z tych albumów, które mimo iż nie są wybitne, potrafią sprawić wiele przyjemności.

Brazylijczycy zaczynają bardzo podniośle ("The Light That Brought Darkness") i w zasadzie do końca nie spuszczają z tonu. Pewna monotonia tej muzyki jest zarazem jej zaletą. Taki właśnie powinien być klimatyczny, epicki metal. Kompozycje rozwijają się powoli, wzbogacane o kolejne partie instrumentów, bardziej złowieszcze wokale czy gitarowe solówki. Zdarzają się melodyjno-deathowe fragmenty, ale są one naprawdę szczątkowe i dobrze się dopełniają z funeralnym klimatem całości. Poza wymienionymi kapelami można muzyczną propozycję HellLight porównać do dokonań Opeth, Anathemy czy Tiamat. Tyle tylko, ze Brazylijczycy grają jeszcze bardziej "w starym stylu", nawiązując do absolutnych klasyków doom metalu (również brzmieniowo). Wydawnictwem tym powinni tez zainteresować się fani progresywnego rocka - HellLight wpisują się i w te stylistykę, nie schodząc przy tym z kursu funeral/pagan metal. Podniosłej muzyce towarzyszą zarówno czyste, doomrockowe wokalizy, jak i te blackmetalowe. Do tego depresyjno-pogańskie teksty, okładka w kolorach brązu i sepii, tytuł przywołujący skojarzenia choćby z włoskimi horrorami (np."Siedem Bram Piekła/The Beyond" Lucia Fulciego - zresztą nawiązań do soundtracków autorstwa Fabio Frizziego też można się dosłuchać). HellLight nigdy nie twierdzili, że są oryginalni albo chcą dokonać rewolucji. Aktualnie są w czołówce brazylijskiej sceny metalowej, a w podkategorii "down tempo" nie mają u siebie chyba większej konkurencji. Tym bardziej cieszy, że swą trzecią płytą nareszcie wypłynęli i mają okazję podbić serca fanów funeral/doom na całym świecie. To jeszcze nie jest arcydzieło w swojej kategorii, ale warto zapamiętać nazwę HellLight - niebawem będą także w światowej czołówce "slow metalu" .

Author: Krzysztof Kołacki
Solitude Productions 07.05.2011, 04:57
Review
Metal Review
7/10
24.04.2011

Funeral doom can be a real bastard. This sub-sub-genre is supposed to be able to convey to the listeners the deepest desperation and existential hopelessness, but it can easily fall into deep/cheap melodrama. At its best (see Evoken, Thergothon and Morgion for reference) funeral doom manages to create this frame of mind in the listener through its slower-than-slow rhythms, sad, echoing (as if from the depths of a tomb…) chord progressions and despairing vocals. At its craziest (as it happens with Catacombs), it’s just a cavernous, occult dread that might easily sound as simply OTT to some listeners as it does revelatory to others. And at its worst, it’s just middle-of-the-road goth rock played really slow, with heavier guitars and “brootal” vocals and it sounds plainly moppish.

Thankfully, Brazil’s HellLight manages to take the proper path for funeral doom and …And Then The Light Of Consciousness Became Hell can become a truly harrowing experience in the realm of slow-and-low music. There’s a lot of majesty contained in the music, what with the imposing but never irritating synths taking the forefront, along with the crushing guitars. There’s also a lot of despair, expressed through the harsh vocals and the sloth-like rhythms and minor, dismal chords. What matters most, though, is the balance struck between these two elements, making it neither melodramatically maudlin, nor brutally pushback-y.

Let’s be honest, though: as this is funeral doom to the core, there’s not much variation to be found in the music. Everything’s extremely slow, dark and despairing and guarantees to wilt happiness or any other positive feeling a listener might harbor. So, basically, this is music for the more hardened aficionados of doom, those who don’t go to it for the slug-like groove found in the genre’s more “classic” purveyors, but who go to wallow in the misery that (under proper conditions) this kind of music can invoke. HellLight smartly manages to at least differentiate every song from each other, through clearly defined riffs for each of them and nice instrumentation and interplay, although I think that the band wants us to see ...ATTLOCBH as one huge (almost-80-minute-long) experience, to be enjoyed (or endured, take your pick) in one take.

So is everything happy bunnies and shiny clouds here? No. My main gripe lays in the use of clean -- almost falsetto -- vocals on some songs. They’re less effective than the growls mainly used in the record, and I suspect that they might annoy the listener. Also, the band needs to better edit its songs, as their lengths tend to push them into redundancy and to threaten one’s attention. Plus, if a little more care was paid to production details matters would’ve surely been better. (The guitars might’ve needed a bit more presence and, ehm, crunch.) All in all, though, fans (although I’m not exactly sure that the term can be implemented here…) of well-thought and well-played funeral doom will be happy to know that HellLight provides the goods and they are imminently check-out-able.

Author: Dimitris Chrys
Solitude Productions 24.04.2011, 14:40
Review
Antichrist zine 11/2011
9.5/10

Argh!!! Brazil, San Paolo, there are really big amount of metal bands, and HELL LIGHT are from there. When I listen to this CD for the first time, I got really excellent emotions, as music on this CD is more than awesome and killing by its inner world. Six long but concrete tracks of Epic, sorrowfull and unbelievable catching and deep doo metal. Heavy guitars comes with slow tempos, with keys carcass and slow drumming, with both rough and clear vocals. Guitar work is just amazing, first of all – all guitar parts are clear and have really great rhythmical structure, and then I can’t miss guitar solos, as they are just brilliant! Such deep and twisted, with really freezing atmosphere... This album is some great mixture between BATHORY (mid), CANDLEMASS etc... And if you feels that you need something really impressive as for doom metal, tha do not hesitate and look for this great CD!
Solitude Productions 23.04.2011, 14:53
Review
Metal Storm
7.5/10
04.04.2011

So this marks the third leg of the "BitterCOld South American Doom Tour", following previous stops in Argentina (band]Fungoid Stream[/band]), and a double-header (Mar De Grises , Procession) in Chile, we now find ourselves bound for Brazil with Helllight.

The music of …And Then, The Light Of Consciousness Became Hell… is primarily death doom with some funeral influences. Tracks, as you can imagine are slow, crushing, and horribly depressing. Miserable, distorted riffs coupled with plodding drumming and subsonic growled vocals punish the listener…

But why stop there?

In addition to the standard aforementioned components of the genre, Helllight also toss some other elements into the mix to pile further misery onto the listening experience. Keyboards illuminate the album with a hellish ambiance and piano lines add melancholy to the misery. Frontman Fabio (no, not that Fabio!) mixes up his growls with some whiny-tortured sounding clean vocals vaguely reminiscent of Black Sabbath-era Ozzy, bringing in another element of woe.

Somehow, while long and unrelenting, the band do manage to capture some different facets of misery in their songs… so while "The Light That Brought Darkness" might leave you feeling just as horrid as "Soaring Higher", it's a different kind of misery. You know, the difference between, say, finding out the family dog was hit by a car and realizing you are a complete failure, you'll never amount to anything and the best you can hope for in life is to work your way up to fry cook at the local burger joint. Both (songs and circumstances) will leave you crying into your pillow at night, praying for sleep (or sweet death) to come.

Perhaps the only thing longer than the album title, …And Then, The Light Of Consciousness Became Hell…, is the album itself. The six death doom songs that comprise this album take up damn near 80 minutes. The tracks all range between 12 and 15 minutes long, and feel twice that.

All in all it's grueling listen… bleak, oppressive, and perhaps a tad overwhelming. But that's the point. So if you are a masochist and like having your music violate your very being, …And Then, The Light Of Consciousness Became Hell… might serve as a good fix to your nasty habit.

Author: BitterCOld
Solitude Productions 05.04.2011, 03:49
 Prev
1 2 3 4 5
Next 
Write a review

All Labels