(EchO) - Devoid Of Illusions (CD)

dark metal / doom death, BadMoodMan Music, BadMoodMan Music
53 reviews Write a review
533.33 Р
Price in points: 800 points
BMM. 047-11 x
In stock
+ −
Bad Mood Man Music / Solitude Productions presents the debut album by an Italian band (EchO)! Outstanding music which cannot be limited by the frames of a certain style combines heavy guitars with atmospheric keyboards, deep growling and clean male vocals while the music varies from extreme death doom metal to aerial post rock. «Devoid Of Illusions» is based on perfect performance and intent attention to details such as arrangement or CD artwork. The album was recorded in UK at Priory Recording Studios (Sutton Coldfield) and CMAT Studios (Birmingham) and produced by Greg Chandler (vocals and guitars in Esoteric) who also appeared as vocalist at the final track!

Tracklist:
1 Intro 0:45
2 Summoning The Crimson Soul 7:29
3 Unforgiven March 9:23
4 The Coldest Land 9:08
5 Internal Morphosis 9:17
6 Omnivoid 8:23
7 Disclaiming My Faullts 7:22
8 Once Was A Man 6:44
9 Sounds From Out Of Space 7:26

Artist:
(EchO)
Artist Country:
Italy
Album Year:
2011
Title:
Devoid Of Illusions
Genre:
dark metal / doom death
Format:
CD
Type:
CD Album
Package:
Jewel Case
Additional info:
debut album
Label:
BadMoodMan Music
Cat Num:
BMM. 047-11
Release Year:
2011
Country Of Manufacture:
Russia
 Prev
1 2 3 4 5 6
Next 
Review
Metalcry
8/10
08.03.2012

He aquí que nos encontramos ante el debut discográfico de los italianos (Echo), quienes presentan vía BadMoodMan Music / Solitude Productions su trabajo de debut “Devoid of Illusions”, redondo del que pasamos a desgranar todos sus detalles a continuación:

(Echo) es de esos grupos que me recuerdan a un montón más por sus secciones instrumentales o punteos y solos de guitarra. Si me pusiera a escribirlos todos jamás acabaría pero si diré que las partes melódicas de la voz de Antonio Cantarin son fáciles de relacionar con las de sus paisanos NOVEMBRE, sobre todo en el tema “Summoning the crimson soul”, algo que, por otro lado, no disgusta para nada.

Uno de los aspectos que primero nos llama la atención es que las introducciones de las canciones abusan de los pianos, al menos a mi parecer, pero no es algo que los perjudique, al igual que las partes melódicas, tal y como podemos comprobar en un cortecoo “Unforgiven March”. Además destaca la claridad de los temas, las partes de guitarra en los cortes melódicos sin guturales de por medio donde la simplicidad de la voz clara resalta. Es por ello que resulta inevitable pensar en ALCEST cuando escuchamos los dos primeros minutos del tema “The Coldest land”, ya que nos recuerda bastante a los franceses respecto a melodía instrumental en general. Este tema es de los que mas me ha gustado en lo que respecta al disco. Impresionantes últimos minutos del mismo, destacando el solo de guitarra.

En “Devoid of Illusions” hay cortes como “Internal Morphosis” que son capaces de trasladarnos a otra dimensión a través de la voz susurrante de Antonio Cantarin y el contraste que crea con la gutural en diversas partes del mismo. Esto último me hace recordar la batalla de las Termópilas de 300 en alguna parte, he ahí una opinión personal…

“Disclaiming my faults” puede recordarnos un poco a cualquier banda de gothic metal en varias partes del mismo, dado que se trata de una balada digna de destacar que nos deja con los vellos de punta durante sus 10 minutos de duración. Siempre he admirado los grupos de doom por su manera de expresarse y de derrochar sentimiento sobre sus letras, quizá por eso sea el estilo con el que mas me identifico y mas me gusta dentro del mundo del metal, pues no todos los grupos hacen de sus letras un reflejo de los sentimientos de una persona.

Finalmente de “Once a man” diremos que es la típica canción que debería ser single por su simplicidad, mientras que el último corte, “Sounds from out of space” está detallado con toques de black metal en su inicio, lo cual nos hace poder sentir el sufrimiento de algo al contrastarlo con los toques de tranquilidad del tema.

En definitiva, nos encontramos ante un debut que, a pesar de que va debilitándose a medida que nos dirigimos hacia el final del mismo, se nos muestra cargado de emociones, seña de identidad del estilo.

Author: Victoria Duran
Solitude Productions 04.08.2012, 03:43
Review
Tempelores
07.03.2012

The Italian Doom formation (EchO) has been founded in 2007. A couple of promo’s came out before, but now the band comes with their full length release “Devoid of Illusions”.

The band says that their intentions were to create music with different influences and the total outcome on this record quite shows that. Yet, the band have found a way to connect it all and make each track match. Above all it is Melodic and in combination with the Death/Doom that results in tracks that have a strong body, but remain quite accessible. Some parts are acoustic, which is a nice addition as well. The Italians surely bring a lot of variation in this release, with quite some long tracks this is very welcome and keeps you interested throughout.
The band has some interesting vocals, a good grunt combined with clean vocals that come quite clear. The bass is represented quite well and guitars are heavy also. This all comes together in a good production so everything seems to be balanced quite well. Simply a fine release of these Doom Metal formation. Perhaps we’ll see them on the road in Europe soon, maybe with compatriots The Foreshadowing which also have a new release coming up. That would suit quite well.

Author: Sabine van Gameren
Solitude Productions 04.08.2012, 03:43
Review
Darkview
8.5/10
08.03.2012

Terwijl vrouwen van middelbare leeftijd nog steeds zwijmelen bij het horen van de zoetgevooisde stem van Adamo, zoeken wij het in wat duistere regionen op. Italië heeft wel wat meer te betekenen binnen de muziekwereld en vooral binnen de metalen muziekwereld. Ik denk maar aan bands zoals Forgotten Tomb en Novembre. En ook dit keer kreeg ik hier weer een Italiaanse band die me niet onberoerd laat. Het debuut van het Italiaanse EchO! Devoid of Illusion is hun eerste album.

Zij kregen hiervoor de hulp van, mijn held, Greg Chandler (Esoteric). Greg Chandler is de producer van dit album en gastzanger op het nummer “Sounds From Out Of Space”. Ondanks het feit dat Greg Chandler de producer is, moet je u niet verwachten aan de muziek van Esoteric. Het is moeilijk om EchO onder een bepaalde noemer te plaatsen. Ondanks de vele doom elementen vind ik dat ze eerder richting progrock/metal gaan. Qua zang is het alvast een zeer gevarieerd album. Er wordt zowel clean gezongen, gegrunt en een zweverige vrouwenstem die op sommige momenten zeer beklijvend is. Een strak album en een goede productie… Het is een aanradertje! (En check zeker het nummer “Sounds From Out Of Space” met heerlijke vocalen)

Author: Geschreven door Karen
Solitude Productions 04.08.2012, 03:41
Review
13.Brat
12.06.2012

Očitno je danes moderno delati atmosfersko glasbo. Ogromno je bendov, ki poskušajo svojo srečo na takšen ali drugačen način. Nekaterim to uspe, drugim pa ne. Italijanski (Echo) nekako poskušajo ugotoviti ustrezno formulo, kako kombinirati različne stile v eno homogeno celoto. Uspelo jim je narediti doom, ki hoče biti death; death, ki hoče biti doom; oba pa hočeta biti post rock in klavirska neo romantika iz osemdesetih. Na eni strani najdemo vokaliziranje, ki si jemlje zgled po Bolt Thrower, na drugi pa lepo, čisto in močno pop jokanje. Na celi plošči so me prepričali samo redki rifi, ki všečno zaorjejo v groove metal smer. To pa je na žalost tudi vse. Pesmi so si med seboj zelo podobne, zato se naveličaš poslušanja že nekje po drugi. Produkcijsko so seveda stvari, ki spadajo pod okrilje Solitude Productions vedno zelo kvalitetne. Tokrat je za produkcijo kriv Greg Chandler (vocal in kitara pri Esoteric), ki je pri komadu Sounds From Out Of Space posodil tudi svoje glasilke. Mislim pa, da bi se lahko v tej plošči našel kak ljubitelj modernejše gotike.

Author: Dejan
Solitude Productions 29.07.2012, 21:26
Review
Temple of Doom Metal
16.9/20
05.05.2012

E é assim. Quando menos se espera, eis que este primeiro longa-duração dos italianos (Echo) explode nas colunas da aparelhagem e deixa-nos de queixo caído e sem capacidade de reacção durante mais de uma hora. Em 'Devoid Of Illusions' há espaço para doom, death melódico, post-rock, space rock e até para umas piscadelas de olho a algum psicadelismo; e não é que tudo isto encaixa? Toda esta amálgama foi gerida de forma magistral, onde as partes mais agressivas são contrabalançadas por melodias que tanto têm de belo como de frágil, onde se saboreiam texturas diversas a cada minuto que passa e um piano; um piano que marca temas como 'Summoning The Crimson Soul' e 'Unforgiven March', com um trabalho simples e discreto, mas de uma beleza quase etérea, arrebatadora, numa palavra só. Por esta altura, os Mourning Beloveth e os Opeth dançam na nossa cabeça, mas com 'The Coldest Land', a paleta de cores e texturas expande-se ainda mais e a marca de Renkse e Nyström parece ganhar uma áurea quase palpável, que também anda de mão dada com as atmosferas dos Anathema - ouça-se 'Omnivoid', resgatada e de cara lavada para este álbum, ou então ‘Once Was A Man’.

Do princípio ao fim é a melodia que impera, onde o aturado e refinado trabalho conjunto de piano e guitarras atinge um elevado requinte de qualidade, sem nunca deixar de emanar aquele poder que nos cativa e, ao mesmo tempo, nos encosta à parede tal a força que detém. As vocalizações alternam entre o growl profundo e a quase declamação, limpa, a espaços quase um sussurro antes de se tornar em mais uma dose de peso cru e feio.

Longe de estar preso a um estilo restrito, 'Devoid Of Illusions' evidencia uma excelente gestão de elementos variados, capazes de ir ao encontro do apreciador de Metal na generalidade e não só de um registo específico. Demonstra uma banda eclética, que joga no risco e daí tira dividendos. E a prova disso mesmo está neste portento de música, no qual Greg Chandler terá, igualmente, a sua quota-parte de responsabilidade, devido ao seu excelente trabalho de produção. E será uma enorme pena passar despercebido.

Author: sábado
Solitude Productions 06.06.2012, 02:24
Review
Pest Webzine
8/10

From Italy come the devout players of Melodic Doom and technical proficiency, Echo. Their opus "Devoid of Illusions" shares an ambient feeling along with an almost electronic trance like feeling well. That's not all though, doom metal persists to rear its ugly head throughout this release, and it does. Tracks like "The Coldest Land" give out the most vicious feeling of darkness while "Once was a Darkness" gives the appeal of the aforementioned trance feelings and ambient tunnels to add. All in all if you want diversity in your metal then Echo is the shit! Not my genre to get into, but I must admit that when I was listening to this record I went into a total hypnotic state (Maybe the weed had something to do with it!) Either way it was awesome and worth the listen!

Author: Lex Luther
Solitude Productions 01.06.2012, 18:48
Review
Spazio Rock
8/10
03.01.2012

Doom metal... ma non solo: siamo certi che i bresciani (Echo) non abbiano composto la loro opera prima per aggregarsi senza troppe pretese ai propri padri ispiratori, quanto, piuttosto, per mostrare al mondo intero una nuova, personalissima chiave di lettura del genere portato alla ribalta nella terra d'Albione nel corso della prima metà degli anni '90. L'esperienza, in questo caso, gioca un ruolo importantissimo nel sottolineare la cura per il dettaglio profusa nella realizzazione del disco: nonostante il monicker possa risultare sconosciuto alla stragrande maggioranza degli appassionati, il sestetto nostrano si presenta al “grande pubblico” del metal con un curriculum di tutto rispetto, grazie al quale scopriamo che il disco in esame è stato registrato presso due prestigiosi studi anglosassoni sotto la guida di Greg Chandler (chitarrista e vocalist degli Esoteric) e che gli (Echo) possono già vantare una fitta attività live come support act di band acclamate del settore (Agalloch, Esoteric, October tide, Daylight Dies e tanti altri).

“Devoid Of Illusions” ci travolge letteralmente, negli ultimi istanti di vita di un ormai defunto 2011, grazie ad un songwriting ispiratissimo, figlio della più destabilizzante angoscia e di plumbee atmosfere riconducibili ad una sorta di romanticismo post-moderno. Come dicevamo, non c'è solo doom in questo full-length, dove abbondano gli inserti melodici, con il synth e il pianoforte di Simone Mutolo, abilissimo nel tracciare gotici scenari di malinconia e perdizione, così come il retrogusto psichedelico che sgorga dagli assoli e dai muri di chitarra di Mauro Ragnoli e Simone Saccheri. Non mancano infine, com'era lecito aspettarsi, influenze “borderline” come il postcore e lo sludge, elementi che ben si adattano all'impatto claustrofobico dei nove brani in scaletta. Il sound dei Nostri non concede un solo attimo di tregua e cattura l'ascoltatore in un'estenuante spirale di emozioni: la musica degli (EchO) è come una spaventosa entità oscura che avanza tra le ombre, ci afferra per le viscere contorcendole sotto la sua morsa feroce, per abbandonarci, di tanto in tanto, in un lago di lucida follia, dove gli incubi del passato riemergono dalle tenebre per infestare i nostri ultimi attimi di calma apparente.

Come sotto l'effetto di un macabro sortilegio, la dolce malinconia degli ultimi Anathema e dei Katatonia viene trasfigurata dalle camaleontiche vocals di Antonio Cantarin, tanto abile nel tessere le sue funeste e raffinate melodie, quanto feroce nell'abbattersi sull'ascoltatore con un growl ferino e primordiale. Così i piccoli capolavori si susseguono l'uno dopo l'altro, tra gli squarci pianistici à la My Dying Bride di “Unforgiven March”, la marcia funebre di “Internal Morphosis”, scandita dal lento incedere della batteria di Paolo Copeta e dal torbido basso di Agostino Bellini, l'agonia di “Omnivoid” e le commoventi linee vocali di “Disclaiming My Faults”. L'austera danza macabra degli (EchO) si conclude con il monolite “Sounds From Out Of Space”, dove il profondo growl di Greg Chandler è la voce di un impassibile Caronte che traghetta le nostre anime verso le tenebre dell'oblio.

Laddove i Paradise Lost sembrano essere tornati alle sonorità d'un tempo unicamente per riparare ai “danni” della fase sperimentale, laddove i My Dying Bride continuano ad alternare opere magniloquenti a mezzi passi falsi, gli (EchO) offrono una più che valida alternativa a quelli che, molto prima del loro avvento, sono stati descritti come i “mostri sacri” del doom. Ora che la frangia più lugubre del metal ha consacrato con “Devoid Of Illusions” i suoi nuovi portabandiera, lasciamo che nuvole grigie e piogge incessanti si abbattano sul pianeta Terra: gli (EchO) hanno composto una moderna, stupenda sinfonia di morte per le nostre Apocalissi interiori.

Author: Marco Belafatti
Solitude Productions 01.06.2012, 18:47
Review
Metal Melodic Sound
8.1/10
13.12.2011

Jest to debiut płytowy zespołu z Brescia w Lombardii, nagrany jednak i wyprodukowany w Wielkiej Brytanii przez Grega Chandlera z ESOTERIC. Grupa przez długi czas miała problemy z utrzymaniem w składzie basisty i dopiero Bellini nagrał partie tego instrumentu na tym LP, od początku jednak w zespole jest Simone Mutolo. Jego pianino jest bardzo charakterystycznym znakiem rozpoznawczym muzyki ECHO a właściwie (EchO) i właśnie pianino a nie jak zazwyczaj gitary pełni tu przeważnie rolę tego smutnego płaczącego w tle instrumentu, który w melancholijnym melodyjnym doom/death ma tak istotne znaczenie dla budowania nastroju.
Growl jest głęboki i ciężki ale zarazem niezbyt brutalny i ma co ciekawe znaczenie niejednokrotnie drugorzędne jako że grupa wykorzystuje bardzo mocno talent Cantarina do czystego, pełnego emocji łagodnego śpiewu. Jest go na tym albumie wyjątkowo dużo, może nawet aż za dużo jak na ten gatunek i w pewnym sensie ten LP przypomina pod tym względem płyty MORGION.
Odniesień do klasyki gatunku jest mnóstwo i sięgają one od Ameryki po Wielką Brytanię i niekiedy zahaczają nawet o funeral doom/death jak we fragmentach "Unforgiven March". Nie brak też nastrojowych recytacji i delikatnych interludiów, sola są znakomite a do tego bardzo udane powtarzające się walcujące motywy z rozległym tłem ambientowym i mocnymi głębokimi gitarami. No i to pianino niestrudzone przez cały czas, pastelowe i smutne.
Elegancko grają, bardzo spokojnie i w wyważony sposób dawkują brutalność death. Leniwego, nostalgicznego rocka też nie brakuje w tym wszystkim("Once Was a Man") i doprawdy ładnie wtedy śpiewa wokalista.
Potrafią poruszyć, zdecydowanie potrafią w takim chociażby "The Coldest Land", choć tu akurat ta poetycka partia nieco psuje ogólny klimat kompozycji jaki wytworzyli na początku.A ten riff jaki tu wygrywa gitara jest po prostu kapitalny i godny SATURNUS.
Długie są utwory , długie ale nie nużące jednostajnością. Jedynie może "Internal Morphosis" w tym odmiennym nieco eksperymentalnym jak na melodic doom/death stylu tu nie bardzo się sprawdza także z powodu nadmiernej brutalności części końcowej i z pewnością bardziej rasowy gatunkowo łagodnie melancholijny "Disclaiming My Faults" choć niemal bez growla jest znacznie bardziej interesujący nawet z tym chaotycznym bardzo brutalnym zakończeniem.
W "Sounds From Out of Space" jako wokalista wystąpił sam Greg Chandler i ta kompozycja ma charakter melodyjnego funeral doom/death jednak i długim fragmentem instrumentalnym o lżejszym charakterze typowym dla innych nagrań z tego albumu.
To ,że ta płyta powstała w Wielkiej Brytanii słychać. Brzmienie brytyjskie ciężkich melodyjnych klimatów oddane wzorcowo i jest to sound znakomity. Jedyne co chwilami lekko razi to perkusja, chyba zbyt aktywna jak na te kompozycje, nawet w mocniejszych fragmentach.
tak czy inaczej obiecujący debiut obiecującego zespołu z Włoch, choć pobrzmiewającego z angielska.

Author: Memorius
Solitude Productions 01.06.2012, 18:46
Review
Stereo Inviders
8.5/10
18.12.2011

E sì, oramai è certo, il mondo sta morendo, sono tante le testimonianze di questa fine imminente a cui irrimediabilmente il nostro pianeta sta andando incontro, maestri della disperazione come Comatose Vigil, Septic Mind ed ora i nostri (EchO) da Brescia portano il funebre messaggio, affinchè ognuno di noi si renda conto di avere il destino segnato! Più di un’ora di doom catacombale, questo è quello che gli (EchO) mettono in questo che è il loro primo album, uscito dopo due demo e a quattro anni dalla loro nascita col nome Echoes Of Perdition, diventati poi, il più breve (EchO). Rispetto agli altri due gruppi citati in precedenza, loro riescono a far filtrare una breve e fioca luce attraverso la spessa coltre di nubi che avvolge tutto, grazie all’uso di clean vocals fatte bene, ed usando parti eteree, tanto care ad Anathema e Katatonia (quindi non certo all’insegna dell’allegria…), che contrastano momenti dove il sound si ispessisce e riff durissimi molto vicini al death metal danno una certa dinamicità (prendete il termine con un bel paio di pinze!) al monolite scagliato sul mondo. Minimali parti di piano danno un ulteriore senso di solitudine, di sconforto, ma anche un tocco in più che manca all’eccessiva staticità di altri acts dediti alla musica più triste del globo, così risulta che i nove minuti di ”Unforgiven March“ o ”The Coldest Land” passino senza che parta una lunga serie di sbadigli; ma non pensate di esservi salvati, appena si percepisce un fievole alito di speranza, come nei due brani citati, si ripiomba nell’abisso di ”Omnivoid”, ma soprattutto in quello creato dalla finale ”Sounds From Out of Space”, dove grazie anche al contributo dell’orrorifico rantolo di Greg Chandler, chitarrista e vocalist dei funeral doomsters Esoteric, si assiste alla degna conclusione con un pezzo disperato, dove tutto il nichilismo funebre scatenato dagli (EchO) si esprime in tutta la sua nera magnificenza, lasciandoci interdetti di fronte a tanta desolazione! Concludo segnalando che Chandler ha anche prodotto il disco e lo ha fatto nella miglior maniera possibile per il genere, dando un ulteriore tocco di oscurità ad un album già di per sé tremendamente nero, e che i nostri, tanto per avere l‘ambiente giusto per registrare il disco, si sono recati in Inghilterra, in particolar modo a Birmingham, più doom di così…

Author: MetalGeorge
Solitude Productions 01.06.2012, 18:45
Review
Metal Library
9/10
20.05.2012

Странноватая обложка, не менее странно озаглавленная, (EchO) – скобочки и большие буквы вне грамматической нагрузки, много человек на развороте... чем бы это могло быть? Это могло бы быть чем угодно. В наше время начинающие команды делятся на три части: играем как играли деды, потому что было круто; играет новый стиль музыки, потому что надо быть первыми; и а давайте смешивать нар... стили. Итальянцы, не претендуя на лавры первооткрывателей невозможности, но, не собираясь отбыть до рождения на свалку истории, пошли по второму пути, в своей работе перемешав несколько стилей, со вкусом и талантом, опередив, таким образом, все остальные ветки развития.

Если не считать мутного и малозначимого интро, как обычно предваряющего первую песню, то работа начинается очень сурово: мощнейшие гитары на тревожной акустической теме с поддержкой клавишных, создающих марево атмосферы, а потом еще и шикарный, грудной гроул, а кое-где подсушивается и до чисто гитарных тем... doom-death, не иначе. А вот и не угадали. Итальянцы выдвинули себе необходимость создать психоделический материал, базирующийся на doom metal и post metal, и подтверждение этому достаточно быстро сменяет риффы. Мягкие, волшебные, романтические фортепьянные капельки вместе с акустикой и легким перестуком ударных, зацикливаясь в развитие с повторениями добавленных и смененных тем, немного тягуче, как и положено по post нормативам, вот только ни капельки не скучно, не тягостно. Это все в легких частях, где местами лучится внутренним светом даже не столько описанный многими post metal, в потягивающихся гитарах, тереблении акустики, но скандинавский rock в духе A-ha, к тому же вокалист порой совершенно идентично, красиво и уместно задирает голос в фальцет. В риффах зачастую из-под хорошего дэт думового заряда выползает очевидный alternative groove, что к вящему удивлению только повышает удовольствие от музыки, прекрасно смешиваясь в единую массу удовольствия.

Никакие изыски ничто без умения и замысла музыкантов в процессе написания композиций и здесь мы находим и его тоже. Даже на композициях, которые нельзя назвать потрясающими и вызывающими душевный трепет в то прекрасное, тяжелое, но бережное сочетание звуков, кое нашли авторы, они вкладывают замечательные мелодии. Нет ничего проще, чем повторившись ходом и тональностью в соседней вещи смять восхищения от фортепьянного пассажа, сделать их, как и замедленные риффы одномерно-похожими, а тут "Summoning The Crimson Soul" уже захватывает, не будучи идеальной. Вторая вещь пышет вдохновением из центральной темы, очень бережно обогащаемой и дополняемой до взрывного, динамичного катарсиса. Это притом, что лишь четвертую песню я могу назвать первой, действительно сильно понравившейся мне, после того, как в ней кроме привычного к этому моменту пианино раскрываются гитаристы, водворяя после хрупкого куплета припев с мурашками. Во всех звучащих композициях кроме мрачной тени, нагнетаемой гитарами есть неуловимая обычно в металической музыке немного таинственная знойная романтика, висящая в воздухе поблескивающими капельками дождя ли, воздухом преломляющемся в ярком, слепящем солнце или тишиной и спокойствием окружающей природы. Почему-то все связи с сельской местностью и периферийными городами, чтобы поле кукурузное или пустошь вересковая сразу за границей его, а там детские игры, зависшие во времени, юношеские переживания, память. Да, наверное, диск полон памяти, памяти с улыбкой, как ни странно. Не удивительно, что с такими настроениями попадаются песни чуть меньшей эмоциональной глубины, но не менее захватывающие: один из главных хитов, "Disclaiming My Faults" сваливается в качественный gothic metal. Кое-где можно уловить возможные пути развития музыки (EchO) в виде отголосков space и progressive rock больше в настроении композиции, чем в форме выражения, но все же. В последней композиции надо вокалом частично корпел сам маэстро Greg Chandler, оказавшийся рядом совсем не случайно, а в процессе процесса продюссирования и мастеринга диска, доверенного знаменитости.

Несмотря на юность и зелень, заложенную в возрасте группы, выращенный с 2007 года альбом, непросто очередная попытка освежить стилистику, скрещиваясь с чем попало направо налево, это серьезная, очень сильная и многообещающая работа с заложенными в нее настроением, трудом и вдохновением. Сложно слушать этот диск, потому что получается его переживать и о вариантах скуки или веселья в процессе даже не задумываешься, когда именно эти понятия стали ключевыми в оценке музыкального полотна в последнее время.

Author: Maliceth aka Алк.
Solitude Productions 25.05.2012, 02:41
 Prev
1 2 3 4 5 6
Next 
Write a review

All Labels