Grown Below - The Long Now (CD) Digipak

Review
Demofarm
3.5/5
09.11.2011

Grown Below is eigenlijk een band die voortkwam uit de resten van timer na een aantal wissels in de lineup tegen het begin van 2011. Ze geraakten beïnvloed door de typische bands als Cult of Luna, Isis, Tool en nog andere. Maar ze gaan zelfs nog verder met hun muziek en proberen een breder spectrum aan te trekken. Ze mixen ambient en atmosferische stukken met hevigere stukken en hun muziek komt heel donker over. De band heeft voor The Long Now vooral gebouwd op een fictief apocalyptisch verhaal van het einde van de tijd in 2012. Het gaat over wezens die op het einde van de tijd onze wereld binnenduiken. En ze voeden zich met levende wezens en ze brengen ondertussen chaos en paniek in de wereld. Een heel uitgedacht verhaal voor een band die nog niet zo lang bezig is.

Het plaatje opent met Trojan Horses dat alvast een nummer is waarin de afwisseling centraal zet en we de ene keer een enorme chaotische grunt krijgen en het de andere keer word afgewisseld met sfeerrijke gitaren en de andere keer krijgen we vooral bedreigende stukken. Veel afwisseling zit er in maar het compacte en het geheel verdwijnt daardoor soms wel, het mocht soms allemaal wat meer als een groot geheel overkomen en er mocht wat meer aandacht besteed worden aan de kleine stukjes. Devoid of Age is dan weer een nummer dat veel harder en directer overkomt en meer het geluid van de band laten horen dan de opener. Het nummer begint met een grote explosie aan gitaren en grunts en bied vooral een inkijk in de invloeden van de band. Maar wat ons vooral fan maakt van het nummer is het oog op melodie zelfs tijdens de zware stukken. De band weet met het nummer alvast perfect een sfeer vast te grijpen die beklijvend overkomt.

The Abyss toont dan nog eens de potentie van deze band bij een volgende release en een verderzetting van de weg die ze nu zijn opgegaan en hopelijk blijven bewandelen. De ene keer lassen ze een momentje in waarin ze als gewone post-rock overkomen maar de andere keer staat de sludge dan ook weer centraal. Met deze release onder de arm zullen ze zeker en vast een heleboel liveoptredens scoren en hopelijk weten ze snel een nieuwe weg in te slaan. De band voegt al een geluid toe aan het genre en zal dat hopelijk bij de volgende plaat nog meer uitdiepen. Maar het is vooral op deze eerste release dat ze al muziek maken die makkelijk in het oor ligt maar toch zijn donker en hevig kantje kan behouden. De atmosferische stukken komen alvast erg leuk over en de andere keer krijgt het verhaal weer voortgang. Het uitdiepen van heel dit verhaaltje is alvast een van de sterkste punten van dit soort beginnende bands die we in het laatste jaar hebben gezien.

In een nummer als Minaco II – Nebula weten ze nog meer de sfeer te vatten maar het is met een nummer als End Of All Time dat ze ons nog meer verrassen, er zitten verschillende wendingen in het nummer die allemaal weer diezelfde potentie laten horen. Het nummer is angstaanjagend en beklijvend en het lijkt wel of er iemand achter je aanzit. Gitaren die wild en furieus naar eenzame hoogte’s reiken, drums die perfect de rest van het geweld voorgaan en zodanig een weg bakenen voor de rest van de band. Een sterke plaat van een beginnende band waarvan wij al nu meer van willen horen in de toekomst. Met deze eerste plaat onder de arm kunnen ze brokken maken. The Long Now en Malklara zijn daarbij nog twee deftige afsluiters van deze leuke plaat die je als fan van Isis, Tool of Cult of Luna zeker in huis moet halen.

Author: admin

Review
Mtuk Metal Zine

If you’re happy, then this will sort you out. Belgian band Grown Below combine two depressive genres, Post Metal and Doom. With 4 tracks out of the 7 lasting over 10 minutes, you could expect a drawn out affair. Indeed, 67 minutes of unmitigated gloom would be enough for anyone but this album is much cleverer than that. Time and skill are combined to weave ever decreasing circles of sadness and beauty. If an album could sweat sadness, you could wring it out and get drenched in it.

But “The Long Now” challenges existing norms and goes beyond the pure genres. “Trojan Horses” starts this amazing journey. We are surrounded by lush and melancholic tones, all gushing with feeling. The slow and deliberate approach is undoubtedly that of Post Rock Doom. The vocals are not uniform and range between clean, dreamy, emotive and guttural styles. It seems that there are contradictions but it’s so absorbing that this is irrelevant. Guitars resound melodiously and exotically in prolonged fashion as if they’re coming from somewhere else. The constant plodding of the drum and the bass guitar provides the epitome of sadness. We’re practically at bursting point when the track stops to allow us to take breath and comes back for more. After 13 minutes of such hypnotic beauty and varying angles, the 4 minute harshly growled technically oriented follow-up “Devoid of Age” is standard fare. The band’s strength, to which we have been witness already, lies elsewhere. The searing sadness, reinforced by the discreet use of the violin, returns on the next epic, the 12 minute “The Abyss”. This stuff’s designed to make you stare into space and weep. This is Doom at its best and of a paradoxically colourful kind. The bass rumbles through it again while the guitar captures the mood of intense emotion and the violin runs through the middle. The vocals are slightly out of the ordinary as if the singer from Disbelief had taken up Doom for a living. The minimalist sadness lingers gloomily but it is not funereal. Rather it is uplifting in majestic. “Minaco II: Nebula” is funereal, so much so that it’s like passing through a dark and lonely tunnel. This is another interlude before another monster track. “End of All Time” is just that. The mood is delicate, as the feeling is created of distant-sounding floating loneliness. As this spine-tingling track progresses, it becomes once again majestic in its quiet way. “End of All time” is completely absorbing. The title track starts in the now familiar plodding fashion with the equally familiar luxurious guitar in the background. The calm is then broken up, as the growler growls and the mood becomes harsher, in a not dissimilar way to Katatonia’s “Brave Murder Day”. A deep furrow is dug. I couldn’t claim to be swept along as it’s slow progressed. It’s more a case of being carried along. The drum now beats funereally. A female voice is heard. This is total gloom but not of an introspective or self-indulgent kind. The track becomes repetitive and slightly militaristic before bursting into life and almost anger. The album finishes quietly and that is appropriate. There are moments where fire threatens but the overriding impression is that reflection is what’s called for here.

Incredibly, this is Grown Below’s debut album. “The Long Now” has amazing maturity and depth. It makes you question your existence. For those of a weak disposition, I have this warning: listen to it in moderation or it will overwhelm you.

Author: Andrew Doherty

Review
Zwaremetalen
8.6/10
04.11.2011

Enige tijd terug viel de Belgische band Timer plots weg. Niet getreurd, in de plaats ervan kwam deze gloednieuwe band Grown Below. Met een teaser wisten ze al wat luisteraars warm te maken en bij deze is hun eerste album The Long Now ook al meteen gelanceerd. Een fijn gevoel te weten dat België nog eens iets anders weet te brengen dan de zoveelste black- of death metal-act.

Deze heren brengen een cocktail die niet nieuw is op de kaart, maar hij smaakt en dat is het voornaamste! De band geeft al zelf wat aan welke richting ze opgaan met hun muziek en voor één keer is dat ook wel duidelijk een referentiepunt. Grown Below brengt met dit debuut maarliefst meer dan een uur aan sludge/post-rock. De link met bands als Cult of Luna en Isis worden meteen gelegd, gewoon al schitterend als je dat kan bereiken. Een stevig stukje sludge, al is het op bepaalde momenten (ondermeer in nummers als Devoid of Age) nog iets te monotoon en repetitief. Gelukkig is dat niet iets dat een uur non-stop stand houdt, de band weet een schitterende afwisseling te brengen in de muziek die ze brengt: van rustgevende akoestische momenten (heerlijk op de titeltrack) tot post-rock in de stijl van Explosions in The Sky en God is an Astronaut. Vocaal krijgt dit werk een dikke pluim: machtige grunts en een cleane stem die perfect passen bij alles wat gebracht wordt.

Rustgevende muziek met post-rock-elementen van hoog niveau met wat slepende uitbarstingen dus. Hier en daar misschien nog een sludge-kantje dat nog iets te fel blijft aanslepen, maar dat heb je met dat genre. Dat Grown Below potentieel vertoont met deze eerste release zou gewoon een understatement zijn. Fans van Isis/Cult of Luna en/of dromerige post-rock, haal hem in huis!

Author: Yves Pelgrims

Review
The Pit of the Damned
8.5/10
22.10.2011

Come sempre mi avvicino con una certa curiosità alle proposte musicali della Slow Burn Records, da sempre sinonimo di ottima musica e profonda conoscitrice di realtà underground estremamente valide nell’ambito post. Quest’oggi è il turno del debutto dei belgi Grown Below, band a me totalmente sconosciuta che con questo “The Long Now” cercando di raggiungere un po’ di notorietà in un ambiente totalmente affollato come quello del post metal/sludge. Inserisco il cd nel lettore e mi si parano immediatamente davanti tredici insormontabili (mi immagino) minuti di “Trojan Horses” e del suo ritmo ovviamente melmoso, contraddistinto dal classico vocalizzo growl del genere e da un riffing ultra distorto. Storco un po’ il naso, ho come la sensazione che mi annoierò parecchio da qui alla fine, ma immediatamente una voce pulita, pregna di sofferenza, si alterna al cantato da cavernicolo e spazza via le nubi che si stavano già addensando nella mia mente. L’atmosfera rallenta ulteriormente, si addolcisce, vengo turbato, nel senso buono sia chiaro, da suoni soavi, malinconici, addirittura romantici; l’ho già eletta mia song preferita dell’album. La performance di Matthijs Vanstaen alla voce è a dir poco esaltante, cosi come le cupe ambientazioni, che si alternano una dopo l’altra, nell’imbrigliante progressione di questo lavoro. Questa “Cavalli Troiani” decisamente ci consegna un’altra stuzzicante band che farà la gioia mia e di tutti quelli che amano gli Isis o i Cult of Luna. “Devoid of Age” deflagra nelle casse del nostro stereo con un sound potente, corposo, marcescente, tuttavia coadiuvato da un accompagnamento intrigante che la rende molto più ascoltabile. È la volta di “The Abyss” e la sensazione che ci coglie è proprio quella di sprofondare negli abissi con un sound vertiginoso, che alterna ancora una volta la melmosità sludge a momenti di delicata sofferenza e dove fa anche la comparsa una deliziosa voce femminile. Sono colpito, non lo nego, alla terza traccia, ho già ordinato la mia copia personale di questa avvincente release e non sono nemmeno a metà dell’ascolto del cd. Chiaro, le influenze provenienti dai maestri di Boston, Isis, sono evidenti, ma non importa perché ancora una volta, la classe dei Grown Below, emerge forte, convincente e vincente al tempo stesso. L’ambient miscelato al post rock, allo sludge e al metal è estremamente ben confezionato da questo quartetto di Antwerp, che esiste solamente dal 2010 e se questo è il risultato c’è ben da sperare per il futuro di questi ragazzi, che nelle tracce di “The Long Now” affrontano il tema della fine del tempo. Giusto un intermezzo ambient ed ecco altri tredici minuti con “End of All Time” a suggellare la performance dei nostri: incedere lento, opprimente, claustrofobico, insomma nel totale rispetto di tutti i sacri crismi del genere, sfiorando addirittura il funeral doom. Ma non abbiate timore ad avvicinarvi a tali sonorità, perché poi la bravura dei nostri sta nel personalizzare, rivedere, stravolgere il sistema con le proprie brillanti idee. Accanto all’indubbio valore musicale dei Grown Below, si aggiunga anche l’eccellente caratura tecnica e l’ottima registrazione che arricchisce il suono di una profondità inusuale. Mai domi, i nostri si lanciano con composizioni che superano i sedici minuti (la title track) che conferma quanto di buono espresso sinora. Ragazzi, non ho altro da aggiungere, se non fare i complimenti ancora una volta ad una etichetta dalla vista lunga e a una band dalle idee veramente chiare. Sorprendenti!

Author: Francesco Scarci