When Nothing Remains - As All Torn Asunder (CD)

melodic doom death, Solitude Productions, Solitude Productions
600.00 Р
Цена в баллах: 900 баллов
SP. 056-12 x
В наличии
+
Дебютный альбом проекта, созданного музыкантами известной шведской группы Nox Aurea при участии Юхана Эриксона (Draconian, Doom:VS и Shadowgarden), исполнившего все партии чистого вокала!«As All Torn Asunder» - это 70 минут утончённого мелодичного doom death metal от профессиональных музыкантов, вложивших душу в своё творение и продумавших его до самых мелких деталей, - начиная от аранжировок до мощного звука.Альбом станет лучшим подарком всем любителям современного doom death metal в стиле Nox Aurea, Ablaze In Hatred, а также поклонникам таких групп, как Swallow The Sun и Draconian!

Треклист:
1 Embrace Her Pain 7:28
2 The Sorrow Within 11:41
3 A Portrait Of The Dying 7:15
4 Mourning Of The Sun 8:43
5 Solaris 1:15
6 Her Lost Life 9:00
7 In Silence I Conceal The Pain 7:45
8 As All Torn Asunder 13:02
9 Outro: Tears 3:56

Артист:
When Nothing Remains
Страна артиста:
Sweden
Год альбома:
2012
Название:
As All Torn Asunder
Стиль:
melodic doom death
Формат:
Compact Disk
Тип:
CD
Упаковка:
Jewel Case
Лейбл:
Solitude Productions
Кат. номер:
SP. 056-12
Год издания:
2012
Страна-производитель:
Russia
Review
Iye Zine
13.04.2012

I When Nothing Remains sono l’ennesima ottima espressione del doom scandinavo estratta dal magico cilindro della Solitude.

La band svedese è di recente formazione anche se i due musicisti coinvolti, Peter Laustsen e Jon Sallander, non sono certo alle prime armi; in particolare il primo è stato fino allo scorso anno una colonna portante dei validi gothic-doomsters Nox Aurea.
Come spesso mi trovo a sostenere in queste occasioni, il fatto che la proposta musicale non presenti particolari variazioni sul tema, non esclude a priori la possibilità di ascoltare un lavoro di qualità rilevante.
E’ questo il caso di “All Torn Asunder”, disco che attinge certamente a piene mani da quanto già prodotto dalle band che hanno fatto la storia del death-doom, ma con un gusto e una sensibilità compositiva davvero encomiabile.
In effetti, il sound dei nostri si presenta da subito come un riuscito mix tra Swallow The Sun e My Dying Bride (inevitabili quando si parla di death-doom), con un certo sbilanciamento però a favore dei primi.
Infatti, molti brani riportano alla mente le prime uscite della band finlandese, con l’uso di sonorità malinconiche contrappuntate da uno splendido lavoro di tastiera e dall’uso di un growl molto efficace; alcuni spunti melodici si rifanno alla migliore produzione dei Draconian, e forse non è un caso che Johan Ericson, che di questi ultimi è chitarrista e compositore, sia stato chiamato a produrre l’album e a prestare le proprie clean vocals.
Il disco, pur nella sua lunghezza che supera abbondantemente l’ora complessiva di durata, mantiene sempre viva l’attenzione dell’ascoltatore, anche perché , pur mantenendo il mood malinconico che è il marchio di fabbrica del genere, ogni brano denota una certa varietà presentando break melodici con clean vocals, come nella coda dell’opener “Embrace Her Pain”, oppure ricorrendo ad riff granitici quanto efficaci (esemplare in questo senso la splendida “The Sorrow Within”); nel complesso si può tranquillamente affermare che la band riesce a mantenere sempre un eccellente equilibrio, evitando da una parte di cadere nel’immobilismo di certo funeral e dall’altra di farsi attrarre irrimediabilmente dalla faciloneria di molte proposte gothic-doom.
Il lavoro non presenta alcuna traccia più debole, quella che fa venire voglia di premere il tasto “skip”; ogni brano riesce a imporsi grazie alla capacità del duo nel creare atmosfere maliconiche e ricche di melodie memorabili: dovendo fare una scelta, davvero difficile in questa occasione, estrapolerei “Mourning Of The Sun” con una splendida linea chitarristica a far da guida nei suoi quasi nove minuti di durata, “Her Lost Life”, “swallowiana” più che mai, e la title-track, intrisa di drammaticità fin dall’intro tastieristico e dai rallentamenti ai confini del funeral.
I testi, come si può immaginare già dai titoli di ogni traccia, non trattano di elfi e dragoni o di epiche battaglie, ma sono intrisi di un lirismo cupo e privo di ogni barlume di speranza (… we have come to the final moment…)
Insomma, un album sul quale veramente non c’è nulla da eccepire e che cresce a ogni ascolto svelando ogni volta un nuovo interstizio ricolmo di struggente amarezza.
Ritengo che la proposta dei When Nothing Remains sia superiore per qualità e pathos rispetto a quanto già fatto dai Nox Aurea, pur battendo questi ultimi territori chiaramente più orientati al gothic; grazie alla scelta di Peter Laustsen, da oggi i malati di doom hanno un altro magnifico progetto sul quale fare affidamento.

Author: Stefano Cavanna
Review
Heavy Music
8/10
03.09.2012

Открывающий трек, начинающий "воздушным" проигрышем на клавишах обещает перерости в ни что иное, как дебютный альбом проекта, созданный музыкантами групп, уже сыскавших себе известность, таких, как Draconian или Nox Aurea. Сама работа представляет из себя, можно сказать, классический шведский дум-дэт со всеми отсюда вытекающими...

Трагичная, слегка надрывная, но в то же время очень мелодичная и невероятно проникновенная музыка повествует нам концептуальную историю, кстати говоря. А если вы хотите узнать какую, или, того лучше, ещё более полно прочувствовать её самому- то в этом вам несомненно поможет оформление альбома и лирика в буклете.

Все, кто работал над этим альбомом, от художника до звукоинженера,несомненно, постарались на славу, уделив внимание буквально каждой мелочи, подарив тем самым всем любителям подобной музыки ещё один хороший альбом, коих на самом-то деле не так уж и много

Author: Grimmsberg
Review
Metalizer
4.5/5


Красивая сказка от шведов When Nothing Remains представлена на дебютном релизе "As All Torn Asunder", достаточно только внимательно взглянуть на арт-ворк, который выглядит как бесценный шедевр мирового изобразительного искусства. Не часто нынче встретишь подобные изумительные полотна в качестве оформления альбомов групп металического направления. Более того, у этой иллюстрации есть не менее интересное продолжение в формате звукового сопровождения, что создаёт впечатление будто начинаешь слушать аудиокнигу с указанными текстами и подробными прекраснейшими художественными изображениями.
When Nothing Remains представляет собой doom-death metal проект, созданный участниками группы Nox Aurea, в котором в качестве гостевой звезды отметился Johan Ericson (известный нам своей деятельностью в таких коллективах, как Shadowgarden, Draconian, Doom:VS), исполнивший все партии чистого вокала.
Единой нитью пронизаны все треки, предлагая вам окунуться в свой мрачный, тёмный мир, полный печали и боли. Медленные гимнообразные композиции заманивают слушателя своими восхитительными мелодичными партитурами. Тёмная красота альбома сокрыта в неподдельной яркой атмосфере, чтобы окунуться в этот мир, нужно прочувствовать каждый трек в отдельности. Но в то же время вихрь скорбных композиций затягивает в свой водоворот эмоций и чувств, затягивает всё глубже и глубже, на самое дно. Выплыть обратно на поверхность вам позволят только по окончании релиза, то есть после 70 минут, в которые завёрнуты 9 миниопусов. Разве что несколько настораживает повторность материала, не будем указывать пальцем на параллели с другими подобными коллективами, думаю, многие поймут.
Подавленный, убитый горем альбом не только музыкально, но и текстами. Плотная гитарная работа, накатывающая волнами, иногда уступает место фортепиано, пассажи которого разряжают общую обстановку, успокаивают словно легкое прикосновение океана на отдалённом одиноком берегу в ночной тишине. Но основные линии гитары зачастую звучат с некоторым пафосом, слишком завышено. В любом случае атмосфера приобретает холодные оттенки, не тёплые, она торжественна, но грустна.
Из наиболее понравившихся треков выделять ничего не хотелось бы, все они слеплены приблизительно одинаково, из одного теста с той же начинкой по единому образу и подобию. Хотя инструментал "Solaris" достоин того, чтобы его подчеркнуть, потому что он уносит вдаль за горизонт глубоких раздумий над аспектами мироздания. А продолжением этой темы в лирическом плане является заглавная композиция "As All Torn Asunder", содержание которой обрекает лишь на тихое, послушное смирение, когда действительно всё рано или поздно разлетится на куски, остаётся только свыкнуться с этой глобальной мыслью. Останется вечность и больше ничего. Релиз предоставлен Solitude Prod.

Есть: Johan Ericson, параллели, завораживающий арт-ворк
Нет: абстракционизм, импульс, вибрация

Атмосфера – 5/5
Техника – 5/5
Материал – 4/5
Реализация – 4/5
Review
The Pit of the Damned
7/10
12.09.2012

Speravo decisamente in un’estate più solare e più allegra, poi ovviamente ha messo il suo zampino la Solitude Productions ed ecco catapultarmi nelle atmosfere plumbee ed autunnali tipiche delle band prodotte dalla label russa. Anche quest’oggi quindi una bella dose, formato famiglia, di death doom nella vena più romantica, quella della scuola svedese, con i Draconian maggiore fonte d’ispirazione e proprio come i godz appena citati, dalla Svezia arrivano anche questi When Nothing Remains, che presentano tra le proprie fila ex membri di The Cold Existence ed Algaion, affiancati da Johan Ericson dei già citati Draconian, alle clean vocals. Quindi facile aspettarsi sonorità doom dalla presa facile, complici splendide melodie sin dall’iniziale “Embrace Her Pain”, costituita da suoni maestosi, epici, malinconici, sorretti da una potentissima ritmica che trova i suoi momenti di quiete in drammatiche aperture pianistiche. “The Sorrow Within” trae ispirazione invece dalla scuola britannica, My Dying Bride in testa: suoni privi assolutamente di solarità, lenti, seducenti, con le growling vocals a tener banco e ad emozionarmi per la loro capacità di conferire grande pathos alla proposta dei nostri. Eccellente, pur non inventando nulla di nuovo. Ancora un altro pezzo dai contenuti brillanti si rivela “A Portrait of the Dying”, fluido, dinamico, raffinato ed estremamente melodico, con quel tocco gotico che dà modo a “As All Torn Asunder” di prendere le distanze dalle altre release firmate Solitude Productions. Fino a metà album, la band avrebbe meritato sicuramente un’ottima votazione, poi, nella seconda metà della release, ecco venir meno le iniziali parti vincenti, aumentare le scopiazzature dalle altre band del rooster Solitude Productions, mancare un po’ di verve e personalità e veder quindi spegnersi ogni tipo di velleità dei nostri, con un album che perde dinamismo e rischia di scadere nel già troppo sentito. Un vero peccato, perché “As All Torn Asunder” rischiava di essere una bomba. Rimandati a pienissimi voti.

Author: Francesco Scarci
Review
Metalstorm
7.3/10
01.08.2012

The pretty groovy cover art of As All Torn Asunder gives you a pretty decent idea of what to expect musically. In a funeral foggy graveyard we watch a well-dressed dandy as he escorts his ghostly lady to the black horses and creepy pilot of the "bring out your dead" wagon…

Clearly When Nothing Remains is one of those Crustpunk/Grind bands that crams 47 songs into 12.5 minutes of music.

Well, either that or another one of those doom bands that continues to pay sonic homage to some of the big names that helped launch the genre. You know, like Lost My Draconian Bride.

Even if derivative, the music is sonically packaged in a manner about as appealing as the visual packaging. As the album kicks off with "Embrace Her Pain", piano and keyboards slowly usher us in before lush, deep, moody melodic death doom pours forth, enveloping you in a melancholic fog.

The album goes on (and on, and on) from there. Nine tracks (well, seven proper, along with a short interlude and a closer) span 70 minutes … and it seems to drag long enough where when I'm listening to this in the background while engaging in another activity, after what seems a long time I'll turn my head, listen a second or three, and think, "wait? This album is still going?" The slow tempos, mournful fog, and swell production values of this album at least don't make this an unpleasant experience like perhaps more aggressive styles seem when they continue , rather like this sentence, long after you'd like to see them end and continue to carry on without regard for your desire to see your time spent elsewhere.

Furthermore, the style of music doesn't deviate terribly from the opening track - which is perhaps my favorite of the lot. Without any seemingly random changes beyond doom riffing with growling cutting to short keyboard/piano passages before resuming the power chords and growling, this is akin to a long road trip through the country. You know, the scenery is pleasant enough, but after a while, the beauty is diminished by the unending uniformity.

While this seems harsh, I suppose it's partially Negative Nancy overkill considering that while songs are similar to one another … and ones others have done… they are still good. This is another one of those albums I can hit play over and again and find myself neither pumped for another journey by doomtrain, nor dreading an hour and change of my listening life not listening to Sleestak or some other band I fixate on.

Author: BitterCOld
Review
Metal Daze
4/5
26.05.2012

¿Cuánto tiempo hace que no nos sorprendemos con un disco de Doom/Death como lo hacíamos con los primeros de MY DYING BRIDE, ELEND o DRACONIAN? Pues bien, los suecos WHEN NOTHING REMAINS, parecen haberse dado cuenta de esto y han editado un álbum debut lleno de todas esas cosas que hacen a un gran disco de este género: oscuridad, desesperación, tristeza, mística y, por qué no, romanticismo. Amargo, lúgubre, y dulce también, el sonido de esta agrupación nos lleva a ese lugar donde las hadas han caído, y la luz de la luna se ve cegada por la densa niebla y las nubes negras que generan el escenario perfecto para que nuestras peores pesadillas se hagan realidad.

Y si bien este es el álbum debut, sus miembros no son ningunos novatos. En su formación se encuentran Peter Laustsen (NOX AUREA, THE COLD EXISTENCE, RIMFROST) y Jan Sallander (THE COLD EXISTENCE), y cuentan con la participación especial de Johan Ericson (DRACONIAN, DOOM:VS, SHADOWGARDEN) en las voces limpias y que además se encargó de la mezcla y la masterización. La combinación de voces limpias y guturales es excelente a lo largo de todo el disco y, la presencia de voces femeninas, enriquece y potencia el lado más oscuro de la banda. Las guitarras densas, pesadas y arrastradas se lucen bajo pianos tristes y violines melancólicos y desesperados.

La placa arranca con “Embrace Her Pain”, una introducción por demás emotiva, que nos atrapa instantáneamente y, prácticamente, nos obliga a escuchar los restantes 60 minutos del álbum. Sin perder la línea, “The Sorrow Within”, aparece entre la niebla con un traje fúnebre, cuya etiqueta dice “EMPYRIUM” y su confección recuerda, quizás, a un AMORPHIS ya olvidado. El porte y la elegancia se mantienen inalterados durante los 11:40 que dura su parca y abrumadora presencia. “Mourning Of The Sun” y “Her Lost Life” son de los temas más destacables y conllevan una especie de sabor agridulce de potente sonido que despliegan la alfombra roja para que “As All Torn Asunder” capte nuestra atención por completo bajo la hermosa y colorida estética de las cuerdas que lloran de dolor con cada caricia de su arco haciendo que esas “Tears” cierren dramáticamente la obra con un último adiós.

Quizás necesiten de varias oídas hasta lograr meterse en ese lugar misterioso, condenado y falto de emoción donde todo es sombra y polvo, pero vale la pena el esfuerzo. Mientras muchas bandas del género intentan resurgir con grandes álbumes, creo que WHEN NOTHING REMAINS nace con un Doom / Death fresco y moderno pero que no olvida sus raíces, sino que las muestra en cada uno de sus brotes.

No estamos frente a un Turn Loose the Swans o Arcane Rain Fell, eso esta claro; pero sí esperen encontrarse algo de características similares pero con características del Doom moderno. Un gran comienzo para una banda que promete mucho.

Author: Estanislao
Review
Lords of Metal
7.8/10

‘As All Torn Asunder’ is het debuut van het Zweedse When Nothing Remains dat werd opgericht door Peter Laustsen die ook actief is in The Cold Existence en in het verleden ook deel uitmaakte van Nox Aurea. Samen met Jan Sallander vormt hij de kern van deze band. Voor de cleane vocalen hebben ze onder meer Johan Ericson van Draconian en Doom:VS ingehuurd. Als je deze bandnamen hoort begrijp je wel dat je melodieuze doom/death metal voorgeschoteld krijgt die niet ver verwijderd is van Nox Aurea of Draconian. Als je mij echter vraagt hoe ik de band zou moeten omschrijven zou ik zeggen dat het klinkt als een mix van Katatonia ten tijde van ‘Dance Of December Souls’ en Swallow The Sun, waarbij ik moet aantekenen dat het qua geluid erg in de richting van de Finnen ligt. De Katatonia referentie zit hem meer in de gebruikte melodieën. When Nothing Remains vindt het wiel niet opnieuw uit en echt origineel is het ook niet te noemen, maar het wordt wel gewoon heel erg sterk gebracht. Liefhebbers van deze stijl zullen dit ook ongetwijfeld waarderen.

Author: Pim B.
Review
Lords of Metal
8.5/10

Debuutalbum ‘As All Torn Asunder’ mag dan op een Russisch label (Solitude Productions) uitkomen, When Nothing Remains is zo Zweeds als maar zijn kan. Dit werd in 2010 in het leven geroepen als project van ex-Nox Aurea leden Peter Laustsen en Jan Sallander die beide ook enige bekendheid genieten vanwege de ‘on hold’ gezette melodische death metal band The Cold Existence. Bij doom liefhebbers moet de naam Nox Aurea toch een belletje doen rinkelen, want die band bracht twee uitstekende albums uit via Napalm Records. Er is nog een aardigheid die meteen onze interesse wekt. Johan Ericson, bekend van Draconian, Doom:VS en Shadowgarden deed de mix en mastering voor dit doom/death metal album. Bovendien is hij ook verantwoordelijk voor alle cleane zang, terwijl Jan Sallander een sappige lage growl over ons laat heen rollen. We treden dus vol verwachting de duisternis tegemoet om ons te wentelen in een zeventig minuten durende melodieuze, melancholische catharsis.

Deze catharsis is een feest voor elke rechtgeaarde doom/death metal fan. Dat betekent dat er op tijd en stond een acceleratie gebeurt, de krachtige grunts wordt aangemoedigd door een heftiger instrumentarium, maar het tempo ligt overwegend laag. Ik vertel hier niets nieuws, maar ook dit genre heeft een grote mate aan herkenbaarheid, zelfs bij een eerste luisterbeurt. De eerste doomsymfonieën op dit album: ‘Embrace Her Pain’ (zeven minuten) en ‘The Sorrow Within (bijna twaalf minuten) bevatten dan ook alle welbekende ingrediënten om de zon meteen achter de wolken te doen verdwijnen, waarbij de verstilde passages erg mooi zijn. ‘A Portrait Of The Dying’ drijft het tempo wat op met dynamische riffs en een plechtig gezongen fragment met cleane stem. De meest toegankelijke songs – simpelweg omdat zij sterke zanglijnen hebben die meteen blijven hangen – zijn het aan My Dying Bride refererende ‘Mourning Of The Sun’ met zijn meanderende gitaarsolo’s en ‘Her Lost Life’. In dat laatste zijn beklijvende stukken ingebouwd waarbij de zang traag blijft, maar opbokst tegen een zwartgeblakerde pit van de gitaren. Deze song heeft een stuwkracht van jewelste! Ook in ‘In Silence I Conceal The Pain’ en het dertien minuten durende ‘As All Torn Asunder’ worden spanningsbogen opgebouwd waar je heerlijk door meegesleept wordt. Hoeven we nog te vermelden dat het korte ‘Tears’ een ontwapende epiloog is van een dikke aanrader in het genre?

De band heeft dit album opgenomen met drummer Jonas Toxen, maar die is intussen vervangen door Fredrik Hänninen. Ook een bassist (Tobias Leffler) heeft de rangen versterkt want de band gaat in de toekomst zijn materiaal ook live aan de man brengen. Aan een tweede album wordt al gewerkt en daar kijken we naar uit! Wel een opmerking over de layout: de cover art (Zoltan Horvath) is prachtig; de teksten zijn passend bij het genre, maar de spelfouten moeten in het vervolg toch wel uit het boekje gemeden worden.

Author: Vera
Написать отзыв