Darktrance - Ghosts In The Shells (CD)

Review
Live4metal

I’m beginning to think that one-man bands are to 2009 what Australia was to 2008, ie producing some quite outstanding and surprising music. Darktrance is the latest case in point, being the brainchild of Dmitry Gubsky from Kiev, Ukraine. It’s worried me in the past that perhaps you might lack a certain something as a one man act, but it would seem that maybe you actually gain something – a single-mindedness which translates to a very focussed vision, perhaps.
Ghosts in the Shells is the debut album, and could probably be loosely described as fitting somewhere in the black/doom firmament, sounding very much like the early forms of
Norwegian black metal at points (although lacking, as far as I can tell, and of the religious references) but slowing to doom speed at other points (if you can have doom coexisting with blastbeats, that is).
The whole aura of the CD is one of unremitting gloom, from the cover art which features greyscape pictures of bombed out buildings in an apocalyptic landscape with shadowy human figures as grey silhouettes in the foreground. This theme is certainly carried on in the title track, which is a sufficiently pessimistic view of humanity that we can probably expect to hear it repeated by the Governor of the Bank of England in the very near future.
As you might expect from a solitary effort, there is a lot of multi-layering here, over all of which sneers an insistent vocal. It’s going to be a CD that you either love or hate, largely based on the vocal – which reminded me in a kind of offbeat way of Ancient, but without the eerie hissing. The absolute stand out track for me, curiously, was the one departure from template, “Between Two Worlds”, which has the best dissonant industrial feel to it. The whole track just has the hairs on the back of my neck standing on end, and the clattering metallic sounds send shivers down my spine every time. It produces such powerful images of desolation and wastelands that it should certainly be kept away from all but the most determined of optimists. Or, of course, those who revel in misery… I fall into one of those categories, but not the other…
Darktrance will not be everyone’s cup of tea, or indeed, shot of vodka, but within its genre, this is a very promising release. One to follow in the future, I suspect.

Author: Sam Thomas

Review
Metalfan
4.5/10
18.02.2009

Nee, onder de indruk ben ik allerminst van dit eenmansbandje uit Oekraïne. Zo kan ik het ook wel namelijk. Het is vast niet al te moeilijk om dergelijke simpele drumpartijen te programmeren en de eenvoudige riffs moeten ook wel te spelen zijn. Een beetje rochelen en we hebben weer een overbodige black metalcd erbij.

Werkelijk alles aan Darktrance klinkt goedkoop. De productie is er eentje zoals we die reeds kennen van de vele slaapkamerprojecten en bandlid Deimos is hoorbaar geen groots componist. Natuurlijk gaat het er bij black metal om dat er een bepaalde sfeer wordt neergezet, maar de kale muziek op Ghosts In The Shells is alles behalve sfeervol. Hoewel intelligente titels als Delusional Dreaming en Prison Inside Us anders doen vermoeden, wordt er toch vooral slaapverwekkende muziek gebracht. De matige zang klinkt nogal ingehouden, waardoor het vermoeden ontstaat dat Deimos zijn ouders en buren tijdens de opnames niet heeft willen storen. Verder is het vaak hetzelfde recept. Een bijtend riffje hier, een Casio keyboardlijn daar plus een zeer matige drumcomputer en klaar is Kees.

Enkel de allergrootste allesvreters binnen het black metalgenre kunnen hier wat mee. Mensen met enige smaak kijken rustig verder. Bovendien worden we van het grauwe fotoshophoesje ook niet vrolijk. Alsof de artwork afdeling een willekeurige foto van een straat in Kiev heeft bewerkt. Nee, een uiterst saaie cd, zoals er al tienduizend teveel bestaan.

Author: Jeroen

Review
metal.de
5/10
27.01.2009

Die Tatsache, dass es sich bei DARKTRANCEs Debüt "Ghosts in the Shells" um das erste Lebenszeichen einer Ein-Mann-Band aus Kiew handelt, verheißt schon beim ersten Eindruck nicht unbedingt eine Göttergabe an die Metalszene. Haftet Soloprojekten doch immer ein gewisses Flair von holprigem und klischeeüberladenem Kinderzimmersound an. Ganz kann sich der kreative Kopf Dmitry Gubsky mit seinem musikalischen Zögling zwar nicht davon freimachen, aber es hätte auch deutlich schlimmer kommen können.

Musikalisch handelt es sich beim Debüt des Projekts um einen relativ weitläufigen Wust aus verschiedenen Stilen. Ihr Potenzial zeigen DARKTRANCE in der kompositorischen Aufgabe, die verschiedenen Einflüsse aus Doom-, Black-, Death Metal und Ambient zu vereinen. Die Fusion gelingt erst einmal sehr gut, das Gesamtbild ist schlüssig und homogen. In den ausschweifenderen Passagen könnte der Silberling gut als der hässliche und etwas unbeholfene kleine Bruder älterer SUMMONING durchgehen, sind die beinahe symphonischen Gitarrenkompositionen doch durchaus in der Lage, eine unheimliche Stimmung aufkommen zu lassen.

Der Projektcharakter des Ganzen wirkt sich dann eher auf die Produktion des Albums aus. Alles klingt komplett durchdigitalisiert und künstlich, der Drumcomputer ist zwar einigermaßen kompetent zusammengeklickt, nervt aber jenseits vom Midtempo dann doch naturgemäß gewaltig. Selbst die Gitarren klingen völlig unnatürlich und legen deshalb den Schluss nahe, dass die komplette Platte am heimischen Rechner entstanden ist. Das wäre ja nicht weiter schlimm, wenn es nicht mit der Tatsache einherginge, dass auf diese Weise kein erfahrener Tontechniker zur Verfügung stand, um Herrn Gubsky gewisse Ideen auszureden.
Nötig wäre das alle Mal gewesen. Nicht nur der komplett nach Konserve klingende Sound fällt auf Dauer auf den Wecker, auch sind die Vocals - mit Verlaub - ein kompletter Griff ins Klo. Irgendwo zwischen effektüberladenem Kreischen, Krächzen und Grunzen angesiedelt, lassen sich die verschiedenen Gesangsstile aufgrund der großzügigen, digitalen Nachbearbeitung kaum voneinander unterscheiden, geschweige denn irgendwie verstehen.
Ebenfalls unter "dumme Idee" zu verbuchen sind die absolut nervtötenden Keyboards, die eher an Eishockey-Stadion erinnern, als dass sie irgendetwas zur eigentlich recht soliden Atmosphäre beitragen.

Als Debütalbum geht "Ghosts in the Shells" in Ordnung, ein bisschen mehr Reife würde man DARKTRANCE aber durchaus wünschen. Wenn sich das gute Gespür für natürliches und fließendes Songwriting auch im Sound der Band wiederfinden ließe, wäre dieser Erstling ein deutlich besseres Album.

Author: Timm M.

Review
Zwaremetalen
5/10
21.02.2009

Als je op de link van deze review hebt geklikt in de hoop iets te lezen over een Japanse tekenfilm dan moet ik je teleurstellen. Ghosts in the Shells is namelijk tevens de titel van het eerste album van het Oekraïense éénmansgezelschap Darktrance. Darktrance is het geesteskind van Dmitry Gubsky. Sinds de oprichting van het project in 2007 is er totaal geen nieuws van het front geweest, tot opeens Ghosts in the Shells op de deurmat plofte.

De beste man probeert een depressieve en duistere vorm van black metal maken. Iets wat ik normaalgesproken als groot liefhebber van dit sub-subgenre toejuich. Maar in dit geval niet, want deze plaat is van dermate laag niveau dat het eigenlijk de aandacht niet waard is. Dmitry poogt een sfeervol plaatje af te leveren, en wat betreft het gitaarspel weet hij af en toe de plank raak te slaan. Maar voor mij zijn vooral de drumcomputer en de hese roggelvocalen complete dooddoeners om in de muziek op te gaan. Normaalgesproken kan de atmosfeer in dit soort muziek goed afdekken dat er niet heel erg kundig met instrumenten wordt omgegaan. Maar omdat de atmosfeer een beetje wordt verknald, komt dit ook een beetje pijnlijk naar voren.

Nee, ik ben niet onder de indruk. Ghosts in the Shells is wat mij betreft niet nodig geweest. Mij is het dan ook nog niet gelukt om de plaat in een keer uit te zitten. Ik raad Dmitry Gubsky dan ook aan gitaar te gaan spelen in een ander bandje en Darktrance achter zich te laten.

Author: Joris Peterse

Review
Friendhof
6/10
09.04.2009

Nos encontramos con el debut discográfico de DarkTrance. Proyecto unipersonal, cosa que está muy de moda últimamente, proviniente de Ucrania.
“Ghost in the Shells” es el título que da nombre a esta grabación que fue realizada en el 2007, compuesta por 9 pistas. El estilo es peculiar a caballo entre el Black Metal, el Doom y el Death Metal. Baterías sampleadas, teclados casi omnipresentes y voces demoníacas. Es bastante evidente la intención de hacer música atmosférica, pero el sonido de la batería sampleada mata bastante ese propósito. Se aprecia de vez en cuando ciertas reminiscencias a Limbonic Art por la composición de los temas en sí, y por el aire sintético que se respira, en este caso no intencionado. La producción recuerda mucho a la del “Eternity” de Anathema, sobre todo en los momentos más doomers.
A los amantes de bandas como Limbonic Art o los primeros Carphatian Forest les podría interesar escuchar DarkTrance. Quedaremos pendientes de sus nuevas ediciones.

Author: Azathoth